Πριν μερικές μέρες ανακοινώθηκε, μετά από δύο χρόνια καταστροφικού πολέμου, συμφωνία για ειρήνη στην πολύπαθη Γάζα. Η χώρα μας και η Τουρκία, για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά, θέλησαν να παίξουν κάποιο ρόλο στην όλη διαδικασία, αποβλέποντας σε κάποια διπλωματικά κέρδη.
Είναι κοινό μυστικό ότι η Τουρκία χώνει σε κάθε ευκαιρία παντού τη μύτη της, για να δρομολογήσει θετικά οποιαδήποτε εξέλιξη στην περιοχή, προς όφελος της. Ως συνήθως και στη Γάζα ο ρόλος της Τουρκίας ήταν διαφοροποιημένος από αυτόν της χώρας μας. Η Τουρκία καλωσόρισε τη συμφωνία κατάπαυσης πυρός στη Γάζα και ζήτησε την πλήρη εφαρμογή της. Ο Πρόεδρος Ερντογάν και η τουρκική κυβέρνηση δήλωσαν προς κάθε κατεύθυνση, ότι η χώρα θα συμμετάσχει στην «ειδική ομάδα» που θα παρακολουθεί την εφαρμογή της συμφωνίας. Γιατί βλέπει τη συμφωνία ως ευκαιρία να προχωρήσει σε διπλωματική πίεση, για την προώθηση της λύσης δύο κρατών και υποτίθεται για την ανακούφιση του ανθρωπιστικού προβλήματος στη Γάζα, προσβλέποντας όμως, όπως το κάνει πάντα διπλωματικά, λίγο μακρύτερα, για το δικό της όφελος. Που αλλού; Υποθέτω στη νόμιμη καθιέρωση δυο κρατών στην Κύπρο!
Το ωραίο πάντως είναι ότι η Τουρκία έχει χαρακτηρίσει τις συνθήκες στη Γάζα ως ανθρωπιστική κρίση και μίλησε για γενοκτονία! Ποιος παρακαλώ; Η Τουρκία που όλοι γνωρίζουμε τι έκανε στην περίπτωση της γενοκτονίας των Αρμενίων, η οποία θεωρείται η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, με τη συστηματική εξόντωση ενάμιση εκατομμυρίου Αρμενίων, από τις Οθωμανικές αρχές, την τριετία 1915-1918 . Επίσης η Τουρκία έχει δηλώσει ότι είναι έτοιμη να αναλάβει ενεργό ρόλο σε «μεταπολεμικές» φάσεις, όπως η ανοικοδόμηση και η παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας, για να έχει λόγο σε οποιαδήποτε εξέλιξη στην περιοχή, αφού οι διακαείς πόθοι του Ερντογάν είναι να ανασυστήσει την οθωμανική αυτοκρατορία στη μεσόγειο και να μείνει το όνομα του στην ιστορία.
Οι δυσκολίες όμως δεν λείπουν για την Τουρκία, αφού θα είναι οπωσδήποτε δύσκολο, λόγω της ανασφάλειας που επικρατεί για πολλές δεκαετίες στην περιοχή, αλλά και τις αντιδράσεις από το Ισραήλ. Αν η Τουρκία, λόγω της αντιπαλότητας με το Ισραήλ, υποστηρίξει υπερβολικά τη Χαμάς ή επιχειρήσει να παρέμβει στρατιωτικά στην περιοχή, κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο, λόγω Ισραήλ, προφανώς θα έχει τεράστιο πρόβλημα. Γιατί το Ισραήλ δεν είναι Ελλάδα, να κάνει δηλώσεις κατευνασμού, αλλά ενεργεί άμεσα δια των όπλων και με δεδομένο ότι θεωρείται πυρηνική δύναμη, είναι κάτι που κάνει ακόμη δυσκολότερη, για να μην πούμε αδύνατη μια στρατιωτική επιχείρηση από την Τουρκία. Άλλωστε θα πρέπει να συνεργαστεί με τους άλλους εμπλεκόμενους στην περιοχή, τις ΗΠΑ, το Κατάρ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, αφ’ ενός γιατί δεν φημίζεται για τις συνεργασίες της και αφετέρου λόγω διαφορετικών στρατηγικών και γεωπολιτικών συμφερόντων.
Στον αντίποδα η χώρα μας, ήρεμα και ήσυχα, στο σύνηθες μοτίβο της εξωτερικής της πολιτικής, από την αρχή της κρίσης, τάχθηκε υπέρ της άμεσης κατάπαυσης του πυρός, ώστε να σταματήσει η ανθρωπιστική κρίση και χαιρέτησε τη συμφωνία ως «ιστορική». Καλωσόρισε το πρώτο στάδιο της ειρήνης, την απελευθέρωση των ομήρων και την αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Προσπαθώντας να ισορροπήσουμε διπλωματικά και με τις δυο πλευρές, η κυβέρνηση υποστηρίζει τη λύση των δύο κρατών, για το παλαιστινο-ισραηλινό ζήτημα, αλλά κανείς μας δεν μπορεί να είναι σίγουρος, αν αυτό γίνει τελικά, αν η Τουρκία το χρησιμοποιήσει ως προηγούμενο, για να αποδεχτεί η διεθνής κοινότητα μελλοντικά και τη λύση δυο κρατών στην Κύπρο. Η χώρα μας δήλωσε ότι είναι έτοιμη να συμμετάσχει ενεργά σε ότι ακολουθήσει μετά την ειρηνευτική διαδικασία, όπως η ανοικοδόμηση και η υλοποίηση των όρων της συμφωνίας που έχει επιτευχτεί, πάντα με βάση το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις οι εχθροπραξίες συνεχίζονται, για διάφορους λόγους, από κάθε πλευρά. Οπότε για ποια ακριβώς ειρηνευτική συμφωνία μιλάμε; Αλλά ως συνήθως ντόρος να γίνεται, μπας και πάρουμε και κανένα Νόμπελ (κατά Τράμπ μεριά…) κατά τα αλλά όλα βαίνουν καλώς!
