Οι «συμφωνίες του Ομήρου»!

Α΄ ενότητα: Η αλληλέγγυα θέση

Οι «Συμφωνίες του Ομήρου» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας καθ΄ ομοίωσιν των «Συμφωνιών του Αβραάμ» μεταξύ Ισραηλινών και Αράβων, θα μπορούσαν να φέρουν τόσο κοντά τους δύο λαούς των Ελλήνων και των Τούρκων και να αποτελέσουν την βασιλική οδό της μεταξύ τους πραγματικής ειρηνευτικής προσέγγισης.

Τουρκία και Ελγίνεια μάρμαρα

Η αφορμή για αυτό το άρθρο, μας δόθηκε από την 24η σύνοδο της Διακυβερνητικής Επιτροπής της Unesco για την Επιστροφή των Πολιτιστικών Αγαθών στις Χώρες Προέλευσης (ICPRCP) που έγινε στο Παρίσι την 1^η Ιουνίου του 2024. Στο περιθώριο της συνόδου η προϊσταμένη του τμήματος καταπολέμησης της λαθρεμπορίας του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας Ζεϊνέπ Μποζ προέβη στη παρακάτω δήλωση για την υποτιθέμενη αγορά των Εγγλέζων από τους Οθωμανούς κατακτητές των Ελγίνειων μαρμάρων. «Ως επικεφαλής της μονάδας καταπολέμησης της παράνομης διακίνησης πολιτιστικής κληρονομιάς στην Τουρκία δεν έχουμε υπόψη μας κανένα έγγραφο που να νομιμοποιεί αυτή την αγορά που έγινε από το αποικιοκρατικό Ηνωμένο Βασίλειο εκείνη την εποχή. Επομένως δεν νομίζω ότι υπάρχει χώρος για να συζητήσουμε τη νομιμότητά της ακόμη και σύμφωνα με τη νομοθεσία της εποχής και ανυπομονώ ολόψυχα να γιορτάσουμε την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, καθώς πιστεύουμε ότι θα σηματοδοτήσει την αλλαγή συμπεριφοράς προς την προστασία της πολιτιστικής ιδιοκτησίας και αποτελεί το ισχυρότερο μήνυμα που δίνεται παγκοσμίως». Και αργότερα προσέθεσε: «Σε αυτή τη φάση είπα στη συνάντηση ότι, η Τουρκία δεν έχει τέτοιο επίσημο έγγραφο. Και νομίζω ότι στο μέλλον θα συναντηθούν οι δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία και αν υπάρξει κοινό σημείο, είμαι σίγουρη ότι θα αποφασίσουν ποιο δρόμο θα ακολουθήσουν μέσω διμερών συναντήσεων».

Η δήλωση και το νόημά της

Πράγματι η δήλωση αυτή της Τουρκάλας αξιωματούχου, πρώτους απ΄ όλους ξάφνιασε ευχάριστα εμάς τους Έλληνες. Αυτό φάνηκε από τα ρεπορτάζ των Ελληνικών δημοσιογραφικών εντύπων που το παρουσίασαν σαν μια μεγάλη έκπληξη. Ωστόσο, δεν εξέπληξε στον ίδιο βαθμό τα Τουρκικά έντυπα, τα οποία την παρουσίασαν με πολύ ψυχραιμία και ως μια πολύ δίκαιη εκδοχή. Είναι αλήθεια πως η δήλωση, συνάδει απόλυτα με την επίσημη θέση της Τουρκίας για όλους τους πολιτιστικούς θησαυρούς που με κάποιους τρόπους έχουν απομακρυνθεί από τους χώρους όπου βρίσκονταν και τώρα εκτίθενται σε ξένα μουσεία, καθότι εκείνη διαθέτει μεγάλο πλήθος τέτοιων αρχαιοτήτων . Εξ άλλου δεν πρέπει να ξεχνούμε πως το πάγιο δόγμα της εκάστοτε κυβέρνησης της Τουρκίας, το οποίο καλλιεργεί τόσον τους πολίτες της όσο και τους επισκέπτες της , είναι να μαθαίνουν για τον «πολιτισμό της Ανατολίας» και όχι για τα μυριάδες αρχαιοελληνικά, Ελληνιστικά, Λυδικά, Θρακικά, Χιτιτικά, Ρωμαϊκά, Βυζαντινά και άλλα καλλιτεχνικά δημιουργήματα.

Το δόγμα «των πολιτισμών της Ανατολίας»

Είναι αλήθεια πως η σύγχρονη Τουρκία ως η διάδοχος της πάλαι ποτέ κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βρίσκεται σε ένα «συνειδησιακό μεταίχμιο» από άποψης πολιτιστικών θησαυρών. Από τη μια πλευρά γνωρίζει πως στον τωρινό της γεωγραφικό χώρο υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός πολιτιστικών χώρων με εκατοντάδες χιλιάδες δημιουργήματα τα οποία κατά το διεθνές δίκαιο είναι στη διαχείρησή της. Από την άλλη πλευρά όμως συνειδητοποιεί πως, στην πραγματικότητα ο Οθωμανικός όπως και ο διάδοχός του Τουρκικός λαός ουδόλως σχετίζεται με αυτούς τους θησαυρούς. Και αυτό, καθότι ως και το 1300 μ.Χ. τουλάχιστον, χρονολογία ίδρυσης του κράτους των Οσμενιδών ή ακριβέστερα Οθωμανών, οι περιοχές της Μ. Ασίας κατοικούνταν από πληθυσμούς που δεν συνδέονταν κατ΄ ουδένα τρόπο με τους Οθωμανούς. Έως και σήμερα λοιπόν το κράτος της Τουρκίας θέλοντας αφενός να πληροφορήσει τους επισκέπτες των αρχαιολογικών και ιστορικών αυτών χώρων αλλά και αφετέρου μέσα στα πλαίσια της μόρφωσης των Τούρκων μαθητών ή και του συνόλου των Τούρκων πολιτών, εφαρμόζει το δόγμα «των πολιτισμών της Ανατολίας». Αυτό λοιπόν που προβάλλει η Τουρκία, είναι το ότι, στις περιοχές αυτές, από τα πανάρχαια χρόνια ήκμασαν πολύ πολιτισμοί, καθότι η Μικρά Ασία ήταν το σταυροδρόμι των πολιτισμών τόσο της Ασίας όσο και της Μεσογείου και της Ευρώπης. Η Ανατολία είναι πραγματικά ένα υπαίθριο μουσείο, με τους αμέτρητους πολιτισμούς που φιλοξενεί εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Για μια ειλικρινή τοποθέτηση

Στο δίλημμα αυτό της ερμηνείας των αρχαιολογικών και ιστορικών θησαυρών που βρίσκονται στο γεωγραφικό χώρο μιας χώρας αλλά ανήκουν σε άλλους πολιτισμούς, είναι αλήθεια πως βρίσκονται πολλές χώρες. Για παράδειγμα στο Ισραήλ και στις χώρες της Συροπαλαιστίνης υπάρχουν, Φοινικικά, Αρχαιοελληνικά, Ρωμαϊκά αλλά και Πρωτοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία. Επίσης στις Βαλκανικές χώρες σώζονται πλήθος από Βυζαντινά και Ενετικά μνημεία, αλλά και στην ίδια τη χώρα μας υπάρχουν πολλά Ρωμαϊκά, Ενετικά αλλά και Οθωμανικά μνημεία. Ωστόσο πιστεύουμε πως πάντα υπάρχει ο τρόπος για μια ειλικρινή στάση και τοποθέτηση απέναντι σε αυτό το θέμα.

Ακολουθεί στο επόμενο φύλλο η Β΄ ενότητα με τίτλο: Η διπλωματία των μνημείων.