ΤΗΣ Μ Ο Ν Α Ξ Ι ΑΣ
Δεν είναι μόνος μόνο
ο ασυντρόφιαστος
στο σπίτι του,
στο καφέ-μπαρ
ή στο παγκάκι,
στο ταβερνάκι,
στον περίπατο
η στο ταξίδι του.
Μόνος μπορεί να είσαι
ακόμη κι αν συν-κατοικείς,
συν -τρώγεις και συν -πίνεις,
συν-ομιλείς ή συν-ακροάζεσαι
συν-ταξιδεύεις ή συμ-περιπατείς!
Η Μοναξιά δεν είναι εξωτερική
και αριθμητική μόνο υπόθεση
μα και -κυρίως- εσωτερική!
Και όπου εσύ κι αν είσαι,
αυτή μπορεί να είναι
η μόνη σου παρέα!
Μοναξιά μονάχη
Σε λίγο πέφτει η αυλαία
και θα σιγήσουν οι παράτες.
Οι κύριοι λόγοι και τα λογίδρια
προσφωνήσεων κι αντιφωνήσεων
θα ίπτανται ως «έπεα πτερόεντα».
Θα σταματήσουν και οι χειραψίες,
οι εναγκαλισμοί, τα σταυροφιλητά
και οι υπόλοιπες φιλοφρονήσεις.
Θα σβήσουν όλοι οι προβολείς,
τα φλας των δημοσιογράφων
και οι οθόνες των κινητών.
Σε λίγο όλα θα σκορπίσουν
σαν φύλλα φθινοπωρινά
που αφήνουνε ολόγυμνο
το δέντρο που τα φόραε.
Το μόνο που θα μείνει
θα ’ν’ η Μοναξιά σου!
…………………….
Αλίμονο στη Μοναξιά
που δεν μπορεί μονάχη της
να διαχειριστεί τον εαυτό της!
Χαϊκού Μοναξιάς
– Έχ’ η Μοναξιά//ιάνειο πρόσωπο,//
χαράς και λύπης.
– Είν’ η Μοναξιά//πληγή, που δίχως λάμδα//
γίνεται πηγή.
– Απόγνωσ’ είν’ η//Μοναξιά μα και πηγή//
αυτογνωσίας.
– Κακούργα είν’ η//Μοναξιά μα και πηγή//
δημιουργίας.
– Μένουμε μόνοι//για να γράφουμε κι όχι//
το αντίστροφο.
– Μες τις Μοναξιές//χειρότερη, η πυκνο-//
κατοικημένη.
– Απ’ την άνοστη//παρέα πιο ωραία//
είν’ η Μοναξιά.
