Την ετήσια εκδήλωσή του πραγματοποίησε ο σύλλογος Πατσωτών Αμαρίου της Αθήνας στις 10 Φεβρουαρίου, την οποία παρουσίασε η γραμματέας του συλλόγου, Άννα Σαββάκη.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με τραγούδια από το συγκρότημα του Κώστα Σαριδάκη, και με τον χορευτικό του συλλόγου Κρητών Αχαρνών, που ξεσήκωσε τον κόσμο.
Ακολούθησε η τιμητική βράβευση μετά θάνατον του Κωνσταντίνου Ε. Σαββάκη. Την τιμητική πλακέτα παρέδωσε ο περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης στην κόρη του τιμώμενου, Αρσινόη Παγουράκη – Σαββάκη. Ο επίτιμος πρόεδρος του συλλόγου Στρατηγός Αντώνης Μυτιληνάκης διάβασε το βιογραφικό και την προσφορά του τιμώμενου, αναφέροντας μεταξύ άλλων:«Ο Κωνσταντίνος Εμμ. Σαββάκης γεννήθηκε το 1895 στο Σπήλι Ρεθύμνου.Ο πατέρας του, Εμμανουήλ Σαββάκης και η μητέρα του Δέσποινα Δερεδάκη.Έχει απολυτήριο Σχολαρχείου της Επαρχίας Αγίου Βασιλείου – σημερινού δημοτικού σχολείου. Σύζυγός του, η Ευανθία Κουκλινού από τις Ελένες Αμαρίου. Απέκτησαν πέντε παιδιά: Εμμανουήλ, Νικόλαο (Ιερέας Πατσού), Γεώργιο, Ιωάννη και Αρσινόη.
Συμμετείχε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου επί ανδραγαθεία του απενεμήθη ο Πολεμικός Σταυρός. Συγκεκριμένα, στην από 18 Αυγούστου 1917 Ημερησία Διαταγή της V Μεραρχίας Κρήτης δημοσιεύεται η Ημερήσια Διαταγή Συντάγματος της 21ης Αυγούστου 1917, όπου μετά το σκεπτικό αναφέρει: «Ο Μέραρχος Π. Σπηλιάδης, επαινώ την διαγωγήν ήν επέδειξε το:
Λοχίαν Σαββάκην Κ. όστις επικεφαλής ολοκλήρου Διμοιρίας του Χαρακώματος Intemadiere, εγκαταλειφθείσης παρά του ηγήτορός της Ανθυπολοχαγού, ουδέ επί στιγμήν απώλεσεν την ψυχραιμία αλλά απ’ εναντίας αναλαβών την Διοίκησιν αυτής και διπλασιάσας τας ενεργείας, συνεκράτησε δια του παραδείγματός του και της δραστηριότητός του όλους τους υπ’ αυτόν, επιδείξας ούτως διοικητικήν ικανότηταν μεγίστην και ανδρείαν ού την τυχούσαν.Είς τον μνημονευόμενο επροτάθη η απονομή Πολεμικού Σταυρού.»
Επίσης για αυτή την στάση του στην εν λόγω μάχη, προήχθη από Λοχία σε Ανθυπολοχαγό. Στη συνέχεια, ετάχθη αφοσιωμένος εθελοντής με αποφασιστικότητα και άκαμπτη θέληση στο πλευρό του Ελ. Βενιζέλου κατά την εκστρατεία στη Μικρά Ασία.Εκεί, πέραν των πολιτικών γεγονότων όπως τελικά εξελίχθηκαν, συνελήφθη αιχμάλωτος όπου εχάθη κάθε ίχνος ζωής του.Λόγω μη ύπαρξης καμμίας επικοινωνίας και πληροφορίας, η οικογένειά του τον θεώρησε νεκρόν.
Η σύζυγός του ανέμενε σχεδόν επί 4 έτη και κατόπιν απογοητευμένη και πληγωμένη επέστρεψε στην πατρική οικογένεια προκειμένου να προστατευθεί και να επανεκκινήσει τη ζωή της. Όμως με επιστολή του την 14-02-1923 από το Εσκί Σεχίρ έρχεται η είδησις ότι ζει και θα επιστρέψει όχι πολύ αργά όπερ και εγένετο λίγους μήνες μετά. Όπου με την επάνοδό του στην Πατσό, επιστρέφει και η σύζυγός του Ευανθία και δημιούργησαν αυτή την όμορφη οικογένεια. Συνολικά συμμετείχε στους πολέμους της χώρας περίπου επί 10ετία.
Έφυγε από την ζωή στις 28 Μαΐου 1969».
Για την προσφορά του, τιμήθηκε επίσης ο Κωνσταντίνος Ν. Σαββάκης. Την τιμητική πλακέτα του παρέδωσε ο επίτιμος πρόεδρος του συλλόγου και πρόεδρος της Κρητικής Εστίας, Στρατηγός Αντώνης Μυτιληνάκης ενώ για τον τιμώμενο μίλησε ο πρόεδρος του Συλλόγου,Γεώργιος Παττακός,αναφέροντας μεταξύ άλλων:«Γονείς του ήταν ο Νικόλαος Σαββάκης, ο οποίος διετέλεσε Ιερέας του χωριού και η Στυλιανή Σαββάκη, το γένος Ιερωνυμάκη από την Παντάνασσα Αμαρίου. Πρώτες γνώσεις Γραμματικής, τις έλαβε από το δημοτικό σχολείο Πατσού με δασκάλους τους Ιωάννη Κρυοβρυσανάκη και Εμμανουήλ Σαριδάκη. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο Σπηλίου και εισήχθη στην Πάντειο σχολή με ειδίκευση στο τμήμα Δημόσιας Διοίκησης. Μετά τη θητεία στην Πολεμική Αεροπορία, προσελήφθη στην τότε Κρατική Νομαρχία, στη διεύθυνση Προγραμματισμού. Υπηρετεί μέχρι σήμερα άγοντας το 38ο έτος υπηρεσίας, ασκώντας τα καθήκοντα του διευθυντή Διοίκησης και Οικονομίας στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης από το έτος 2004.
Είχε προσφέρει στον σύλλογό μας ως γραμματέας την περίοδο που ήταν φοιτητής».
Ο τιμώμενος ευχαρίστησε τον σύλλογο για την τιμή που του έκανε, λέγοντας μεταξύ άλλων:«Με συναισθήματα χαράς αλλά και συγκίνησης είμαι απόψε μαζί σας, αποδεχόμενος την πρόσκληση του προέδρου Γ. Παττακού και ολόκληρου του Δ.Σ. Το «ευχαριστώ» μου είναι μεγάλο, αλλά και λίγο, μετά από τα τόσα καλά λόγια που ακούστηκαν.
Η αποψινή βραδιά ξυπνάει έντονες αναμνήσεις, όταν ήμουν κι εγώ στην Αθήνα φοιτητής και συμμετείχα σ’ όλες τις δραστηριότητες του συλλόγου. Χαίρομαι πολύ που αυτές συνεχίζονται με τις δικές σας προσπάθειες και τη συμμετοχή σας.
Θυμήθηκα, επίσης, όταν σε παρόμοια εκδήλωση, το Δ.Σ. του συλλόγου, τίμησαν τον πατέρα μου για την προσφορά του ως ιερέα του χωριού μας.
Για το χωριό μας όλοι έχουν προσφέρει αγόγγυστα -όπως ο καθένας κλήθηκε και όπως μπορούσε- και συνεχίζουν να προσφέρουν, όπως κάνετε εσείς εδώ. Από τους αγώνες για την ελευθερία μέχρι τα μικρά ή τα μεγάλα, συμβάλλοντας στη διατήρηση και ανάδειξη του τόπου μας, της ιστορίας και των παραδόσεων, στην οικονομική και πολιτιστική του ανάπτυξη.
Η πολιτιστική μας κληρονομιά αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία της ταυτότητάς μας, την οποία πρέπει να αναδείξουμε μέσα από έναν στοχευμένο πολιτιστικό σχεδιασμό. Γνωρίζουμε όλοι ότι η μικρή κοινωνία του χωριού συνεχώς φθίνει όπως και η Επαρχία Αμαρίου ολόκληρη. Διαπίστωση λυπηρή και δύσκολα αποδεκτή ψυχικά, συναισθηματικά, ιστορικά. Ωστόσο, μία ολοκληρωμένη διαχείριση των πολιτιστικών πόρων μπορεί να συνδεθεί με τον τουρισμό ή τη δυνατότητα ανάπτυξης μιας τουριστικής ταυτότητας στηριζόμενη στον τοπικό πολιτισμό. O τοπικός πολιτισμός, ο οποίος στις μέρες μας περιλαμβάνει, εκτός από τις τέχνες, και τον τρόπο ζωής, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό πλεονέκτημα σε μια προσπάθεια ανάδειξης και προβολής της περιοχής μας, με απώτερο στόχο την ευημερία των ίδιων των κατοίκων. Σε αυτό το πλαίσιο, δρούσα πάντοτε. Δρόμοι, ύδρευση, επικοινωνία με την πόλη του Ρεθύμνου και με όμορους δήμους, αξιοποίηση και ανάδειξη σημαντικών φυσικών τοπίων, πολιτιστικών και θρησκευτικών μνημείων (Φαράγγι Αγίου Αντωνίου, εκκλησία Παναγίας, αξιοποίηση δημοτικού σχολείου κ.λπ.), πάντα με τη συνεργασία των εκάστοτε προέδρων, της ενορίας, των πολιτιστικών συλλόγων, του δήμου και των δημοτικών συμβούλων. Και θέλω εδώ να τονίσω ότι κανείς δεν κατάφερε τίποτα μόνος του. Είχα και έχω πάντοτε την αμέριστη βοήθεια και στήριξη για τα προβλήματα του χωριού μας από τους πολιτικούς και υπηρεσιακούς μου προϊσταμένους, τους οποίους ευχαριστώ θερμά και από αυτό το βήμα.
Μένουν ακόμα πολλά και σημαντικά για τα οποία και εσείς από την Αθήνα – συμβούλιο και μέλη – δείχνετε συνεχές ενδιαφέρον και βοηθάτε όπου ζητηθεί. Στην επικαιρότητα είναι τώρα η στέγαση του ναού της Παναγίας (καθυστέρησε λόγω μιας αναβολής έγκρισης από το υπουργείο Πολιτισμού) και η έναρξη των εργασιών τμήματος του Αμαριώτικου δρόμου Ρέθυμνο – Φράγμα, το οποίο είναι προ των πυλών της υπογραφής σύμβασης με τον εργολάβο. Εδώ πρέπει να πούμε ότι και για τα δύο αυτά ήταν καθοριστική η εισήγηση της αντιπεριφερειάρχη κυρίας Λιονή και η αποδοχή – απόφαση του περιφερειάρχη κ. Αρναουτάκη. Τους ευχαριστούμε».
Καταληκτικά ο τιμώμενος τόνισε ότι: «Η όποια προσφορά μου στο χωριό μας ήταν για μένα αυτονόητη αποστολή και καθήκον αλλά, κυρίως, μεγάλη χαρά προερχόμενη από την αυθόρμητη σκέψη και το ενδιαφέρον μου να βρεθεί λύση σε κάποια από τα πολλά προβλήματα που λειτουργούσαν ανασχετικά στην καθημερινή ζωή των συγχωριανών μας και των επισκεπτών για πολλά χρόνια. Σκοπός μου υπήρξε πάντα η σύμπραξη και η συνεργασία στην εξεύρεση λύσεων. Και όταν το πρόβλημα έφτανε σε λύση, αισθανόμουν ευτυχής, όχι επιτυχημένος. Χαρούμενος, όχι ευχαριστημένος, γιατί μπόρεσα με τις όποιες δυνάμεις μου να κάνω πράξη κι εγώ αυτό που πάντα υπήρξε η διδαχή και το παράδειγμα του πατέρα μας: Η ανιδιοτελής αγάπη και προσφορά.
Όσο μεγαλώνουμε, ο τόπος μας αποκτάει άλλες διαστάσεις στα μάτια μας, αλλά κυρίως στην καρδιά/ψυχή μας. Οι μνήμες μας πολύτιμες και αγαπημένες. Μνήμες που μιλούν για γεγονότα, πρόσωπα και συναισθήματα άλλων χρόνων, αρκετά μακρινών. Τότε, που τα ελάχιστα και απλά μπορούσαν και να σημαίνουν τη χαρά ή τη μαγεία.
Για μένα, το ότι έχω καταγωγή από την Πατσό είναι μέρος αυτού που είμαι σήμερα, είναι ένα από τα κομμάτια μου, είναι η ιστορία που φέρω.
Το χωριό μας συνεχίζει να συγκαταλέγεται στις κοινωνίες που διαθέτουν και συνεχίζουν να έχουν από τα καλύτερα πολιτιστικά και κοινωνικά βιογραφικά και εξαιρετικά μέλη που διέπρεψαν και διακρίθηκαν στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Όλοι μαζί θα συνεχίσουμε, με τον ίδιο ζήλο και την ίδια αγάπη, την αξιόλογη προσπάθεια για το χωριό μας με τις καλύτερες σκέψεις να μας ενδυναμώνουν και στα εύκολα, και στα δύσκολα».
Από τον σύλλογο Πατσωτών Αθήνας, τιμήθηκε επίσης για την προσφορά του ο υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Σιρήγος. Την τιμητική πλακέτα παρέδωσε η Μαρίνα Σταυράκη Πατούλη υποψήφια δήμαρχος Πεύκης – Λυκόβρυσης.
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με χορό και πολύ κέφι έως τις πρώτες πρωινές ώρες.
Από το Δ.Σ. του συλλόγου
