Με αφορμή την απόπειρα λογοκρισίας μαθητικής παράστασης του 1ου ΕΠΑΛ Ρεθύμνου σε παρέμβαση του ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ρεθύμνου Χρήστος Σουρουλής σε παρέμβαση του αναφέρει: “Ο «Εχθρός της τάξης» (Class enemy) είναι ένα θεατρικό έργο του Άγγλου μυθιστοριογράφου, σεναριογράφου και θεατρικού συγγραφέα Nigel Williams (γεν. 1948), που ανέβηκε πρώτη φορά το 1978 από το Royal Court Theatre στο Λονδίνο. Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του Εθνικού Θεάτρου «σε μια σχολική αίθουσα οι μαθητές περιμένουν κάποιον καθηγητή. Νέα παιδιά που καταστρέφουν οτιδήποτε γι’ αυτούς εκπροσωπεί το σύστημα που το θεωρούν εχθρό τους, όπως και το σχολείο. Αμφισβητούν τα πάντα και τους πάντες, επαναστάτες και αντιρρησίες, θύτες και θύματα την ίδια στιγμή. Περιμένουν αλλά το ωρολόγιο πρόγραμμα για το συγκεκριμένο τμήμα, γράφει μόνον ‘’κενό’’. Τελικά απορρίπτουν αυτοί το σύστημα ή το σύστημα τους απορρίπτει;».
Το έργο αποτέλεσε την επιλογή του 1ου ΕΠΑΛ Ρεθύμνου και των υπευθύνων καθηγητριών για συμμετοχή στο 1ο Πανελλήνιο Μαθητικό Φεστιβάλ Θεάτρου στην Ιεράπετρα (7-11 Απριλίου), όπου και απέσπασε Τιμητική Διάκριση για την Καλλιτεχνική Αρτιότητα, την Ελευθερία Έκφρασης, την Επιλογή Έργου και την Ερμηνεία.
Ωστόσο δεν είχαν όλοι την ίδια άποψη: Σύμφωνα με πληροφορίες του Ράδιο Λασίθι, κάποιος από τους παρευρισκομένους στην αίθουσα κάλεσε την αστυνομία όταν σε μία σκηνή «κατά τη διάρκεια της οποίας οι μαθητές υποδυόμενοι άλλους… μαθητές είχαν ένα έντονο διάλογο εντός μιας σχολικής αίθουσας, ο οποίος κατέληγε με μια μαθήτρια να τραβά και να πετά στο πάτωμα μια γιρλάντα με ελληνικές σημαίες». Προφανώς ο εν λόγω κύριος ή κυρία έκρινε πως η σκηνή είναι μεμπτή για προσβολή εθνικού συμβόλου.
Κάθε άποψη είναι σεβαστή, θα πει κάποιος. Αυτό πρώτα από όλα θα έπρεπε να το γνωρίζει και να το ενστερνιστεί εκείνος που κάλεσε την αστυνομία σε μια παράσταση μαθητών. Ασφαλώς, και το γεγονός πως η αστυνομία ανταποκρίθηκε σε μία τέτοια κλήση προβληματίζει, αν όχι εξοργίζει. (Ας μην συγκρίνουμε με άλλες περιπτώσεις που τα αντανακλαστικά της ΕΛ.ΑΣ. δεν ήταν το ίδιο οξυμένα). Θλιβερή παράμετρος: Το βίντεο με την παράσταση αφαιρέθηκε από το κανάλι YouTube της διοργάνωσης.
Όμως η πατρίδα δεν κινδυνεύει από παραστάσεις μαθητών. Κινδυνεύει από την απογοήτευση που νιώθει η νέα γενιά για το εδώ και τώρα: Την επαγγελματική (μη) αποκατάσταση, το ρουσφέτι, το ξεχαρβάλωμα των θεσμών, τη διαρκή υποβάθμιση της Παιδείας. Οι νέοι μας είτε φεύγουν από τη χώρα, είτε δεν κάνουν όνειρα μένοντας σε αυτή. Και όσοι θέλουν να κάνουν το κάτι παραπάνω – μια θεατρική παράσταση, ας πούμε – καθίστανται υπόλογοι σε κάθε σκοταδιστή που αναλαμβάνει εργολαβικά την ερμηνεία του τι συνιστά προσβολή εθνικού συμβόλου.
Όμως εκείνος ο κύριος ή η κυρία δεν έδρασε εν κενώ: Ας θυμηθούμε τι γίνεται τον τελευταίο καιρό με την τέχνη στη χώρα μας, από το έργο της Γεωργίας Λαλέ μέχρι τα έργα του Χριστόφορου Κατσαδιώτη, που ακόμα περιμένουν να επιστρέψουν στην Εθνική Πινακοθήκη μετά τον βανδαλισμό τους από τον βουλευτή της «Νίκης» Παπαδόπουλο. Όταν οι επίσημοι θεσμοί δίνουν χώρο στον σκοταδισμό, φαινόμενα όπως αυτό στο μαθητικό φεστιβάλ μοιραία θα επαναλαμβάνονται.
Δεν είναι όμως μόνο η Τέχνη που μπαίνει στο σημάδι: Είναι και η Επιστήμη. Και αυτό φαίνεται με τον πιο έντονο και τραγικό τρόπο στο έγκλημα των Τεμπών, όταν, προκειμένου να σωθεί η κυβέρνηση, πολιτικά και ποινικά, απέναντι στα επιστημονικά δεδομένα επιστρατεύονται οι πιο εξωφρενικές θεωρίες.
Η Τέχνη και η Επιστήμη όμως είναι οι βασικές εκφάνσεις του Πολιτισμού μας ως ανθρώπινο είδος. Η μάχη για την υπεράσπισή τους είναι ένας αγώνας για την ανθρώπινη υπόσταση. Πηγή και των δύο είναι η αμφισβήτηση της καθεστηκυίας τάξης. (Και για αυτό η καθεστηκυία τάξη τις πολεμά). Όμως ας αφήσουμε τουλάχιστον τα παιδιά έξω από αυτό.
Και ας τους δώσουμε συγχαρητήρια, σε εκείνα και τους εκπαιδευτικούς, και μόνο που ανέβηκαν στο σανίδι και στάθηκαν μπροστά σε κοινό – τούτο θέλει πολλή δουλειά και θάρρος. Συγχαρητήρια και στους γονείς των παιδιών, που τα ενθάρρυναν να συμμετέχουν σε ένα πόνημα τέχνης.
Τα παιδιά είναι η ελπίδα μας πως ο πολιτισμός θα νικήσει”.
