Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΔΑΚΑΝΑΛΗ*
«Μπορείτε να διακηρύσσετε όσο θέλετε, κύριοι, την ωραία σας φιλοσοφία. Αλλά ώσπου να σας δώσετε να φάμε, οι ιδέες σας για το Καλό και το Κακό μπορούν να περιμένουν» – Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Και πράγματι όλοι οι άνθρωποι του κόσμου μας τα αυτονόητα διεκδικούμε! Επειδή…
Είμαστε οι δάσκαλοι που αφού πήραμε πτυχίο και επάρκεια, περάσαμε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, οργώσαμε την Ελλάδα με μια βαλίτσα στο χέρι ως αναπληρωτές, υπηρετήσαμε ως δόκιμοι δυο χρόνια και αφού επιτέλους διοριστήκαμε …ήρθε η ώρα της ατομικής αξιολόγησης. Μια «αξιολόγηση» που απ’ όπου κι αν την πιάσεις, είναι αποποίηση κρατικών ευθυνών, είναι πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα, στα σχολεία και στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς ατομικά. Και αυτό που ελέγχει τελικά δεν είναι, το αν και πώς μορφώνονται τα παιδιά μας, αλλά το κατά πόσον προωθούνται οι κυβερνητικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση. Όσο γι’ αυτές τις τελευταίες, τις έχουμε δει και τις έχουμε αξιολογήσει όλοι μας εδώ και χρόνια.
Είμαστε οι γιατροί που μετακινούμαστε από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, εφημερεύουμε πάνω από τα ανθρώπινα όρια, που αναγκαζόμαστε σε παραιτήσεις εργασιακά εξουθενωμένοι ,που μεταναστεύουμε, που βλέπουμε έντρομοι να υλοποιείται το νομοσχέδιο για το νέο ΕΣΥ το οποίο σαφώς ισοδυναμεί με καταδίκη του λαού σε ακόμα πιο υποβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας και σε επικίνδυνες συνθήκες περίθαλψης. Όλοι πια βροντοφωνάζουμε ότι οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι οι έμποροι της Υγείας, με την ακόρεστη δίψα τους για περισσότερα κέρδη από την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και της αρρώστιας. Τι απέγινε άραγε το αυτονόητο ότι η υγεία είναι αγαθό και δικαίωμα και θα πρέπει να παρέχεται σε όλους δημόσια και δωρεάν με βάση τις ανάγκες τους, στο επίπεδο των επιστημονικών επιτευγμάτων της εποχής μας;
Είμαστε οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενοι, που δουλεύουμε απάνθρωπα ωράρια σε βάρος της υγείας και της οικογένειας μας, που μένουμε πάντα εκτός από όλα τα προγράμματα χρηματοδότησης μιας και δεν πληρούμε τις προϋποθέσεις, που είμαστε κεντρικός στόχος της φοροληστείας και που με θράσος και νόημα μας αποκαλούν «μικρομεσαίες επιχειρήσεις», σαν να λέμε πολλά κέρδη!
Είμαστε οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, που η εντατικοποίηση, τα κομμένα ρεπό, οι απλήρωτες υπερωρίες, τα εργατικά «ατυχήματα», αποτελούν για ακόμα μια σεζόν την καθημερινότητα μας, που ο εργοδότης επιχειρεί να εφαρμόσει «ποινική ρήτρα 5.000 ευρώ» σε βάρος όποιου εργαζόμενου δηλώσει παραίτηση, λόγω των εξοντωτικών εργασιακών συνθηκών. Που οι μισθοί είναι πετσοκομμένοι και στα επίπεδα του 2011, όταν ο πληθωρισμός και η ακρίβεια τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και εξανεμίζουν το μισθό τις πρώτες 10 ημέρες.
Είμαστε οι βιοπαλαιστές αγρότες, που τα διαχρονικά και οξυμένα προβλήματά μας απειλούν ακόμα και την επιβίωσή μας. Πού να πρωταναφερθούμε; Στο υψηλό κόστος παραγωγής, με τις πολύ υψηλές τιμές σε αγροτικό ρεύμα, πετρέλαιο, μέσα και εφόδια, λιπάσματα, φάρμακα, αρδευτικό νερό, μηχανήματα, ζωοτροφές; Στις χαμηλές τιμές παραγωγού για την πλειοψηφία των αγροτικών προϊόντων, μαζί και το αίσχος των «ανοιχτών τιμών», που έχουν ως αποτέλεσμα ο παραγωγός να μην πουλά αλλά να παραδίδει στον έμπορο τη σοδειά του, χωρίς να γνωρίζει πόσο και πότε θα πληρωθεί;
Είμαστε οι καλλιτέχνες που στεκόμαστε εμβρόντητοι στην εμπορευματοποίηση του πολιτισμού.
Είμαστε οι κάτοικοι του Ρεθύμνου που βλέπουν τη μετατροπή της πόλης μας σε τουριστικό κέντρο πολυτελείας για λίγους μεγαλοσχήμονες… με δεκάδες υποδομές και ξενοδοχεία, που μετατρέπει όλα τα διαθέσιμα σπίτια σε Airbnb, εκτινάσσοντας τα ενοίκια για την εργατική λαϊκή οικογένεια.
Είμαστε οι συνταξιούχοι που κλαίμε σιωπηλά γιατί μετά από τόσα χρόνια μόχθου, ο μήνας δε βγαίνει…
Είμαστε οι μαθητές και οι φοιτητές που βλέπουμε μόνο γκρίζο στο μέλλον μας.
Είμαστε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, που δεν θέλαμε να φύγουμε από τα σπίτια και τις πατρίδες μας, αλλά τα σχέδια της ΕΕ του ΝΑΤΟ και των λοιπών ιμπεριαλιστικών οργανισμών μας θαλασσοπνίγουν ή μας μπαγλαρώνουν και μας επιστρέφουν πακέτο!
«Και ναι, (συνεχίζει ο Μπρεχτ) οι άνθρωποι παραείναι ανθεκτικοί, αυτό είναι το πρόβλημα. Είναι σε θέση να κάνουν υπερβολικά πολλά σε βάρος του εαυτού τους. Αντέχουν υπερβολικά πολύ».
Όμως λίγο πριν την ώρα της κάλπης ας πάρουμε την απόφαση να τους πούμε κατάμουτρα:
Ότι δεν είναι υπόθεση των εργαζομένων η μεγαλύτερη αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων, σε συνδυασμό με τη μέγιστη δυνατή εισροή των πόρων από τα Διαρθρωτικά Ταμεία της ΕΕ και από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Ότι ξέρουμε ότι όλα αυτά σημαίνουν απαλλαγές και προνόμια μόνο για το κεφάλαιο, μαζί με φαγοπότι χωρίς τέλος, με τα δανεικά του ταμείου. Ότι σαφώς ο λογαριασμός στο τέλος θα είναι όλος δικός μας!
Ότι σας βλέπουμε πόσο έτοιμοι είστε όλοι να αναλάβετε δράση για την αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων του δημοσίου τομέα, που πρακτικά σημαίνει νέα δυσβάστακτα φορολογικά βάρη και περικοπές που θα ματώσουν τους εργαζόμενους για να αυξήσουν τα κέρδη των πράσινων αρπακτικών και των ασφαλιστικών εταιρειών.
Μα, κυρίως να τους πούμε ότι έχουμε πια καταλάβει καλά τους κανόνες τους παιχνιδιού! Το βλέπουμε πια ξεκάθαρα ότι όλοι μαζί κινούνται στις ίδιες ράγες της εκμετάλλευσης.
Η ΝΔ έρχεται να κλιμακώσει την αντιλαϊκή της επίθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ τσακώνονται για το πως θα μοιράσουν το υπουργείο αντιπολίτευσης και όλοι οι υπόλοιποι (τα περιβόητα «μικρά κόμματα» που σπρώχνονται από τα ΜΜΕ) έχουν κάπου συναντηθεί (είτε από θέσεις κυβέρνησης, είτε από θέσεις αντιπολίτευσης!
Η μόνη δύναμη απέναντι τους είναι το ΚΚΕ! Εγγύηση για 100% στρατηγική λαϊκή αντιπολίτευση, χωρίς αστερίσκους και ναι μεν αλλά!
Πάμε λοιπόν να ψηφίσουμε!
Ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε, για να βάλουμε εμπόδια σε όσους εμποδίζουν τα όνειρά μας, για να ανοίξουμε παράθυρο στο φως για το μέλλον μας! Κάνουμε τον φόβο τους πραγματικότητα, δυναμώνουμε τη δική μας πλευρά, με το ΚΚΕ όσο γίνεται πιο ψηλά!
Ψηφίζουμε ανατρεπτικά, όπως σταθήκαμε απέναντι στα καλέσματα συμβιβασμού και το «έτσι είναι τα πράγματα», στο «σκύψε το κεφάλι», στο «πάμε κι όπου βγει»! Εμείς τώρα ξέρουμε ότι με τη στάση μας «τα πράγματα αλλάζουν!».
Δυναμώνουμε το ΚΚΕ που είναι το μοναδικό αντίπαλο δέος στην πολιτική όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα. Τους χαλάμε το παιχνίδι. Αμφισβητούμε τους κανόνες τους, με ψήφο στο ΚΚΕ βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες! Για να είμαστε την επόμενη μέρα πιο δυνατοί εμείς και πιο αδύναμα τα κόμματα του συστήματος! Μόνοι τους και όλοι μας!
* Η Ιωάννα Δακανάλη είναι υποψήφια βουλευτής Ρεθύμνου με το ΚΚΕ
