Μια τεράστια γκάφα και ένα σκάνδαλο σημάδεψαν τον ερχομό του 1900
Τότε ξεκίνησαν και οι εξαγγελίες για …λιμάνι ενώ το Τσάρειο θα έκλεινε γιατί δεν είχε ούτε ασπιρίνη
Αναγνώστες μας εξέφρασαν την επιθυμία να μάθουν πως γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά στο Ρέθυμνο του 1900. Ήταν πράγματι πολύ διαφορετικές οι συνθήκες. Η παρουσία των Ρώσων και το συσσίτιο εξασφάλιζαν τουλάχιστον τροφή στους άπορους Ρεθεμνιώτες. Οι γυναίκες όμως των «καλών οικογενειών» δεν επιτρεπόταν να κυκλοφορούν. Για τα ψώνια φρόντιζαν οι άνδρες. Περνούσαν επέλεγαν αυτά που χρειάζονταν και μετά ο «παραγιός» του καταστήματος τα έφερνε στο σπίτι περιμένοντας και το «ρεγάλο» του. Κανένα μελομακάρονο ή κουραμπιέ.
Τα προβλήματα όμως δεν έλειπαν. Όπως μας πληροφορεί η «Αναγέννησις», εφημερίδα με καλό ρεπορτάζ οφείλουμε να παραδεχτούμε, εξαιτίας μιας μεγάλης γκάφας έμειναν απλήρωτοι χρονιάρες μέρες οι δάσκαλοι, οι οποίοι και πέρασαν «μαύρη» Πρωτοχρονιά.
Όλα άρχισαν τον Οκτώβριο του 1899. Η συγκεκριμένη υπηρεσία αντί να στείλει τον φάκελο με τους διορισμούς των δασκάλων στον αρμόδιο επόπτη, τον παρέδωσε σε έναν επιβάτη που τον… ξέχασε στο ατμόπλοιο Χ. Δαούτ, που τον ταξίδεψε στην Αφρική. Μόλις έγινε γνωστή η περιπέτεια του φακέλου αναγκάστηκε η Διεύθυνση να εκδώσει νέους διορισμούς. Μέχρι να ενημερωθούν οι διορισθέντες πέρασαν οι μέρες και τα μαθήματα εκείνη τη χρονιά ξεκίνησαν δυο βδομάδες αργότερα.
Καλούσε τέλος ο αρθρογράφος τον αρμόδιο σύμβουλο να πάρει θέση για να πάψουν τα φαινόμενα που πλήρωναν αντί να πληρώνονται οι άμοιροι οι δάσκαλοι.Δεν ξέρουμε βέβαια αν οι ζημιωθέντες θα διεκδικούσαν ενδίκως τα δικαιώματά τους. Θα μπορούσαν όμως στην περίπτωση αυτή να ζητήσουν τη βοήθεια του δικηγόρου Αντωνίου Βλατάκη, που διατηρούσε γραφείο στην οδό Τσάρου 209, όπως βλέπουμε στη διαφήμιση που δεσπόζει στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας.
Οι πρόκριτοι του Ατσιπόπουλου ωστόσο με επικεφαλής το δήμαρχό τους προτίμησαν να πάνε οι ίδιοι στα γραφεία της εφημερίδας και να διαμαρτυρηθούν κατά της Ανωτέρας Διεύθυνσης της Δημοτικής Εκπαίδευσης για το άλλο ανήκουστο που συνέβη στο Παρθεναγωγείο τους.
Αν και η κοινότητά τους ήταν από τις πιο εύρωστες σε πληθυσμό στο νομό, είχε τοποθετηθεί για διδασκαλία στις μικρότερες τάξεις άτομο μεγάλο σε ηλικία που δεν έκανε ούτε για επιστάτης, ενώ στη θέση διδασκαλίσσης που είχε μετατεθεί στο εξάμηνο πάνω, είχαν βάλει μια κοπέλα, η οποία ήταν απόφοιτος …δημοτικού.
Κάποιος φαίνεται εκ των υψηλά ιστάμενων παραγόντων ήθελε να βολέψει ολόκληρη την οικογένεια γιατί η εκτελούσα διδακτικά καθήκοντα απόφοιτος δημοτικού ήταν κόρη του κυρίου που δίδασκε στις μικρότερες τάξεις, ενώ κατά γενική ομολογία δεν ήταν κατάλληλος παρά για επιστάτης και με κάθε επιφύλαξη μάλιστα αν θα μπορούσε να αποδώσει και στο καθήκον αυτό.
Μάλλον όμως ότι δεν δόθηκε άμεσα λύση, γιατί μέχρι και τα τέλη Ιανουαρίου 1900 το Παρθεναγωγείο Ατσιποπούλου μένει κλειστό προς ζημία 90 κοριτσιών, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα διαμαρτυρίας.
Λιμάνι στο Ρέθυμνο
Από τα γεγονότα του Ιανουαρίου 1900 και το πλέον ευφρόσυνο άγγελμα. Με ηγεμονικό διάταγμα αποφασίστηκε η κατασκευή του λιμένος Ρεθύμνου! Σύμφωνα με υπολογισμούς το έργο θα έπρεπε να ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιούνιο. Η εφημερίδα σχολιάζοντας το γεγονός υπενθυμίζει τη συμβολή του Θεόδωρου Ντεχιοστάκ στην προώθηση του τόσο ζωτικού για την ανάπτυξη της πόλης αυτού έργου, τον οποίο και χαρακτηρίζει ευεργέτη.
Καθυστερούσε όμως η δημοσίευση του βακουφικού νόμου που περίμεναν όλοι με μεγάλη ανυπομονησία, χωρίς κανένας να γνωρίζει που οφείλετο η αδικαιολόγητος αυτή καθυστέρηση.
Από τις δημοσιεύσεις που περίμενε πολύς κόσμος με ανυπομονησία ήταν ο νόμος περί συντάξεως των αγωνιστών. Δικαιούχοι θα ήταν οι γέροντες αγωνιστές, οι ανίκανοι προς εργασία λόγω τραυμάτων, οι χήρες και τα ορφανά των φονευθέντων αγωνιστών. Οι μηνιαίες συντάξεις θα κυμαίνονται από 10 έως 60 δραχμές!!!
Στα τέλη του μήνα ανακοινώθηκε η παροχή δανείων σε πληγέντες καταστρεμμένων χωριών από την επανάσταση του 1897.
Στον κατάλογο -που ανάβει φωτιές αργότερα- καθώς έχει πολλές παραλείψεις -αναφέρονται κατά γεωγραφική περιοχή:
Στον δήμο Ρεθύμνου τα Περιβόλια.
Στην επαρχία Ρεθύμνου τα χωριά (αφήσαμε τη γραφή ως έχει):Ατσιπόπουλο, Γάλλου, Πρινές, Βεδέροι, Μετόχια, Γωνιά, Άγιος Ανδρέας, Κάστελος, Πηγή, Άδελε, Αγία Παρασκευή, Άγιος Δημήτρης, Μαρουλά, Λούτρα, Μπακαλοχώρι, Αστέρι, Αμνάτος, Μέση, Χρωμοναστήρι, Γιαννούδι, Μύλους, Ανώγεια, Αγία Ειρήνη, Πρασές, Αρμένοι, Αμπελάκι, Όρος, Μύρθιος, Σελί, Γουλεδιανά.
Στην επαρχία Αγίου Βασιλείου:Κοξαρέ, Λαμπινή, Αγία Πελαγία, Μηξόρμα, Αγκουσελιανά, Παλαιόλουτρα, Άγιος Βασίλειος, Άγιος Ιωάννης.
Στην επαρχία Μυλοποτάμου:Καιναρτζέ, Επισκοπή και Πρίνος.
Η εφημερίδα διαφωνεί με τους συντάκτες της λίστας στο γεγονός ότι έχουν παραληφθεί τα χωριά του Αμαρίου που κατοικούνταν μεν από Οθωμανούς, αλλά είχαν καταστραφεί τόσες περιουσίες και πολλά χωριά του Μυλοποτάμου. Επίσης δεν αναφερόταν το χωριό Ρουσσοσπίτι, που είχε πληγεί αρκετά από τις επιχειρήσεις που έγιναν εκεί κατά τη διάρκεια της επανάστασης.
Ο Γενάρης του 1900 τελειώνει με μια είδηση καθόλου ευχάριστη για την τοπική κοινωνία. Θα έκλεινε το Τσάρειο Νοσοκομείο, αφού δεν είχε πια τη δυνατότητα να προμηθευτεί ούτε κινίνη. Η κατάσταση οδηγείτο σε πλήρες αδιέξοδο. Ο δήμος είχε δηλώσει αδυναμία να βοηθήσει, η ιδιωτική πρωτοβουλία εξέλειψε, ουδείς φάνηκε πρόθυμος να βοηθήσει οπότε η διεύθυνση του νοσοκομείου δεν είχε άλλη λύση ούτε και δυνατότητα να συνεχίσει το έργο της.
«Λυπηρόν τοιούτον κοινωφελές κατάστημα να διαλυθή» καταλήγει η εφημερίδα. Κι αυτό συμβαίνει σε μια εποχή που η νοσηρότητα παρουσιάζει μια έξαρση.
Το έθιμο της χαρτοπαιξίας το μόνο που παραμένει διαχρονικό και αμετάβλητο ήταν ο μεγάλος εφιάλτης της Χωροφυλακής και στην εποχή της Κρητικής Πολιτείας.
Κοινωνικά γεγονότα
Στην κοινωνική ζωή των πρώτων αυτών ημερών του 1900 δεσπόζει η εκδημία εις Κύριον του Γεωργίου Σιράγα, στην κηδεία του οποίου παρέστη κόσμος εκλεκτός. Κατατέθηκαν δε και τρεις στέφανοι μεταξύ των οποίων αυτός του Φιλεκπαιδευτικού Ομίλου.
Επίσης δυο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν το Πλατύ Ποταμό μεταξύ Αγίας Γαλήνης και Τυμπακίου για να πάνε στα χωριά τους. Νεκροί ήταν ο Στυλιανός Βασιλάκης από τα Σαχτούρια και ο Μιχαήλ Παπαδημητρίου από το χωριό Μέλαμπες.
Και μια κοινωνική είδηση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στο χωριό Κάτω Πόρος η σύζυγος του Στυλιανού Μαυρορασάκι έφερε στον κόσμο τρία κοριτσάκια. Τελικά έζησαν τα δύο.
Αυτή την εποχή που οι γυναίκες δεν έχουν και πολλές ευκαιρίες η εφημερίδα αναφέρεται με ανακοίνωση σε περίοπτη θέση στην Ευθαλία Πετρακάκη, που από το 1897 έχει άδεια του Β’ Ιατροσυνεδρίου Ελλάδος για την άσκηση του επαγγέλματος της μαίας. Το σπίτι της ήταν στην οδό Οπλιτών και εκεί θα μπορούσαν να την αναζητήσουν οι ευγενείς οικογένειες της πόλης.
Από τη συγκεκριμένη εφημερίδα πιάνουμε για καλά τον παλμό της εποχής εκείνης και με τα παρακάτω ενδιαφέροντα που σταχυολογούμε.
Η οθωμανική κοινότητα εόρτασε με επισημότητα το μπαϊράμι. Στο τζαμί της Νερατζέ, παρέστησαν οι τοπικές αρχές της χριστιανικής κοινότητας σε ένδειξη σεβασμού και καλής θέλησης. Και το γεγονός καλύφθηκε και δημοσιογραφικά από την εφημερίδα με σχετικό ρεπορτάζ.
Το κύρος όμως κάθε εφημερίδας εξαρτάται και από την καλή δικτύωση με άλλες πόλεις. Η «Αναγέννησις» είχε εξασφαλίσει ανταποκριτή στο Ηράκλειο που στέλνει την πρώτη του ανταπόκριση σε επιστολή βεβαίως, με πολλές ευχές για τη νέα χρονιά. Αναφέρει περίπτωση κατάχρησης στο Τελωνείο της πόλης, πλην όμως δεν έχει νεότερα επειδή οι ανακρίσεις συνεχίζονται.
Στο μεταξύ είχαν αρχίσει οι προετοιμασίες για την έκθεση που θα γινόταν στα Χανιά τον Απρίλιο με διεθνή χαρακτήρα. Περιελάμβανε αντικείμενα βιομηχανίας, γεωργίας, εμπορίου, εδωδίμων, τεχνών, υγιεινής κ.λ.π.
Στην έκθεση μπορούσαν να πάρουν μέρος και Ρεθύμνιοι εκθέτες με υποχρέωση να παραδώσουν τα εκθέματά τους στα Χανιά μέχρι τέλος Μαρτίου.
Φαίνεται όμως ότι παρουσιάστηκε μεγάλο ενδιαφέρον γιατί αποφασίστηκε μετά τη λήξη στα Χανιά να μεταφερθεί η έκθεση στο Ζάππειο Μέγαρο στην Αθήνα, σύμφωνα με ανακοίνωση στα τελευταία φύλλα του μήνα. Όσο για τις Ηρακλειώτικες συμμετοχές στην έκθεση θα είχαν την αιγίδα της πριγκιπίσσης Μαρίας όπως ανέφερε ο εκεί ανταποκριτής.
Ο πρύτανης των τζογαδόρων ήταν Ρεθεμνιώτης
Αν ξεφυλλίσεις εφημερίδες εποχής γεμάτο με εφόδους χωροφυλάκων σε καφενεία παραμονές εορτών είναι το αστυνομικό δελτίο.
Κάποιος όμως μέγας τζογαδόρος, έκανε διάσημο και το Ρέθυμνο μέσα από την δραστηριότητά του σε διεθνές επίπεδο μάλιστα.Ήταν ο περίφημος Nick the Greek. Εκτιμάται πως από τα χέρια του πέρασαν σχεδόν 500 εκατ. δολάρια (ποσό που στα σημερινά δεδομένα θα αντιστοιχούσε σε περίπου δύο δισ. δολάρια). Είδε την περιουσία του να εκτοξεύεται και να εξαϋλώνεται περίπου εβδομήντα φορές, δώρισε σχεδόν 20 εκατ. δολάρια σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και εκπαιδευτικά προγράμματα, 2 εκατ. σε «φίλους» που το είχαν ανάγκη, και τελικά πέθανε απένταρος ανήμερα των Χριστουγέννων, 25 Δεκεμβρίου του 1966.
Όνειρο της ζωής του Δάνδολου ήταν να ταξιδέψει στην Αμερική και οι γονείς του δεν του στέρησαν τη χαρά αυτή. Περισσότερο βέβαια συνετέλεσε στην απόφασή τους αυτή η επιμονή του εφοπλιστή νονού, άλλες πηγές τον αναφέρουν ναυπηγό, ότι ο μικρός στο Νέο Κόσμο θα μπορούσε να μάθει από πρώτο χέρι τον κόσμο των επιχειρήσεων, ώστε να αναλάβει αργότερα την πατρική επιχείρηση.
Έτσι καλοκαίρι του 1902 ο 19χρονος τότε Νικόλας σάλπαρε με το ατμόπλοιο «Georgia», από τον Πειραιά για τη Νέα Υόρκη με τις ευλογίες της οικογενείας του και με το ζηλευτό επίδομα των 150 δολαρίων την εβδομάδα από τον παππού, ποσό σημαντικό για την εποχή, που του επέτρεπε να ζει άνετα. Από τη Νέα Υόρκη βρέθηκε στο Σικάγο και αργότερα στο Μόντρεαλ. Εκεί γνώρισε τον Φιλ Μασγκρέιβ, αναβάτη στον Ιππόδρομο που θα τον έβαζε στον «κόσμο των αλόγων» και όχι μόνο.
Ο Φιλ αποδείχτηκε καλός δάσκαλος, αφού κατάφερε ο μαθητής του να κερδίσει μέσα σε ένα χρόνο μισό εκατομμύριο δολάρια. Ο Νικ έχοντας πια για καλά εθιστεί στο τζόγο πίστευε πως είναι ο κατάλληλος καιρός για να επιστρέψει στο Σικάγο και να διαπρέψει στις χαρτοπαιχτικές λέσχες. Το μόνο που κατάφερε όμως ήταν να μείνει απένταρος, γεγονός βέβαια που δεν τον αποθάρρυνε. Αντίθετα τον έκανε μανιώδη παίκτη με τη μεγαλύτερη έφεση στο πόκερ. Η εμπειρία που αποκτούσε χρόνο με το χρόνο ανέβαζε και το αποθεματικό του στην τράπεζα. Μυθώδη ποσά πέρασαν από το λογαριασμό του για να μηδενίζεται όμως σε χρόνο ρεκόρ «Ψιλά γράμματα» όμως για τον ριψοκίνδυνο τζογαδόρο που είχε αποκτήσει ήδη κλαμπ φανατικών θαυμαστών.
Το προσωνύμιο όμως «Nick The Greek» και τη φήμη του εξαιρετικού χαρτοπαίχτη απέκτησε όταν η Νεβάδα από το 1931 και μετά νομιμοποίησε τα τυχερά παιχνίδια.
Σε μια ιστορική παρτίδα πόκερ στο κέντρο «Ελ Μορόκο» της Νέας Υόρκης, ο Νικ, με διάσημους θεατές, όπως ο Αιγύπτιος βασιλιάς Φαρούκ, έπαιζε κόντρα στον νονό της Μαφία, Κοστέλο. Στο τέλος ο Νικ κέρδισε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια και ο χαμένος της βραδιάς, Κοστέλο, του είπε: «Έλληνα, φεύγεις και δεν συνεχίζεις, γιατί είσαι δειλός!». Τότε ο Νικ παρακάλεσε τον Φαρούκ να ανακατέψει την τράπουλα. «Και τώρα αμίγκο, είπε στον Κοστέλο, έλα να τραβήξουμε από ένα χαρτί. Το μεγαλύτερο θα κερδίσει 500.000 δολάρια!». Ο Κοστέλο τον κοίταξε αυστηρά, άναψε ένα πούρο, έριξε το παλτό στον ώμο κι έφυγε με τους συνοδούς του… Την άλλη μέρα οι «Νιούγιορκ Τάιμς» εξυμνούσαν τον Νικ ως τον αδιαφιλονίκητο βασιλιά του πόκερ που ταπείνωσε τον Κοστέλο.
Αν και λάτρης της κλασικής παιδείας ο Νικ απέφευγε να τονίζει την καταγωγή του. Σαν να ντρεπόταν που ήταν Έλληνας. Άλλαξε άρδην στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο διαβάζοντας από την Αμερική για την ηρωική αντίσταση των Ελλήνων ενάντια στους φασίστες. Ο ίδιος είχε πει πως αισθάνθηκε την ανάγκη να δηλώσει την καταγωγή του όταν ένας μικρός μπήκε μέσα στο εστιατόριο που σύχναζε θέλοντας να του δώσει ένα μήνυμα. «Ψάχνω τον κ. Δάνδολο», είπε το παιδί. Τότε του ζήτησε να πάει πάλι πίσω και να επιστρέψει ζητώντας τον «Νίκο τον Έλληνα».
Είναι αμέτρητα τα περιστατικά που αλιεύουμε από αναφορές για το Νικ στο διαδίκτυο για τις συμπεριφορές του κυνηγώντας την τύχη που έκοβαν την ανάσα. Διαβάζουμε μεταξύ άλλων:
Κάποτε, παραμονή πρωτοχρονιάς, ο Νικ έχασε 300.000 δολάρια. Σηκώθηκε ατάραχος, ένα λεπτό πριν σημάνει ο νέος χρόνος κι έδωσε το σύνθημα να αναβοσβήσουν τα φώτα και ν’ ανοίξουν σαμπάνιες. «Ελπίζω», είπε, «η αλλαγή του χρόνου ν’ αλλάξει την τύχη μου». Το ξημέρωμα τον βρήκε να κερδίζει 1.250.000 δολάρια, ποσό που έχασε μετά στη ρουλέτα και στα άλογα… Το 1949 ο Νικ συμμετείχε σ’ ένα παιχνίδι πόκερ που χαρακτηρίστηκε «Μαραθώνιος». Παίχτηκε δημοσίως, με αντίπαλο τον Johnny Moss, τον καλύτερο παίκτη του πόκερ. Το παιχνίδι κράτησε πέντε μήνες, με διαλείμματα μόνο για ύπνο και φαγητό. Στο τέλος ο Δάνδολος έχασε πάνω από 2.000.000 δολάρια και φεύγοντας είπε: «Κύριε Μος, θα πρέπει να σας αφήσω να φύγετε…». Έπειτα κατευθύνθηκε στον επάνω όροφο για να κοιμηθεί… Στη ζωή του o Nick the Greek εκτιμάται ότι κέρδισε και έχασε πάνω από 2 δισ. δολάρια και δώρισε πάνω από 20 εκ. για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ ο θρύλος τον θέλει να έχει κερδίσει (και να χάνει φυσικά) ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στο Λας Βέγκας!
Αν και πέθανε κυριολεκτικά στην ψάθα τον έθαψαν οι φίλοι του πολυτελέστατα… Μαικήνες του Χόλιγουντ, σταρ και μαφιόζοι, ήρθαν με τις λιμουζίνες και εναπόθεσαν λουλούδια στο φέρετρο με συμβολικά τραπουλόχαρτα τον Ρήγα σπαθί!
Ήταν ό,τι θα ταίριαζε σ’ έναν παίχτη του κύρους του που πίστευε ακράδαντα πως «Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις»…
Αυτός ήταν ο Νικόλαος Ανδρέας Δάνδολος. Καλώς ή κακώς έδωσε ακόμα μια πρωτιά στο Ρέθυμνο που εκτός από κορυφές του πνεύματος και της τέχνης, εκτός από πρωτεργάτες του συνδικαλισμού διεθνούς εμβέλειας έτυχε να βγάλει και τον μεγαλύτερο τζογαδόρο των αιώνων. Συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες. Γιατί όχι και στη δική μας. Στον τόπο μας δηλαδή…
Και κάποιες μνήμες από την δεκαετία ’60-’70
Ας κλείσουμε όμως το οδοιπορικό μας και με κάτι πιο σύγχρονο.Είναι μνήμες του κ. Γιώργου Τζομπανάκη, της γνωστής οικογενείας που «αλίευσα» από το διαδίκτυο κι έχουν ενδιαφέρον. Αναφέρει σχετικά ο καλός συμπολίτης μας:
«Από την προηγούμενη μέρα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς στο παλιό Ρεθυμνάκι μικρά παιδιά ετοιμαζόμαστε για τα κάλαντα, σε ποια σπίτια της παλιάς πόλης θα ξεκινούσαμε, ποιος θα κρατούσε τα δώρα, πώς θα τα μοιράζαμε και εάν είχαμε μαζί μας τρίγωνα ή άλλο όργανο για να τα λέμε. Πάντα πήγαινα μονάχος μου και έλεγα τα κάλαντα τόσο των Χριστουγέννων όσο και της πρωτοχρονιάς στην γιαγιά μου, στον θείο μου Γιάννη, και στον θείο Λάζαρο που έμενε δίπλα της.
Την δεκαετία του 60 – 70 από την προηγούμενη ημέρα ετοιμαζόταν τα « όπλα» για την μάχη που ελάμβανε μέρος στο δρόμο του νυφοπάζαρου όπως λέγαμε τον δρόμο από το Μουσείο μέχρι τον Άγνωστο Στρατιώτη (οδός Αρκαδίου).
Την δε παραμονή της Πρωτοχρονιάς βέβαια γινόταν ο κακός χαμός, η οδός Αρκαδίου γεμάτη από εκατοντάδες Ρεθεμνιώτες και Ρεθεμνιώτισσες που κυκλοφορούσαν με φοβερό κέφι πάνω κάτω στον δρόμο αυτό με πιστολάκια νερού βάραγαν και έβρεχαν ο ένας τον άλλον, πλαστικά ρόπαλα, ενώ οι καραμούζες σε τρέλαιναν με τον θόρυβο που έκαναν. Τα δε μαγαζιά που υπήρχαν στην οδό Αρκαδίου είχαν κίνηση από ψώνια και γλυκά ειδικά το ζαχαροπλαστείο του κ. Ζαμπετάκη! Άσε που το σουβλατζίδικο του κ. Σπανουδάκη δεν προλάβαινε τις παραγγελιές!!
Στις λέσχες και ειδικά η λέσχη που οδηγούσε προς τη προκυμαία από το μουσείο γινόταν χαμός με το ζάρι και τα χαρτιά, ενώ όλα σχεδόν τα καφενεία είχαν τραπέζια για ζάρια και χαρτιά.
Αξέχαστες, όμορφες και αθώες εποχές τις οποίες τις αναπολούμε εμείς που τις ζήσαμε…».
Είναι όμορφο να ζεις και με αναμνήσεις. Ευχόμαστε να δημιουργούνται πάντα τέτοιες μέρες και να είναι γεμάτες χαρά. Καλή Χρονιά σε όλους!
Πηγές:
Εύας Λαδιά: Οι πρώτες μέρες του 1900
Nick Dandolos – Wikipedia
Μηχανή του Χρόνου: Nick the Greek. Ο Έλληνας τζογαδόρος που ταπείνωσε τον νονό της νύχτας…
Newsbeast: Ο μαέστρος της μπλόφας Nick the Greek
