Ο πρώην νομάρχης Μανόλης Λίτινας, ο στενός του συνεργάτης Γιώργος Πανταγιάς και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη και Μανόλης Όθωνας μιλούν για τον εκσυγχρονιστή πρωθυπουργό και τις εθνικές επιτυχίες του
Σε ηλικία 88 ετών έφυγε το πρωί της Κυριακής από τη ζωή ο Κώστας Σημίτης, πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας (1996-2004) και πολιτικός που σημάδεψε την πορεία της χώρας προς τον εκσυγχρονισμό και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Κατά τη διάρκεια της μακράς σταδιοδρομίας του ο Κ. Σημίτης διαμόρφωσε σημαντικές πολιτικές που καθόρισαν την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, ενώ άφησε πίσω του μια σύνθετη κληρονομιά που εξακολουθεί να προκαλεί συζητήσεις και αποτιμήσεις. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου στη Μητρόπολη Αθηνών με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα γίνει δημοσία δαπάνη και κήρυξε τετραήμερο εθνικό πένθος. Ο πολιτικός κόσμος τον αποχαιρετά με εκατοντάδες συλλυπητήρια μηνύματα.
Τα «Ρ.Ν.» με αφορμή τον θάνατο του Κώστα Σημίτη συνομίλησαν με Ρεθεμνιώτες συνεργάτες και υποστηρικτές του που έχουν πολλά να θυμούνται από την πολυετή συνεργασία τους. Μιλούν για τον εργατικό, μεθοδικό πολιτικό, που δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω, που σημείωνε στο περιβόητο μπλοκάκι όλα τα προβλήματα που έπρεπε να λύσει, μιλούν για τον πρωθυπουργό που έβλεπε τη μεγάλη εικόνα και διακρινόταν για τη στοχοπροσήλωση του να δίνει λύσεις στα προβλήματα του τόπου και των ανθρώπων.
Μανόλης Λίτινας: «Τον Κώστα Σημίτη τον ενδιέφερε η μεγάλη εικόνα και η ουσία του κάθε πράγματος»
O πρώην νομάρχης Ρεθύμνης Μανόλης Λίτινας (1995-2002) ήταν εξ αρχής θερμός υποστηρικτής και συνεργάτης του Κώστα Σημίτη. Έχει πολλά να θυμάται από τη συνεργασία τους, τις επισκέψεις του στο Ρέθυμνο και τον τρόπο που προσέγγισε και αντιμετώπιζε τα προβλήματα. Ο Κώστας Σημίτη ήταν μεθοδικός και έβλεπε πάντα τη μεγάλη εικόνα, μάς λέει. «Τον ενδιέφερε η ουσία του κάθε πράγματος» λέει με συγκίνηση και προσθέτει: «Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι εκσυγχρονίστηκε η Ελλάδα επί θητείας του. Ήταν ένας μεγάλος πολιτικός. Από την αρχή ήμουν μαζί του. Λυπήθηκα πολύ που έφυγε ξαφνικά».
Ο Μανόλης Λίτινας έχει πολλά να θυμάται από τον Κώστα Σημίτη και τη συμβολή του σε πολλά έργα που καθόρισαν την αναπτυξιακή πορεία του νομού, όπως το λιμάνι Ρεθύμνου, το φράγμα Ποταμών, τον δρόμο που οδηγεί στην πανεπιστημιούπολη Γάλλου. «Δεν δενόταν με τους ανθρώπους αλλά με τα προβλήματα», λέει και θυμάται: «Είχε έρθει δύο φορές στο Ρέθυμνο όταν ήμουν νομάρχης. Το πιο χαρακτηριστικό που θυμάμαι είναι οι μετακινήσεις που κάναμε με ένα πούλμαν, που μπαίναμε όλοι μέσα. Εγώ σαν νομάρχης ήμουν από τα πρόσωπα που έμπαινα στο ίδιο λεωφορείο μαζί του και πηγαίναμε περιοδείες. Ο Κώστας Σημίτης ήταν πάρα πολύ δεμένος με τη λύση των προβλημάτων. Η πιο χαρακτηριστική παρέμβασή του για το Ρέθυμνο ήταν για τις επιδοτήσεις. Είχε γίνει μια καταμέτρηση από την Ευρώπη για το ζωικό κεφάλαιο, με τα σκουλαρίκια που έμπαιναν τότε στα ζώα και είχαν βρει παρατυπίες που είχαν γίνει στο Ρέθυμνο πριν το 94 -δηλαδή πριν εκλεγώ νομάρχης-. Εξαιτίας αυτών είχαν κόψει οι κοινοτικοί όλες τις επιδοτήσεις. Οπότε το Ρέθυμνο στερείτο κάποια δισεκατομμύρια το ’97. Τότε, πήρε μια απόφαση μετά από προσωπική επαφή που είχα μαζί του -ήμουν νομάρχης τότε – καθώς το θεώρησε άδικο μετά από τρία χρόνια να κοπούν οι επιδοτήσεις για κάτι που είχε γίνει στο παρελθόν. Έδωσε εντολή από το γραφείο του Κοσμίδη στον Τζουμάκα να πληρωθούν οι επιδοτήσεις άμεσα, καθώς κατάλαβε ότι δεν ήταν σωστό για εμάς που είχαμε εκλεγεί δύο χρόνια να μας βάλουν πρόστιμο για κάτι το οποίο είχε γίνει παλαιότερα. Ήταν μάλιστα για παρατυπίες που είχαν προσδιορίσει στο Αμπελάκι, που εκεί είχε γίνει μια επίσκεψη σε ένα ποιμνιοστάσιο και δεν είχαν τα ζώα που είχαν γράψει στις επιδοτήσεις κ.λπ. και πήρε μια απόφαση και διέταξε τους υπουργούς να πληρωθούν οι επιδοτήσεις στο Ρέθυμνο, ανεξάρτητα εάν έχουμε πρόστιμο ή όχι. Και πράγματι πληρώθηκαν οι επιδοτήσεις στον ιδιωτικό τομέα, πολλά δισεκατομμύρια».
«Μεγάλα έργα του Ρεθύμνου ξεμπλόκαραν χάρη στον Κ. Σημίτη» θυμάται ο Μ. Λίτινας
Όπως λέει ο Μανόλης Λίτινας σειρά μεγάλων έργων του Ρεθύμνου προχώρησαν χάρη στον Κώστα Σημίτη, όπως το Φράγμα Ποταμών, το λιμάνι και ο δρόμος που οδηγεί στο πανεπιστήμιο: «Σε όλα τα έργα που υπήρχαν στο Ρέθυμνο, υπήρχε μια επαφή με τον γενικό γραμματέα του, τον Κοσμίδη, και με τον ίδιο προσωπικά κάποιες φορές,. Δεν υπήρχε φορά που να μην είχα παρουσιάσει ένα δίκαιο αίτημα για το Ρέθυμνο και να μην έβρισκε τη λύση του. Ήμασταν από τους πρώτους νομούς τότε που αποκεντρώθηκαν οι αρμοδιότητες της αυτοδιοίκησης στη νομαρχιακή, όπως ήταν τα έργα των λιμένων. Έτσι έγινε η επέκταση της μαρίνας και η επέκταση του προσήνεμου μόλου.
Μεγάλα έργα όπως και το φράγμα των Ποταμών που είχε βαλτώσει και το ξεμπλοκάραμε με τη βοήθειά του και την αύξηση των τιμών που είχαν δώσει, καθώς στην αρχή είχαν δώσει μικρές αποζημιώσεις για το φράγμα των Ποταμών και είχε βαλτώσει τελείως. Θα έχανε τη χρηματοδότηση την κοινοτική εάν δεν ξεκινούσαν εργασίες. Κινδύνευε. Σε εκείνη τη φάση πήραμε κάποιες αποφάσεις και κάποιες πρωτοβουλίες, εγώ με την παραίνεση τότε της κυβέρνησης και του ίδιου προσωπικά και δόθηκαν πιο υψηλές αποζημιώσεις σε αυτούς που αντιδρούσαν και δεν έδιναν τις περιουσίες τους για απαλλοτριώσεις και έτσι προχώρησε το φράγμα. Αλλιώς θα απεντασσόταν. Όπως και για την παράκαμψη του στρατοπέδου που πάει στο πανεπιστήμιο του Γάλλου. Ήρθε και εγκαινίασε σε κάποια από τις περιοδείες του τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου. Τότε ήταν ευκαιρία να τον κατεβάσω από τον παλιό δρόμο στου Γάλλου. Τον σταμάτησα στη γωνία πιο κάτω από την είσοδο και του είπα δεν μπορεί να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο εάν δεν γίνει παράκαμψη να μπορούν να κυκλοφορούν οι φοιτητές. Και πράγματι είχα προτείνει κάποια λύση η οποία προχώρησε και έτσι έγινε ο καινούριος δρόμος που έγινε απέναντι από το στρατόπεδο και πήγε στου Γάλλου. Έτσι διευκολύνθηκε μετά η μετακόμιση του πανεπιστημίου από τα Περιβόλια στου Γάλλου».
Ο Μανόλης Λίτινας θυμάται ακόμα το μπλοκάκι που είχε μαζί του πάντα ο αείμνηστος Κώστας Σημίτης. Σημείωνε τα προβλήματα και πολύ άμεσα έδινε λύσεις.
«Γενικά σε όλα τα προβλήματα τα γνώριζε εκ των προτέρων. Είχε επίγνωση του καθενός υπουργείου τι πρόβλημα είχε και προσπαθούσε με το συνηθισμένο μπλοκάκι που κρατούσε να τα λύσει».
«Είχε έρθει κάποια φορά από το μπαλκόνι της νομαρχίας, εξήγγειλε δράσεις εναντίον της παρανομίας για τις ζωοκλοπές και τη χασισοκαλλιέργεια. Εμείς τότε ήμασταν αιρετοί νομάρχες και δεν είχαμε καθόλου ασφάλεια ιατρική. Μόλις του είπαμε ότι δεν έχουμε ιατρική ασφάλεια αμέσως σε ελάχιστο χρόνο το σημείωσε στο μπλοκάκι του. Δεν μπορούσαμε να έχουμε κι άλλο ταμείο, απαγορευόταν να έχουμε κι άλλο ταμείο. Δεν το γνώριζε αυτό. Μόλις του το ανακοινώσαμε σε ελάχιστο χρόνο λύθηκε το θέμα πανελλαδικά. Ενεργούσε πολύ γρήγορα».
«Ήταν άνθρωπος της πράξης»
Όπως μάς λέει ο Μανόλης Λίτινας είχε πει στον Κώστα Σημίτη να έρθει στις εκδηλώσεις εορτασμού του Ολοκαυτώματος του Αρκαδίου για να λάβει την αφοπλιστική απάντηση:
Μου είπε ότι «εμείς δεν είμαστε για τα πανηγύρια. Ήξερε τις ημερομηνίες που είχαμε τις εκδηλώσεις και μου είπε ότι τον Νοέμβριο είχαν τον προϋπολογισμό, άρα είπε κοιτάζουμε τα μεγάλα προβλήματα και όχι τις εορταστικές εκδηλώσεις. Ήταν άνθρωπος της πράξης. Εγώ τον κάλεσα να έρθει στις εκδηλώσεις και αυτός απάντησε ότι τον Νοέμβριο είναι οι μέρες που καταρτίζεται ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους, είναι δυνατόν να ασχοληθούμε με αυτά τα πράγματα και να αφήσουμε τα ζητήματά αυτά; Ήταν άνθρωπος που τον ενδιέφερε το αποτέλεσμα, η ουσία της πολιτικής και όχι η πολιτική για την πολιτική».
Υπέρμαχος της περιορισμένης θητείας
Ο Κώστας Σημίτης ήταν υπέρμαχος της περιορισμένης θητείας. «Υπήρχαν οι περιορισμένες θητείες που είχαν ψηφιστεί για εμάς ότι δηλαδή δεν μπορείς να εκλεγείς πάνω από δύο τετραετίες. Όπως το εφάρμοσε και για τον ίδιο τον εαυτό του. Εξελέγη πρωθυπουργός και είπε ότι δεν πρόκειται να είμαι πολλά χρόνια, είπε ότι θα είναι μέχρι δύο τετραετίες. Και πράγματι πριν τελειώσει η δεύτερη τετραετία παραιτήθηκε και παρέδωσε το κόμμα στον Παπανδρέου και μετά στις εκλογές του 2004 βγήκε ο Καραμανλής με αντίπαλο τον Παπανδρέου και όχι τον Σημίτη. Και σε εμάς τους νομάρχες δεν επέτρεψε τρίτη τετραετία και έτσι πάρα πολλοί νομάρχες δεν ξανά έδωσαν υποψηφιότητα», τονίζει ο Μανώλης Λίτινας.
«Δεν δενόταν με το τόπο, δενόταν με τα προβλήματα του»
Οι σχέσεις του με το Ρέθυμνο ήταν πολύ καλές. Δεν δενόταν τοπικιστικά, δενόταν με τα προβλήματα. Δηλαδή ένα πρόβλημα που ήταν Ρεθεμνιώτικο και ήταν και της Κεφαλονιάς ή τον Ιωαννίνων, θα το αντιμετώπιζε. Πήγαινε αμέσως να δει ποια υπουργεία ήταν υπεύθυνα γι’ αυτές τις περιπτώσεις και ποιοι οι συναρμόδιοι, καθώς συνήθως υπάρχει μια πολυπλοκότητα της νομοθεσίας που δεν μπορούσε να λυθεί ένα ζήτημα, καθώς υπήρχε εμπλοκή με διάφορες αρμοδιότητες. Όταν του ανακοινώναμε ένα θέμα, ειδικά οι νομάρχες που είχαμε ειδικά την πρώτη τετραετία πολλές αρμοδιότητες, δρούσε πολύ γρήγορα για να λαμβάνονται αποφάσεις», επισημαίνει ο Μανόλης Λίτινας, ο οποίος κατέληξε λέγοντας ότι: «Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι εκσυγχρονίστηκε Ελλάδα τα χρόνια αυτά. Ήταν από τους ανθρώπους που πιστεύω έχουν σηματοδοτήσει την πορεία της Ελλάδας προς τα μπρος. Αυτό είναι σίγουρο. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ ενεργητικός, πανέξυπνος, δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω, το ξεψάχνιζε μέχρι τέλος και έβλεπε συνήθως τη μεγάλη εικόνα, έβλεπε αυτό που έπρεπε να γίνει, το χοντρό, με τα ψηλά δεν ασχολούνταν».
Ο στενός του συνεργάτης Γιώργος Πανταγιάς θυμάται…
Ο Ρεθεμνιώτης Γιώργος Πανταγιάς επί σειρά ετών στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού μοιράζεται με τα «Ρ.Ν.» τις αναμνήσεις του από κείνον. Από το μακρινό 1989 οπότε και τον πρωτογνώρισε θυμάται την πορεία του Σημίτη μας αφηγείται: «Τον Κώστα Σημίτη τον γνώρισα το 1989. Ήταν η προεκλογική περίοδος Ιουνίου, που όλες οι δημοσκοπήσεις και όλες οι εκτιμήσεις συνέκλιναν στο συμπέρασμα ότι το ΠΑΣΟΚ δύσκολα θα είναι πρώτο κόμμα. Ήταν η περίοδος που επισκίαζε τα πάντα το σκάνδαλο Κοσκωτά. Τότε ο Κώστας Σημίτης αν και κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, είχε διατελέσει υπουργός Γεωργίας και είχε επίσης το 1985 διατελέσει υπουργός Εθνικής Οικονομίας, όπου κλήθηκε να αντιμετωπίσει την οξεία οικονομική και δημοσιονομική κρίση που αντιμετώπιζε η χώρα με θετικά αποτελέσματα, εν τούτοις το 1987 παραιτήθηκε από υπουργός εξαιτίας της αναθεώρησης που επέλεξε να κάνει τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου της εισοδηματικής πολιτικής και της πολιτικής στα δημοσιονομικά του τόπου. Όντας λοιπόν απλώς βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1989 ήθελε να διεκδικήσει την ψήφο τον Πειραιωτών. Τότε δέχονταν οξεία πολεμική από διάφορα κέντρα και παράκεντρα, με πρώτο και καλύτερο το εκδοτικό συγκρότημα της τότεΑυριανής, Οι παλιοί θα θυμούνται ότι ήταν μια μάχη δύσκολη για τον Κώστα Σημίτη μετά την πολεμική που δεχόταν, οπότε με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη και του Γιώργου Γεννηματά, κατέβηκαν και οι δύο στον Πειραιά, δηλώντας τη δημόσια υποστήριξη τον Κώστα Σημίτη. Η προσπάθεια αυτή απέδωσε θετικά αποτελέσματα, γι’ αυτό λίγους μήνες μετά στην κάλπη των εκλογών αναδείχτηκε πρώτος βουλευτής Πειραιά ο Κώστας Σημίτης. Σε αυτή τη δύσκολη προεκλογική μάχη είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον Σημίτη επισκεπτόμενος συχνά το γραφείο του. Ήταν η περίοδος που και εγώ εργαζόμουν στο περιοδικό «Ένα» ως δημοσιογράφος. Μάλιστα του είχα πάρει 2 ή 3 συνεντεύξεις. Από τότε διατήρησα μια στενή και προσωπική επαφή. Αξίζει να επισημάνω ότι πριν τις εκλογές του 1989 είχα διοργανώσει μια συνάντηση σπίτι μου ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, έμενα στον Κορυδαλλό και επισκέφτηκε το σπίτι μου και μίλησε σε έναν πολύ σημαντικό αριθμό πολιτών, ψηφοφόρων του Πειραιά. Η επικοινωνία μου συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια που το 1993 ο Ανδρέας Παπανδρέου κερδίζει ξανά τις εκλογές και ο Κώστας Σημίτης ορίζεται υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου. Τότε λοιπόν με προσκάλεσε να συνεργαστώ μαζί του σε επαγγελματικό επίπεδο ως δημοσιογράφος παρέχοντας υποστήριξη στον χώρο τον ΜΜΕ. Το 1996 όταν εκλέχθηκε πρωθυπουργός με προσκάλεσε να αναλάβω την ευθύνη του εκπροσώπου τύπου στο Μέγαρο Μαξίμου. Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια πριν το 1996 που εκλέχθηκε πρωθυπουργός είχα μια πολύ στενή συνεργασία μαζί του και στην ουσία είχα ενταχθεί στο πολιτικό του επιτελείο. Στα χρόνια της πρωθυπουργίας του νομίζω ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον άνθρωπο και τον πολιτικό και τον διανοούμενο Κώστα Σημίτη, μιας και οι ευθύνες που είχε αναλάβει ήταν πάρα πολύ σημαντικές και υπερέβαιναν κατά πολύ τις ευθύνες των υπουργικών στόχων που είχε την προηγούμενη περίοδο περάσει».
«Τολμώ να πω ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα τον προσμετρήσει με τον μεγάλο εθνάρχη τον Ελευθέριο Βενιζέλο»
Ο κ. Πανταγιάς αναφέρεται στις εθνικές και όχι μόνο επιτυχίες του Κώστα Σημίτη που αναγνωρίζονται πως λέει και από τους αντιπάλους τους, ενώ καταλήγει λέγοντας πως: «Νομίζω ότι η πρωθυπουργία του Κώστα Σημίτη – το βλέπω και τις ημέρες αυτές σήμερα και χθες- αναγνωρίζεται ακόμα και από τους αντιπάλους ως μια πρωθυπουργία με θετικά αποτελέσματα και μάλιστα με κορυφαία αποτελέσματα για τη χώρα και τον τόπο. Οι πάντες σήμερα και χθες επισημαίνουν την αποφασιστική σημασία που είχε η πρωθυπουργία του, ο σημαντικός και δυναμικός ρόλος που διαδραμάτισε ο ίδιος για να ενταχθεί η χώρα στην Ευρωζώνη και να υιοθετήσει το ευρώ. Όπως επίσης και η μεγάλη εθνική επιτυχία του ελληνισμού και της χώρας μας να ενταχθεί η Κύπρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση μολονότι το Κυπριακό ήταν και παραμένει άλυτο πρόβλημα. Την ίδια περίοδο της πρωθυπουργίας του ο Σημίτης καταγράφει αξιόλογες εθνικές επιτυχίες. Είναι επίσης και η σταθεροποίηση της οικονομίας, είναι οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, είναι τα μεγάλα έργα που εκτελούνται σε όλη τη χώρα, είναι βέβαια και η επιτυχία που διοργάνωσε στον σχεδιασμό και τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Για εμένα όλα αυτά δεν είναι τυχαία, ούτε οφείλονται σε εξωγενείς παράγοντες. Στην ουσία ήταν αποτέλεσμα μιας σκληρής και μεθοδικής δουλειάς που έκανε με επιμέλεια και προσήλωση ο Κώστας Σημίτης. Γι’ αυτό όλα αυτά έδειξαν ότι η πολιτική είναι μια πολύ δύσκολη και απαιτητική υπόθεση για να την αφήνουμε σε απαίδευτους και ανεπαρκείς. Η επάρκεια και η θεωρητική διανοητική πολιτική κατάρτιση του Κώστα Σημίτη, μαζί με την πολύχρονη συ στράτευση του στον βουλευτικό χώρο, ήταν εκείνη που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να αφήσει το θετικό αποτύπωμα της πρωθυπουργίας του με τα τέσσερα – πέντε μεγάλα εθνικά στοιχήματα που έδωσε και πέτυχε. Ο Σημίτης δεν ήταν ένα απλό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική του διαδρομή ξεκινά από τα φοιτητικά του χρόνια. Ήταν μαζί με άλλους συνοδοιπόρους του από τα ιδρυτικά μέλη του ομίλου Παπαναστασίου αρχές του 1960. Στη συνέχεια με άλλους συντρόφους του συγκρότησαν τη Δημοκρατική Άμυνα. Στη περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας στην Ελλάδα, της Χούντας, εντάχθηκε στο ΠΑΚ, (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα) μετά από πρόσκληση του Ανδρέα Παπανδρέου. Πάρα του ότι ορισμένοι προσπαθούν να μειώσουν το πολιτικό βάρος, αλλά και την πολιτική ταυτότητα και εμβέλεια του Κώστα Σημίτη, ο ίδιος στα χρόνια της Χούντας επέδειξε πρωτοφανή τόλμη, συμμετέχοντας μαζί με τον αείμνηστο αγωνιστή της δημοκρατίας τον Σάκη Καράγιωργα σε σημαντικές παρεμβάσεις σε καίρια σημεία της Αθήνας και όχι μόνο, τοποθετώντας εκρηκτικούς μηχανισμούς – εξ ου και ο χαρακτηρισμός βομβιστής- στα χρόνια εκείνα που πολλοί δεν είχαν όχι το ανάστημα, αλλά και την επιθυμία να αντιμετωπίσουν με αποφασιστικό τρόπο την επτάχρονη δικτατορία. Άρα ο ιστορικός του μέλλοντος για εμένα θα αξιολογήσει με πολλή ψυχραιμία και νηφαλιότητα την πολύχρονη πολιτική, κοινωνική, επιστημονική, πανεπιστημιακή διαδρομή του Κώστα Σημίτη, γιατί κατά τη γνώμη μου είναι ένας από τους μεγάλους. Τολμώ να πω ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα τον προσμετρήσει με τον μεγάλο εθνάρχη τον Ελευθέριο Βενιζέλο».
Μιλένα Αποστολάκη: Ανοικτός στα νέα ρεύματα, στις νέες ιδέες και ανοικτός στους νέους ανθρώπους στους οποίους έδινε ευκαιρίες
Η Ρεθεμνιώτισσα Μιλένα Αποστολάκη μιλά στα «Ρ.Ν.» για τον άνθρωπο και μεγάλο πολιτικό Κώστα Σημίτη λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ο Κώστας Σημίτης ήταν ανοικτός στα νέα ρεύματα, στις νέες ιδέες και ανοικτός στους νέους ανθρώπους στους οποίους έδινε ευκαιρίες. Ένας από αυτούς, ένα πολύ νέο κορίτσι που χωρίς ανήκει να προέρχεται από πολιτικό τζάκι, έχοντας βέβαια μια καταγραφή δυναμική στις εκλογές του 2000, την έβαλε στην κυβέρνησή του. Αυτό είναι μια απόδειξη. Ήταν ένας ευγενής άνθρωπος, ένας πολιτικός διανοούμενος. Έχει σφραγίσει τη χώρα με μεγάλες εθνικές επιτυχίες και που συγκεντρώνει και έχει φανεί αυτό τα λίγα εικοσιτετράωρα που έχουν μεσολαβήσει από την αναγγελία του θάνατό του, τον σεβασμό όχι μόνο των φίλων, αλλά και των ιδεολογικών του αντιπάλων».
Η Μιλένα Αποστολάκη θυμάται το τηλεφώνημα του Κώστα Σημίτη τον Απρίλιο του 2000 και μας περιγράφει: «Θυμάμαι το τηλεφώνημά του στις 11 Απριλίου του 2000. Το λέω αυτό γιατί πολλές φορές οι πρωθυπουργοί δεν παίρνουν οι ίδιοι τηλέφωνο και βάζουν τον διευθυντή του γραφείου τους, πολύ περισσότερο για ένα πολύ νέο στέλεχος όπως ήμουν εγώ και άγνωστή και στον ίδιο άγνωστη. Με πήρε ο ίδιος προσωπικά στο τηλέφωνο, με συνεχάρη για την εκλογική μου επιτυχία στην ενιαία Β’ Αθήνας τότε και μου ανακοίνωσε ότι με τοποθετεί υφυπουργό Ανάπτυξης. Ήταν για εμένα μια πολύ συγκινητική στιγμή για τη ζωή μου, όχι για τη σταδιοδρομία μου, και είναι μια απόδειξη αυτού που λέω, ότι ήταν ένας βαθιά ευγενής άνθρωπος, ένας άνθρωπος που σεβόταν τον συνομιλητή του και ένας άνθρωπος που άνοιγε δρόμο για τους νέους ανθρώπους και τους νέους πολιτικούς».
Μανόλης Όθωνας: Τεράστια η συμβολή του στη μετάβαση της Ελλάδας
Ο Mανόλης Όθωνας, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, αναφέρεται στην τεράστια συμβολή του Κώστα Σημίτη στη μετάβαση της Ελλάδας στην Ευρώπη τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Όταν το πολιτικό περιβάλλον είναι δυστοπικό κάθε μεγάλη απώλεια γίνεται μεγάλο υπόδειγμα.
Υπόδειγμα οράματος που επιμερίζεται σε στόχους, στόχων που υπηρετούνται με σχέδιο, σχέδιο που υλοποιείται με απόλυτη προσήλωση.
Ακόμα και αν, αναπόφευκτα, δημιουργούνται επιμέρους εκφάνσεις που προβληματίζουν.
Η Ιστορία θα σκιτσάρει τη μεγάλη εικόνα υπερβαίνοντας μικρότητες ανάλογες του μεγέθους όσων επιχειρούν την παραχάραξη της.
Ανεπηρέαστη και δίκαιη θα αποδώσει στον Κ. Σημίτη την τεράστια συμβολή του στη μετάβαση της Ελλάδας από την τροχιά των βαλκανικών χωρών στην περιφέρεια της Ευρώπης στην λεωφόρο που την οδήγησε να μετασχηματιστεί σε μια ευρωπαϊκή (θεσμικά, οικονομικά, αναπτυξιακά) χώρα στα Βαλκάνια.
Η αντιστροφή αυτής της πορείας, εδώ και αρκετά χρόνια, καθιστά την παρακαταθήκη του υποδείγματος, ζωτικής σημασίας για το μέλλον».
