– Στη Μαρία μου
Οι καιροί μας είναι, ομολογουμένως, δύσκολοι. Τόσο για την ιδιωτική, όσο και για τη δημόσια καθημερινή ζωή όλων μας. Ορατές και αόρατες αλυσίδες λες και περιορίζουν το πνεύμα μας και φυλακίζουν τις ψυχές μας.
Κι αν εμείς, οι άνθρωποι της εποχής μας, δεν έχουμε βουνά να πάρουμε γιατί οι άπληστοι οικοπεδοφάγοι τα έχουν πια «φάει» όλα, ας αγωνιζόμαστε, φίλε μου, μέσα στις ολιγάνθρωπες μεγαλουπόλεις με τις γραφίδες και τη μουσική και πάνω απ’ όλα με το πνεύμα και την καρδιά μας για τη λευτεριά και την απελευθέρωση από τους σύγχρονους τυράννους της ζωής μας….
Άνοιξε, καλέ μου άνθρωπε, τα μάτια να δεις. Στύλωσε τα αφτιά σου και άκου. Καθάρισε την καρδιά σου και νιώσε. Τέντωσε τα χέρια σου να πιάσεις τη σκυτάλη από τους προηγούμενους και να τη δώσεις στους επερχόμενους.
Ο αγώνας τούτος, αν και δύσκολος και όμοιος με ανηφορικό και γεμάτο απρόβλεπτες στροφές δρόμος, δυναμώνει το σώμα στις δυσκολίες. Ενθαρρύνει, φίλε μου, την ψυχή στις κρίσιμες στιγμές της ζωής. Ενισχύει το νου ώστε να πάρει τις συνετές αποφάσεις στα καθημερινά σταυροδρόμια μας για το καλό όλων μας.
Όπως βλέπεις, πάντα υπάρχει, συνάνθρωπέ μου, μια πιο ψηλή κορφή να πατήσεις απ’ αυτή που σε αφήνουν οι πανούργοι να βλέπεις· ένας πιο ιερός στόχος να πετύχεις από εκείνους που σε κάνουν οι επιτήδειοι να νομίζεις ότι μόνον μπορείς να καταφέρεις· μια πιο βαθιά ψυχή να ανακαλύψεις από αυτήν που σε ξεγελούν οι λαοπλάνοι ότι είναι η μόνη που μπορείς να έχεις · μια πιο αληθινή κουβέντα ν’ ακούσεις σε έναν γεμάτο με ψέματα ανθρωπωκόσμο…
Πάντα να προχωρείς, καλέ μου άνθρωπε, μπροστά, χωρίς δειλία, μα με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία· δίχως ψέμα, αλλά με αλήθεια· χωρίς δόλο και κακία, αλλά με πίστη στον Θεό και αγάπη για τον συνάνθρωπο, τον άνθρωπο…
* Ο Γεώργιος Η. Ορφανός είναι φιλόλογος, Msc Διαχείρισης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Διαχείρισης Πληροφοριακών συστημάτων
