Ο κίνδυνος από την τροχοπέδη που θα επιβαλλόταν στο ευρωπαϊκό εγχείρημα, με την άνοδο της ακροδεξιάς στο τιμόνι ης Γαλλίας , απομακρύνθηκε με απόφαση του ώριμου και δημοκρατικού λαού της χώρας αυτής. Η Γαλλία δεν είναι μόνο μια από τις ιδρυτικές χώρες που θεμελίωσε τη σημερινή ΕΕ, αλλά και μια από τις δυο βασικές χώρες που εισφέρουν με σημαντικά κεφάλαια, στον ετήσιο προϋπολογισμό, μαζί με τη Γερμανία. Οι δυο αυτές χώρες συνεισφέρουν περίπου το 60% του προϋπολογισμού της ΕΕ και αυτό κάθε χρόνο.
Με τις γαλλικές εκλογές που προκάλεσε η απόφαση του Γάλλου προέδρου Μακρόν, μπαίνει ουσιαστικός φραγμός στην αποκλειστικότητα λήψης αποφάσεων που διέθετε μέχρι τώρα. Το τίμημα που πλήρωσε ήταν να χάσει την πλειοψηφία των βουλευτών που κατείχε στη γαλλική εθνοσυνέλευση. Υπενθυμίζουμε ότι ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν είχε προτείνει και ουσιαστικά προαναγγείλει την αποστολή μονάδων να πολεμήσουν στο πλευρό των Ουκρανών, εναντίον της Ρωσίας, βάζοντας σε περίσκεψη το σύνολο των συνομιλητών του. Και πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι πλήρωσε αυτή την απερίσκεπτη πρότασή του και στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Για την ίδια τη Γαλλία που μαζί με τη Γερμανία κινούν ως συνδεδεμένες ατμομηχανές το τρένο της ΕΕ, τα εκλογικά αποτελέσματα καταδεικνύουν μια σχετική αποδυνάμωση της χώρας στο διεθνές πεδίο. Τουλάχιστον μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να ιδωθεί με ιδιαίτερη προσοχή πως θα κυβερνηθεί η χώρα για τα αμέσως επόμενα τρία χρόνια, θα γίνει ορατή η απομόνωση της, και όπως αναφέρει σε ανταπόκρισή του ο Ευρωπαίος Ανταποκριτής, θα είναι «απασχολημένη περισσότερο με την ασταθή εσωτερική πολιτική της παρά με τον ρόλο της στην παγκόσμια σκηνή. Αυτό θα έχει επιπτώσεις για την ΕΕ, δεδομένου του σημαντικού ρόλου της Γαλλίας στην πολιτική του μπλοκ. Ως ιδρυτικό μέλος, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του μπλοκ, μια πυρηνική δύναμη του ΝΑΤΟ και μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Γαλλία έχει εξωτερική επιρροή στην Ευρώπη. Αυτό ήταν εμφανές κατά τη διάρκεια του Brexit, του τραμπισμού, του Covid-19 και του πολέμου στην Ουκρανία, όπου η Γαλλία πίεσε για μια ενωμένη ευρωπαϊκή απάντηση.» Και βέβαια, με την επικίνδυνη πρόταση του Γάλλου Μακρόν να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία το πράγμα έφτασε σε επικίνδυνο μονοπάτι!
Μπορεί να φαίνεται οξύμωρο αλλά υπενθυμίζουμε ότι ο απελθών πλέον Χένρυ Κίσσινγκερ επανεμφανίστηκε το 2022, σε ηλικία 99 χρονών και έκανε δήλωση σχετικά με την ανησυχία του για την ρωσοουκρανική σύρραξη, αφήνοντας αιχμές γενικώς κατά της πολιτικής των ΗΠΑ στην Ανατολική Ευρώπη, αντί να στραφεί εναντίον των Ρώσων.
Στο μεταξύ η κίνηση του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας να μεταβεί στην αρχή της προεδρίας της ΕΕ από τη χώρα αυτή, στο Κίεβο και τη Μόσχα, υποδηλώνει τη διάθεση της θέσης που υποστηρίζουν πολλοί σχετικά με τις δυνατότητες της διπλωματίας να μεταβάλει τα δεδομένα των συγκρούσεων. Πράγμα που οι Ευρωπαίοι αρνήθηκαν επιμελώς και λανθασμένα εξ αρχής της ρωσο ουκρανικής σύρραξης. Δεν είναι δυνατόν να παύσουν οι εχθροπραξίες ένθεν κακείθεν αν δεν αναλάβει κάποιος να οργανώσει τα της έναρξης ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, και θεωρώ λάθος την εκφρασθείσα άποψη της ΥΠΕΞ Γερμανίας που εξέφρασε σκέψεις αν έπρεπε να μεταβεί στη Βουδαπέστη Δευτέρα 8/7/24, για να εισπράξει ακύρωση από τον Ούγγρο πρωθυπουργό. Πρέπει να καταλάβουν όλοι οι παίκτες της ΕΕ ότι πρόκειται για 27 ισότιμα μέλη και όχι, όπως θεωρούν μερικοί, ότι ορισμένα μέλη είναι πιο ισότιμα από τα άλλα… Και βέβαια, αξίζει να τονιστεί η ανάρτηση της προέδρου της Κομισιόν, κας φον ντερ Λάιεν που επισημαίνει με ανάρτησή της στο «Χ», ότι «Ο κατευνασμός δεν θα σταματήσει τον Πούτιν. Μόνο η ενότητα και η αποφασιστικότητα θα ανοίξουν το δρόμο για μια συνολική, δίκαιη και διαρκή ειρήνη στην Ουκρανία». Τώρα όμως, μετά τις γαλλικές εκλογές το διακύβευμα κατευθύνεται προς τα 500 δισ. ευρώ που τίθενται υπό αμφισβήτηση, αλλά μένει να το δούμε από τη νέα γαλλική κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: δεν πρέπει να συρθούν οι Ευρωπαίοι πίσω από τις ΗΠΑ σε έναν ακόμη πόλεμο με θύματα τα ίδια τα παιδιά μας. Καιρός είναι η διπλωματία να αναλάβει το ρόλο που έπρεπε να έχει αναλάβει από την πρώτη στιγμή, που αντικατέστησε την ύπαρξη της με μια σειρά κυρώσεων, χωρίς μελέτη των επιπτώσεων που θα επέφερε η απόφαση αυτή. Και τελικώς η μεγάλη χαμένη είναι η ίδια η Ευρώπη που βλέπει τη φτωχοποίηση των μαζών της να επιταχύνεται, έδαφος πάνω στο οποίο σύρεται με μεγαλύτερη ευκολία ο μαύρος και καταραμένος όφις της ακροδεξιάς.
