Του ΚΩΣΤΗ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
Άκουσα ότι ψηφίσαμε πολύ μπακαλιάρο την 25η Μαρτίου και βγήκε κόσμος στα μαγαζιά και στους δρόμους και η εστίαση έκανε ανάσταση πρόωρα. Ναι έκανε ανάσταση μια μέρα και πεθαίνει καθημερινά με τα χαράτσια και την αναδουλειά και όχι μόνο η εστίαση, αλλά όλος ο κόσμος, εκτός ορισμένων που γεμίζουν τις τσέπες τους με την πείνα και τη δυστυχία των άλλων. Δεν χάθηκαν ξαφνικά τα προϊόντα και οι πρώτες ύλες από τα ράφια και διπλασιάστηκαν ξαφνικά οι τιμές, κάποιοι αισχροκερδούν, δηλαδή μαυραγορίτες που έλεγαν στην κατοχή.
Η κρίση είναι παγκόσμια και μας λένε ότι έρχεται υποσιτισμός και ότι ο κόσμος θα πεινάσει λόγω του πολέμου, μα ο κόσμος πεινούσε και πρώτα, απλά τώρα θα πεινάσει μεγαλύτερη μερίδα, πάντως όχι όλοι κάποιοι δεν θα πεινάσουν και δεν θα στενοχωρηθούν ποτέ.
Τον πόλεμο τον δημιούργησαν αυτοί που είπαμε ότι πλουτίζουν. «Οι μαυραγορίτες». Ο Πούτιν θέλει να προστατεύσει τη χώρα και τον λαό του, αλλά στην ουσία όλοι οι πολυεκατομμυριούχοι ολιγάρχες όπως τους λένε είναι φίλοι του και αυτούς ενισχύει τόσα χρόνια.
O Ζελένσκι είναι ένα πιόνι αμερικανών και ευρωπαίων που το κινούν πάνω σε μια σκακιέρα σύμφωνα με τα συμφέροντα τους. Ο κύριος Μπάϊντεν υπέγραψε συμφωνία για να πουλάει το υγρό αέριο μέχρι το 2030. Θα ξεπουλήσει και τα παλιά οπλικά συστήματα που έχει και θα είναι μια χαρά. Κατά τ’ άλλα κάνουν διαπραγματεύσεις να σταματήσουν τον πόλεμο. Δυστυχώς τα μεγάλα θύματα είναι οι μανάδες που σπρώχνουν τα άδεια καροτσάκια των παιδιών τους, οι τόσοι νεκροί και τα εκατομμύρια πρόσφυγες που έφυγαν από τη χώρα τους και όταν σταματήσει όλο αυτό και αυτή η χώρα πρέπει να ανοικοδομηθεί και να ξαναγίνει κράτος, πάλι οι μαυραγορίτες θα ξαναγεμίσουν τα φαρδιά παντελόνια τους.
Όσο για εμάς, ζούμε για εμάς σε ένα διαλυμένο κράτος που δουλεύει κυριολεκτικά στον αυτόματο πιλότο, με ανίκανους κυβερνήτες πιόνια και αυτοί και δυστυχώς με οπαδούς ακόμα που τους παίζουν παλαμάκια. Αν δεν κάνω λάθος μέχρι πριν είκοσι χρόνια κάναμε εξαγωγή σιτηρά και ζάχαρη και τώρα φτάνουμε στο σημείο να μην έχουμε να ταΐσουμε τα ζώα μας και να μην έχουμε σε λίγο ψωμί να φάμε. Φτάσαμε στo σημείο τώρα να αγοράζουμε ένα μόνο δοχείο ηλιέλαιο, ένα σακί καλαμπόκι, δηλαδή με το δελτίο όπως στην κατοχή. Και εμείς δεν μιλάμε, θέλουν να διαλύσουν, που τον έχουν σχεδόν διαλύσει τον πρωτογενή τομέα. Στηριζόμαστε απλά και μόνο στον τουρισμό, μα δεν γίνεται κάποιος να στηρίζεται μόνο σε ένα πόδι και να μην έχει τουλάχιστον ένα δεκανίκι, σίγουρα θα πέσει. Είδαμε τι πάθαμε με την πανδημία και τι μπορεί να γίνει τώρα με τον πόλεμο. Δεν υπάρχει οργάνωση, δεν υπάρχει υγεία, το κυριότερο δεν υπάρχει παιδεία. Με δύο λόγια δε λειτουργεί τίποτα και εμείς καθόμαστε άπραγοι στον καναπέ. Αν ερχόταν από το εξωτερικό ένας τραγουδιστής ή ηθοποιός ή αν έχανε έναν αγώνα με μια ποδοσφαιρική ομάδα, θα γινόταν χαμός, θα καίγαμε τη χώρα. Δυστυχώς έτσι τα έχουμε καταφέρει. Για τη ζωή, για το μέλλον μας, για το μέλλον των παιδιών μας, για τη γη των προγόνών μας, για τις αξίες και τα ιδανικά μας δεν κάνουμε τίποτα. Πότε θα σταματήσουμε να περιμένουμε τον θάνατο μας;
Ξύπνα θύμα, ξύπνα ψώνιο.
