Η αγωνιστική περίοδος για το 2023-24 παρουσιάζει ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Πως θα δημιουργηθούν οι όμιλοι (όσο κι αν από τα “ΡΝ” σας τους έχουμε παρουσιάσει ενόψει της σημερινής συνέλευσης, (βλ. παρακάτω)) αλλά και σε τί κατάσταση θα παρουσιαστούν οι ομάδες που θα λάβουν μέρος στη φετινή Γ’ Εθνική.
Μιλάμε για μία νοσηρή κατάσταση όπου οι παράγοντες γονατίζουν υπό το βάρος των εξόδων δίχως αντίκρισμα αλλά και που η ανάγκη τους να δουν την ομάδα τους σ’ ένα καλό επίπεδο, δεν τους αφήνει να διακρίνουν ξεκάθαρα τους λάκκους που έχει υποσκάψει η ΕΠΟ.
Βλέπετε, στην όποια αναδιάρθρωση με τη συρρίκνωση των ομίλων (γίνεται σταθερά αλλά πολύ αργά), τα πράγματα δεν βαίνουν βάσει προγράμματος. Εν ολίγοις αυτό που παρατηρεί κάποιος με μια δεύτερη ματιά είναι, να βλέπει τα σωματεία να πέφτουν σαν χάρτινοι πύργοι και όχι να υποβιβάζονται γιατί όλα προέκυψαν ακριβοδίκαια και μέσα από απόλυτα αγωνιστικούς λόγους…
Ομάδες που καταρρέουν σα χάρτινοι πύργοι
Λέγεται ότι, η SL2 είναι το πιο σαθρό, το πιο βρώμικο πρωτάθλημα από τα ομαδικά αθλήματα στη χώρα μας και ένα από τα πιο “ύποπτα” σε στοιχηματισμό της Ευρώπης.
Επί παραδείγματι, ο Απόλλων Σμύρνης μόλις 9 αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος κυνηγούσε την άνοδο στην SL1 και τώρα είναι γεγονός ο υποβιβασμός του στην ΕΠΣ Αθηνών! Μαζί του και ο ΠΑΟ Ρουφ που έπεσε σε τοπική κατηγορία ενώ εκκρεμούν υποθέσεις για ομάδες των οποίων οι μεγαλομέτοχοι δείχνουν να έχουν κλείσει ως τελευταίοι την πόρτα.
Επίσης, ο ΟΦΙ μοιάζει αδύνατο να τα καταφέρει και να παραμείνει στην κατηγορία με τόσα έξοδα που έχει.
Το πανάκριβο αντίτιμο της καθαρότητας
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε το εξής: Στον φάκελο της Ιντερπόλ η οποία ήρθε και έκανε μια εκτενή έρευνα για τον παράνομο στοιχηματισμό, δεν υπήρχε πουθενά η Επισκοπή και άλλες τέσσερις ομάδες καθώς καμία από αυτές δεν απασχόλησε για το παραμικρό. Αυτό δεν είναι λίγο μπροστά στις τόσες προκλήσεις που υπάρχουν στον σαθρό κόσμο της SL2.
Σ’ ένα πρωτάθλημα όπου οι ομάδες πληρώθηκαν -ούτα τα μισά- από τα υποσχόμενα του κράτους μόλις τον περασμένο Μάϊο, η Επισκοπή έζησε το τίμημα του υποβιβασμού περισσότερο γιατί πλήρωσε τα λάθη του περασμένου σχεδιασμού παρά γιατί τα χρήματα ήταν πενιχρά. Φυσικά, υπάρχουν και οι παράμετροι της αδικίας καθώς η ΕΠΟ εξάντλησε όλη της την αυστηρότητα τον περασμένο Ιανουάριο (δεν άφησε την Επισκοπή να παίξει με τον ΠΑΟ Ρουφ λόγω οφειλών) την ίδια στιγμή που και άλλες ομάδες είχαν τέτοια.
Φυσικά και δεν της δόθηκε το δικαίωμα των μεταγραφών κατά την χειμερινή περίοδο.
Και αυτό το πιστώνεται ο ίδιος πρόεδρος Μιχάλης Νικολιδάκης. Με τα μικρά ή τα μεγάλα λάθη του! Αλλά που όμως δεν παρεκκλίνει ποτέ από τις αρχές του που είναι πάγιες κρατώντας το όνομα του συλλόγου καθαρό και μακριά απ’ όλα τα παραπάνω περίεργα που αποτελούν μάστιγα της νέας εποχής του ποδοσφαίρου.
Ο συγκεκριμένος παράγοντας που έχει προσφέρει τόσα όσα δύσκολα μπορεί να καταφέρει κάποιος σήμερα, έδωσε μια περιουσία για να φτάσει την αγαπημένη ομάδα στη SL2 δύο φορές! Πρώτα το 2013 ως το 2015 κι έπειτα το 2020 ως το 2023 με το μεσοδιάστημα η ομάδα να αγωνίζεται στην Α’ τοπική κατηγορία (2016-2018).
Τώρα, μετά τον δεύτερο υποβιβασμό της SL2, τί…; Η Γ’ Εθνική είναι μία αδηφάγος διοργάνωση, δίχως έσοδα παρά μόνο έξοδα. Με παίκτες που ζητούν ένα σκασμό χρήματα (στην πλειοψηφία τους) ως προκαταβολή γιατί, πολύ απλά μιλάμε για ερασιτεχνικό επίπεδο όπου η συγκεκριμένη κατηγορία δεν έχει νόμους για να τους εξασφαλίσει τα δεδουλευμένα τους όπως συμβαίνει στη SL2.
Μπορεί να μην φτάνουν οι 300 χιλιάδες!
Κι έπειτα είναι κι αυτό… Δημιουργεί 4 ομίλους από 18 ομάδες! Ήτοι 17 εκτός έδρας αγώνες όπου τουλάχιστον οι 12 είναι τριήμερα ταξίδια. Άρα, μιλάμε για ένα πολυέξοδο πρωτάθλημα όπου στο τέλος οι 7+1 ομάδες θα αποχαιρετήσουν την κατηγορία.
Με λίγα λόγια, μια ομάδα που θα έχει μια απλώς αξιοπρεπή πορεία, έτσι και κάνει “το λάθος” να τερματίσει 11η έχοντας ένα μπάτζετ παικτών, προπονητών περί τα 200 χιλιάδες ευρώ, όπου οι διαιτησίες θα της κοστίσουν 20 χιλιάδες ευρώ, τα ταξίδια 35 χιλιάδες ευρώ και τα υπόλοιπα έξοδα (γιατροί, φυσικοθεραπευτές, λοιπό προσωπικό με φροντιστές, γυμναστές κ.α.) άλλες 30 χιλιάδες και σύνολο τις 285 χιλιάδες ευρώ, έχει μεγάλες πιθανότητες να υποβιβαστεί!
Ακόμη και να μην υποβιβαστεί όμως, την αμέσως επόμενη σεζόν θα ψάχνει άλλες 300 χιλιάδες ευρώ για να αγωνιστεί!
Κάποιοι το ονομάζουν επιχειρηματική αυτοκτονία. Άλλοι πάλι δεν μπορούν να κάνουν πίσω σ’ αυτή την πρόκληση που μοιάζει με τζόγο…
Πόσο έτοιμοι όμως είναι λοιπόν; Με μια κατηγορία που απλά τον προγραμματισμό της, τον αφήνει για το “αύριο” εκμεταλλευόμενη την αγάπη των φιλάθλων και των παραγόντων να δουν λίγη μπάλα.
Με 62 ομάδες το πολύ…
Ας το σκεφτούν καλά λοιπόν όλοι τους γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι εδώ, ως Ελλάδα δρούμε διαφορετικά… Όπου γνώμονας των αναδιαρθρώσεων είναι να λειτουργούν από τα πάνω (SL1) προς τα κάτω (τοπικό) και όχι το αντίθετο γιατί πολύ απλά το “μεγάλο ψάρι πρέπει να τρώει το μικρό”.
Ανεξάρτητα με τον παράνομο στοιχηματισμό (αυτό είναι δουλειά των υπευθύνων να δουν πως θα διενεργήσουν για να φτάσουν στην άκρη του νήματος), τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το σύνολο των ομάδων και στα τρία πρωταθλήματα δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τις 62 ομάδες. Σήμερα έχουμε -μόνο στη Γ’ Εθνική- 72 συλλόγους!
Η SL1 θα πρέπει να έχει 16 ομάδες, η SL2 18 (κι αυτό για να πιάσει όλο το γεωγραφικό φάσμα) και η Γ’ Εθνική δύο ομίλους των 14 (με κινητοποιημένες τις περιφέρειες) και να είναι ημιεπαγγελματική (με 20 επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και 5 ερασιτέχνες). Αυτό οφείλουν όλοι στην ΕΠΟ να έχουν ως στόχο. Ο,τιδήποτε άλλο, είναι κινήσεις συμφερόντων.
