Αγαπημένε μου πατέρα,
Σήμερα, 20 του Σεπτέμβρη 2023, που κλείνουν 7 ολόκληρα χρόνια από τη μέρα που σε αποχαιρετίσαμε, εγώ η θυγατέρα σου, βρίσκομαι κοντά στο τέλος της θητείας μου στο Δήμο μας, υπηρετώντας το λατρεμένο μας Ρέθυμνο και τους αγαπημένους μας Ρεθεμνιώτες.
Όπως μοιράστηκα μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια συναισθήματα και δράσεις, μεγάλες και μικρές στιγμές, μοιράζομαι σήμερα μαζί τους τα συναισθήματά μου μέσα απ’ αυτές τις γραμμές, νιώθοντας άνετα μιας κι έχω αποκτήσει ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τους συμπολίτες μου, ένα δέσιμο που με παρηγόρησε στη μεγάλη απώλεια του χαμού σου. Γιατί ξέρω ότι, σε διακατείχε αγωνία για μένα , για τυχόν απογοήτευση, και ψυχική κακοποίησή μου από τον αυτοδιοικητικό στίβο.
Ήσουν αυστηρός αλλά δίκαιος πατέρας. Απ’ όταν θυμάμαι τον κόσμο, μιλούσες σε μένα και στον αδερφό μου σοβαρά και μετρημένα πάνω σε κάθε ζήτημα της δουλειάς, της κοινωνίας, του κόσμου.
Οι ζωντανές παιδικές μου αναμνήσεις απ’ όταν κολυμπούσα μαζί σου από τον Άγνωστο μέχρι το φάρο τα καλοκαίρια, ακούγαμε μαζί Deutsche welle κρυφά , πηγαίναμε στις μπουάτ της Πλάκας με τα αντιστασιακά μουσικά σύνολα, μαζί γήπεδο και μετά Διακογιάννη τις Κυριακές , ενώνονται με τις επόμενες εφηβικές που οργώναμε τα χωριά μας με επισκέψεις σε ελαιοπαραγωγούς συνεργάτες και φίλους, και αργότερα οργώναμε όλη την Κρήτη και τα ξενοδοχεία του νησιού μας για να ενημερωθείς και να ξεκινήσεις τον Τουρισμό στο Ρέθυμνο με το Ιδαίον.
Στο γραφείο σου στον Άγνωστο, στο «καφενείο της Βουλής» όπως το έλεγαν όλοι, οι συζητήσεις που εξελίσσονταν από ανθρώπους του μόχθου, από λόγιους και από επιστήμονες θα μπορούσαν να κυριαρχούν στα καλύτερα συνέδρια που διοργανώνονται σήμερα.
Τα οράματά σου μεγάλα για την εποχή σου και τα στήριζες με όλο σου το είναι: Πανεπιστήμιο, Τουρισμός, Επιχειρηματικότητα, δυνατό Επιμελητήριο, Βιοτεχνικό πάρκο, Αεροδρόμιο, και ότι άλλο θα μπορούσε να δυναμώσει τον τόσο προικισμένο και αξιοπρεπή τόπο μας. Πάνω και πίσω απ’ όλα, ο άνθρωπος.
Μοιραία, πατέρα συνέχισα τη δική σου πορεία προσφοράς που είχες στα κοινά μέσω της αυτοδιοίκησης και του Επιμελητηρίου. Ολοκληρώνω σε λίγο ένα κύκλο 4 θητειών στο Δήμο μας σε διάρκεια 17 ολόκληρων χρόνων.
Είχες δίκιο. Ο πλούτος της γνώσης και της εμπειρίας που έλαβα από τη θητεία μου στον Δήμο δεν θα μπορούσε να αποκτηθεί από κανένα μεμονωμένο επάγγελμα, ακόμα και από το δικό μας, του ξενοδόχου, που εμπεριέχει γνώση και εμπειρία πολλών επαγγελμάτων μαζί . Το συστήνω θερμά και ανεπιφύλακτα σε όλες και όλους, είμαι σίγουρη ότι όσο περισσότεροι πολίτες θα περνούσαν από τέτοιου είδους θητείες στα κοινά, τόσο καλύτερη θα γινόταν η κοινωνία μας.
Βέβαια, πατέρα, όπως συχνά συζητούσαμε, σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο ηγέτης της ομάδας που συμμετείχα, καθώς, ο Γιώργης Μαρινάκης που τόσο εκτιμούσες , ξεχώριζες και καμάρωνες, ο οικογενειακός μας φίλος , υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος που με ενέπνευσε, ενδυνάμωσε, με δίδαξε και με μύησε στην πολιτική, με τη θεωρία και με τις πράξεις του. Με επιμονή στις ατράνταχτες ηθικές αξίες του, ευρεία αντίληψη, προοδευτικές ιδέες, γνώση και σύνεση και, πάνω απ’ όλα, υψηλή αίσθηση του δικαίου , συνδυάζει την γνώση και την εμπειρία με την αποτελεσματικότητα .
Στιβαρός και παράλληλα κρυφά συναισθηματικός, διοίκησε σεβόμενος και δίνοντας χώρο στις 4 ομάδες των 4 θητειών του ως Δήμαρχος, με αταλάντευτο γνώμονα πάντα την νόμιμη οδό και την λυσσαλέα διεκδίκηση της ανάπτυξης του Ρεθέμνους μας, υποστηρίζοντας και προστατεύοντας ακούραστα κάθε ένα από εμάς τους συνεργάτες του.
Έδωσε και σε μένα χώρο να δουλέψω τους τομείς του Πολιτισμού, του Τουρισμού, του Πρασίνου και του Εθελοντισμού. Έτσι μπόρεσα κι εγώ να δώσω έδαφος σε κάθε ένα που είχε πρόταση για το καλό του τόπου μας. Πάντα με βάση την δημοκρατικότητα και την ισονομία, όπως με είχες μάθει.
Πριν φύγεις πατέρα, μου είχες αναφέρει, ότι τον καμαρώνεις το Γιώργο γιατί κατάφερε να αλλάξει το «Παντέρμο Ρέθεμνος» σε « περήφανο Ευρωπαϊκό σύγχρονο και δυνατό Ρέθυμνο».
Πράγματι, με στήριξες όταν ο Γιώργης Μαρινάκης με έπεισε να μπω στην ομάδα που έδωσε στο Ρέθυμνο τη στροφή για τη σύγχρονη εικόνα της δυναμικής ευρωπαϊκής Πόλης- Δήμου. Παρ’ όλο το κόστος της οικογένειά μας λόγω της απουσίας μου από τις δικές μας δουλειές, ήξερες ότι, συμμετέχοντας ενεργά μέσα στο κέντρο των αποφάσεων του τόπου, προσέφερα στην οικογένεια μας και σε όλους του συμπολίτες μου ό,τι μπορούσα σε πνευματικό και πρακτικό επίπεδο.
Συμμετείχα σε πολυάριθμες επιτροπές, σχεδιασμούς , αποφάσεις, εφαρμογές και δράσεις πάνω στο όραμα μιας πιο σύγχρονης και ποιοτικής ζωής για μας και για τις επόμενες γενιές Ρεθεμνιωτών. Δεν μπόρεσα να υλοποιήσω όλα αυτά που ήθελα , έγιναν όμως πολύ περισσότερα από αυτά που αρχικά ήλπιζα. . Όλα αυτά με έκαναν να κατανοήσω τις δυσκολίες και κατάλαβα ότι αν δεν συμμετέχουν ενεργά οι πολίτες και αν δεν υπάρχουν συνέργιες δεν μπορεί να επιταχυνθεί η ανάπτυξη και σωστή λειτουργία κάθε κοινότητας.
Γι΄ αυτό, μπαμπά μου, εφτά χρόνια μετά από την ημέρα που σε αποχαιρέτισα και έχοντας πάντα συντροφιά και δύναμή μου σ’ όλο αυτό το μακρύ ταξίδι μου όλα όσα με είχες ορμηνέψει, έχω ένα πράγμα να σου πω και να σε διαβεβαιώσω:
όχι μόνο δεν πληγώθηκα και δεν απογοητεύτηκα ούτε κουράστηκα, όπως φοβόσουν για μένα τη θυγατέρα σου, αλλά, ολοκληρώνω την μεγάλης διάρκειας πορεία μου στα κοινά , με γεμάτη ψυχή, πολλή γνώση και εμπειρίες , γεμάτη αγάπη που έχω εισπράξει αναπάντεχα τόσο πολύ από τόσους πολλούς.
Εισέπραξα εκτίμηση από γνωστούς και άγνωστους. Παρέλαβα βραβεία για τον Δήμο μας, για τα αποτελέσματα της συλλογικής δουλειάς μας και για την δική μου προσωπική προσπάθεια. Γνώρισα τον τόπο μου, πόλη και ενδοχώρα, γνώρισα τους συμπολίτες μου , τον τρόπο που δουλεύει το δημόσιο σύστημα, τους νόμους, την ευρωπαϊκή και παγκόσμια θεσμική κοινότητα.
Νιώθω βαθιά ικανοποίηση από την ανταπόκριση των συναδέλφων μου, των συνεργατών μου στο Δήμο, των συμπολιτών μου σε πόλη και χωριά, και πάνω απ’ όλους αυτών που μοιράστηκαν και συμπορεύτηκαν μαζί μου στα όνειρα που κάναμε πραγματικότητα.
Κανένα ευχαριστώ δεν είναι αρκετό για την τιμή που έχω εισπράξει μέσω της εμπιστοσύνης τους με την ψήφο τους, την υποστήριξή τους σε καλές και δύσκολες στιγμές, για την έκδηλη αγάπη τους.
Κανένα ευχαριστώ δεν είναι αρκετό στην στενή και ευρύτερη οικογένειά μας για την κατανόηση και την αμέριστη στήριξή της.
Ελπίζω να κατάλαβαν πατέρα, όλοι, πόσο προσπάθησα.
Υπόσχομαι, να συνεχίσω να προσπαθώ.
Η θυγατέρα σου
Πέπη Μπιρλιράκη
