Και δυο συγκινητικές ιστορίες από τον καιρό της πείνας
Με την ευκαιρία της Εβδομάδας Κρητικής Διατροφής έρχονται στο νου μας εκείνοι που πριν εμβαθύνουμε σε θέματα πρόληψης και πριν μάθουμε τις ευεργετικές επιδράσεις ενός σωστού διαιτολογίου, έγιναν οι άγγελοι ενός υγιεινού τρόπου ζωής.
Κι ο πρώτος σταθμός στην παρουσίαση αυτή φέρει το όνομα ενός κορυφαίου επιστήμονα.
Αρχές της δεκαετίας του ’80 ένας νέος επιστήμονας εμφανίζεται με πρωτοποριακές θέσεις και απόψεις στον τομέα της υγείας. Είναι ο Χρήστος Λιονής που γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1955. Εισήλθε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας το 1973 και έλαβε το πτυχίο το 1979 έχοντας τις ειδικότητες της Παθολογίας και της Γενικής Ιατρικής. Το βιογραφικό του είναι πλουσιότατο. Ο διδακτορικός του τίτλος έλαβε το 1991 από το Πανεπιστήμιο Κρήτης οφείλεται στο θέμα της διδακτορικής του διατριβής που ήταν «Εκπαιδευτική παρέμβαση σε μαθητές Γυμνασίων για την πρόληψη της καρδιαγγειακής νόσου». Διετέλεσε επί εννέα χρόνια περίπου διευθυντής του Κέντρου Υγείας Σπηλίου στον νομό Ρεθύμνου. Επιπρόσθετα, έχει λάβει μέρος σε μετεκπαιδευτικά προγράμματα των Πανεπιστημίων Lund και Linkoping Σουηδίας ως ιατρός του Ε.Σ.Υ., ως υπότροφος και ως προσκεκλημένος ερευνητής σε θέματα γενικής ιατρικής και πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Το 1994 εκλέχτηκε επίκουρος καθηγητής Κοινωνικής και Οικογενειακής Ιατρικής του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης ενώ το 2002 εξελίχθηκε στη θέση του αναπληρωτή καθηγητή και το 2010 (ΦΕΚ 275/9.4.2010) εκλέχθηκε στη βαθμίδα του καθηγητή στο γνωστικό αντικείμενο της «Γενικής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας». Σήμερα διατηρεί τη θέση του διευθυντού της Κλινικής Κοινωνικής και Οικογενειακής Ιατρικής, στο Τμήμα Ιατρικής και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Σήμερα έχει την ευθύνη του Συντονιστή της Επιτροπής Προπτυχιακών Σπουδών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι υπεύθυνος τριών κατ’ επιλογήν μαθημάτων (Σχέση Ιατρού Ασθενούς, Συμπονετική φροντίδα, Εισαγωγή στην Evidenced-based ιατρική και ανάλυση της κλινικής απόφασης) και συνυπεύθυνος μιας Κλινικής Άσκησης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στην Ιατρική Σχολή. Είναι Διευθυντής Σπουδών ενός Μεταπτυχιακού προγράμματος με τίτλο: «Γενική/Οικογενειακή Ιατρική και Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας», ενώ έχει επιβλέψει 22 διδακτορικές διατριβές που έχουν ήδη υποστηριχθεί. Το Μάιο του 2009 έλαβε μια σημαντική διάκριση από το Βασιλικό Κολλέγιο Γενικών Ιατρών (Honorary Fellowship), ενώ έχει λάβει και άλλες διακρίσεις και αναγνωρίσεις από εταιρείες ή ενώσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Όσον αφορά τη διοικητική του εμπειρία, το 2001 εκλέχτηκε στη θέση του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή του Περιφερειακού Συστήματος Υγείας Κρήτης, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Μάιο του 2004. Από το 2009 διευθύνει τη Μονάδα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου, η οποία λειτουργεί σε συνεργασία με το Δήμο Ηρακλείου. Κατά το έτος 2013 υπηρέτησε το Εθνικό Συμβούλιο Δημόσιας Υγείας από τη θέση του αντιπροέδρου ενώ το ίδιο έτος εκλέχθηκε μέλος του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κατά το διάστημα Ιούνιος 2015 – Φεβρουάριος 2016 διετέλεσε πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου.
Ο Χρήστος Λιονής έχει πλούσια παρουσία σε εκδόσεις αναγνωρισμένων βιοϊατρικών περιοδικών (είναι διευθυντής σύνταξης σε τρία ξενόγλωσσα, αναγνωρισμένα από την ISI Thomson περιοδικά με συνάφεια στη γενική ιατρική). Ακόμα, συμμετέχει στο executive board πολλών Διεθνών και Ευρωπαϊκών Δικτύων, ενώ διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου έρευνας (European General Practice Research Network) και το Μάιο του 2001 εκλέχτηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Γενικής/ Οικογενειακής Ιατρικής, θέση στην οποία επανεκλέχτηκε τον Οκτώβριο του 2004 και διατήρησε μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας του το 2007. Από το 1987 συνεργάζεται στενά με Πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται Πανεπιστήμια της Σουηδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ολλανδίας καθώς και των Η.Π.Α. (School of Public Health, Harvard University), του Καναδά και της Αυστραλίας. Το 1993 εργάστηκε ως προσκεκλημένος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Linköping, ενώ το 2000 εργάστηκε στο ίδιο Πανεπιστήμιο ως προσκεκλημένος καθηγητής και ερευνητής (Σχολή Επιστημών Υγείας, Τομέας Ιατρικής και Φροντίδας).
Έρευνα και δημοσιεύσεις
Σήμερα συντονίζει ένα Δίκτυο Έρευνας με γενικούς ιατρούς που υπηρετούν στην Περιφέρεια της Κρήτης. Ερευνητικές προτάσεις της Κλινικής Κοινωνικής και Οικογενειακής Ιατρικής έχουν χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους χρηματοδοτικούς φορείς. Ο Χρήστος Λιονής έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ξενόγλωσσα περιοδικά από τα οποία 290 σήμερα παρουσιάζονται στο PubMed, ενώ έχει δημοσιεύσει και 86 άρθρα σε Ελληνικά περιοδικά με σύστημα κριτών. Επίσης έχει εκδώσει αρκετά βιβλία και έχει συμμετάσχει στην έκδοση ξενόγλωσσων τόμων σχετικών με τη Γενική Ιατρική και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Ήταν στις εκδηλώσεις τύπου του 1995 που είχε σαν θέμα την προστασία του περιβάλλοντος και την πρόληψη σε όλους τους τομείς. Από τους κεντρικούς ομιλητές ήταν και ο Χρήστος Λιονής, με τον οποίο είχαμε μοιραστεί πολλές φορές το βάρος πολιτιστικών παρεμβάσεων όπως η ίδρυση του Συλλόγου Συγγραφέων Λογοτεχνών και το περιοδικό «Ρεθεμνιώτικα Χρονικά» με τη σύμπραξη και του Δημήτρη Κορωνάκη.
Σ’ εκείνη την εισήγηση ο Χρήστος Λιονής είχε ανακοινώσει την έρευνα που ήταν ακόμα στα σπάργανα για την παρασκευή ενός βοηθητικού σκευάσματος για την πρόληψη εποχικών νόσων και ισχυροποίησης του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Ήταν ένα σκεύασμα που βασιζόταν στα βότανα της κρητικής γης.
Αυτό που γνωρίζουμε σήμερα και το εμπιστευόμαστε απόλυτα καθώς επιτελεί με επιτυχία τον υψηλό του προορισμό.
Έχει συνδέσει και ο Χρήστος Λιονής το όνομά του με τον τομέα της πρόληψης και του οφείλουμε χάρη για τη σπουδαία συμβολή του και στον τομέα αυτό.
Αντώνης Καφάτος
Κι έρχεται η μεγάλη επανάσταση στον τομέα της διατροφής με τον Ομότιμο Καθηγητή Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής, Πανεπιστήμιο Κρήτης Αντώνη Καφάτο.
Ο Αντώνης Γ. Καφάτος γεννήθηκε στο Μοναστηράκι Αμαρίου Ρεθύμνου Κρήτης και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Έκανε δύο Masters of Science στη Διατροφή και στην Δημόσια Υγεία στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης και απέκτησε τίτλο της ειδικότητας στην Παιδιατρική στις ΗΠΑ το 1973. To 1972 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στα Πανεπιστήμια του Tennessee και των Αθηνών. Πέρασε όλες τις ακαδημαϊκές βαθμίδες στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι (Assistant, Associate και Professor) και το 1985 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ το 1993 εξελέγη στην βαθμίδα του καθηγητή. Σήμερα είναι Ομότιμος Καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι επίσης ειδικός σύμβουλος για τη διατροφή στους οργανισμούς WHO και FAO. Έχει διατελέσει πρόεδρος της εθνικής επιτροπής για την Αγωγή Υγείας και υπήρξε επί σειρά ετών ο αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Επιτροπή για την προαγωγή της υγείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα μεταξύ άλλων είναι η μελέτη των παραγόντων κινδύνου για χρόνια νοσήματα, η αγωγή υγείας σε παιδιά και ενήλικες, πίνακες σύνθεσης ελληνικών τροφίμων και η προαγωγή της υγείας μέσα από τη διατροφή. Έχει 345 πρωτότυπες δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και πάνω από 80 σε Ελληνικά περιοδικά. Μετά το 2005, συνεχίζει να ασχολείται με έρευνες και μελέτες που αφορούν στην διατροφή, στην πρόληψη και στην δημόσια υγεία. To 2014, προσεκλήθη ως κριτής των ερευνητικών προτάσεων της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Φιλανδίας.
Ο Αντώνης Καφάτος έφερε και τη μεγάλη επανάσταση στον τομέα της διατροφής τονίζοντας πως μια κουζίνα μεσογειακή αλλά και η τήρηση των νηστειών που ορίζει η Εκκλησία μας προλαμβάνει πολλές ασθένειες και σώζει.
Όπως συνήθιζε να τονίζει και σε άρθρα του πολλές διατροφικές συνήθειες όπως η υπερκατανάλωση αλατιού, η χαμηλή κατανάλωση δημητριακών ολικής άλεσης, φρούτων και λαχανικών, θαλασσινών με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά Ω3 και η υπερκατανάλωση πολυακόρεστων λιπαρών οξέων και επεξεργασμένου κρέατος ευθύνονται για πολλές σοβαρές ασθένειες. Ο κ. Καφάτος ανέφερε, επίσης, ότι άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην πρόωρη θνησιμότητα είναι η έλλειψη σωματικής άσκησης, το κάπνισμα και η κατανάλωση οινοπνευματοειδών ποτών. Η μόλυνση του περιβάλλοντος αδιαμφισβήτητα επιβαρύνει την κατάσταση της υγείας, ενώ οι κατάλληλες επιλογές και παρεμβάσεις μπορούν να μεταβάλλουν κάποιους γενετικούς και βιολογικούς παράγοντες π.χ. η κατάλληλη διατροφή στην περίπτωση γενετικής υπερλιπιδαιμίας μπορεί να ελαττώσει τον κίνδυνο εμφράγματος.
Η εξασφάλιση καλής υγείας, η πρόληψη των χρόνιων νοσημάτων και η διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους σώματος, επιτυγχάνεται με σωστές διατροφικές επιλογές σε καθημερινή βάση και τακτική σωματική άσκηση τουλάχιστον 30 λεπτά την ημέρα. Συγκεκριμένα, ο κ. Καφάτος αναφέροντας τα χαρακτηριστικά της υγιεινής διατροφής τόνισε ότι πρέπει να επιλέγονται τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό φορτίο για να προλαμβάνεται η αύξηση της ινσουλίνης και του σακχάρου στο αίμα μακροχρόνια. Σε αυτό το πλαίσιο, συνιστάται η επιλογή ζυμαρικών/ ψωμιού ολικής αλέσεως και καστανό ρύζι αντί για λευκό, φυσικοί χυμοί χωρίς ζάχαρη αντί για αναψυκτικά, νιφάδες βρώμης αντί για επεξεργασμένα δημητριακά πρωινού. Επιπλέον πρόσθεσε ότι πρέπει να επιλέγονται τρόφιμα πλούσια σε σύνθετους υδατάνθρακες, να γίνεται χρήση μόνο ελαιόλαδου αντί για μαργαρίνη, κορεσμένα λίπη και σπορέλαια, να καταναλώνονται 4-5 φρούτα και 400γρ λαχανικά ημερησίως και να περιοριστεί η κατανάλωση αλατιού, ζάχαρης και κόκκινου κρέατος.
Ο κ. Καφάτος είχε εστιάσει τις έρευνές του στις διατροφικές συνήθειες του πληθυσμού της Κρήτης και τις επιπτώσεις τους στην υγεία σε σχέση με πληθυσμούς άλλων χωρών. Έτσι έγινε πρότυπο η κρητική διατροφή και παραμένει.
Ιστορίες στον αστερισμό της πείνας
Για τους καιρούς που η πείνα ένεκα μεγάλης φτώχειας μάστιζε το Ρέθυμνο γράφτηκαν αρκετές ιστορίες από έγκριτους της καλής γραφής. Αρκετές ιστορίες υπογράφει ο Μιχαήλ Μυρ. Παπαδάκης.
Από τις πιο συγκινητικές η παρακάτω που αναφέρεται σε ένα ταπεινό Τούρκο κουλουρά και στη γενναιοδωρία της κρητικής ψυχής. Η ιστορία μας διαδραματίζεται στην οδό Σμύρνης, που ήταν τουρκοκρατούμενη. Μόνο τέσσερα ήταν τα σπίτια που στέγαζαν χριστιανικές οικογένειες κι ένα από αυτά είχε νοικιάσει η οικογένειά Παπαδάκη.
Εκεί κοντά τους έμενε με τη γυναίκα του ο ενωμοτάρχης της Κρητικής Χωροφυλακής Αντώνιος Γιανναράκης. Αργότερα στο σπίτι αυτό με το παραδοσιακό κιόσκι έμενε η οικογένεια Αυγουλά.
Ήταν ωραίος και δυνατός ο άνδρας αυτός. Κι εκτός από τη λαμπρή καταγωγή του από τους Λάκκους Κυδωνίας, είχε και προσωπικές περγαμηνές δόξας. Ήταν υπενωμοτάρχης και τον πήραν αμέσως στο Κυβερνείο στα Χανιά. Εκεί πέρα από χαιρετισμό και «παρουσιάστε», με την είσοδο επισήμων, δεν είχε άλλη δουλειά. Βαρέθηκε σύντομα και ζήτησε μετάθεση για Ρέθυμνο. Το αίτημά του έγινε δεκτό και νιόπαντρος με μια ωραιότατη Χανιώτισσα ήρθε να εγκατασταθεί στην πόλη μας. Αμέσως τον συμπάθησαν όλοι γιατί δεν ήταν μόνο ευπαρουσίαστος, ένας πραγματικός λεβέντης αλλά και ένας «ιππότης» της εποχής του. Ευγενικός και λιγομίλητος.
Την καλή του συμπεριφορά επιβεβαιώνει και το παρακάτω περιστατικό.
Εκεί στη γειτονιά κυκλοφορούσε πρωί και απόγευμα ένας υπερήλικας Τούρκος, θα ήταν πάνω από 80 χρόνων κουβαλώντας ένα μεγάλο δίσκο με κουλούρια. Τον έλεγαν Μουλά Αχμέτη.
Έβγαινε λοιπόν κάθε πρωί έξω ο κουλουράς και φώναζε:
– Φταζιμάκια ιδέ κουλούργια.
– Με σισάμι ιδέ κολούργια!
Δυο κουλούρια στοίχιζαν μια πεντάρα. Ακόμα κι αυτό το ελάχιστο ποσό όμως ήταν απαγορευτικό για πολλούς που μπορεί να λαχταρούσαν ένα κουλούρι αλλά δεν πλησίαζαν τον κουλουρά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να περισσεύουν αρκετά κάθε μέρα. Ζήτημα να πουλούσε ένα δυο. Γύριζε τα υπόλοιπα στο φούρνο γιατί λόγω ηλικίας δεν είχε πια δόντια. Και πώς να μασήσει.
Τον είχε προσέξει αυτό τον ταλαίπωρο κουλουρά, ο Γιανναράκης και τον είχε συμπαθήσει πολύ. Σκεφτόταν όμως με ποιο τρόπο να τον βοηθήσει χωρίς να τον προσβάλει.
Μια μέρα όμως δεν άντεξε βλέποντας το δίσκο γεμάτο σχεδόν. Πλησίασε και τον ρώτησε πόσα κουλούρια του είχαν περισσέψει.
– Τριάντα απάντησε ο γέρο κουλουράς νοιώθοντας και αμήχανος μπροστά στην …εξουσία.
– Και πόσο κάνουν;
– Δεκαπέντε πεντάρες. Εβδομήντα πέντε λεφτά.
Έβγαλε αμέσως ο Γιανναράκης και τα πλήρωσε. Τα πήρε μετά και τα μοίρασε στα κοπέλια της γειτονιάς. Δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια του Τούρκου. Δεν ήξερε πώς να ευχαριστήσει τον ευεργέτη του που πήρε συνήθειο κι όποτε έβλεπε τον ταβά γεμάτο αγόραζε τα κουλούρια.
Τραγικός επίλογος
Μια Πρωτομαγιά όμως στάθηκε μοιραία για τον καημένο τον κουλουρά. Έπεσε πάνω σε ξέφρενα από ενθουσιασμό παιδιά που θα έκαναν την ημερήσια εκδρομή τους και δεν τα συγκρατούσε καμιά δύναμη. Καθώς έτρεχαν έπεσαν πάνω του και τον έριξαν καταγής. Το ταπεινό εμπόρευμα σκορπίστηκε ολόγυρα, αλλά τα παιδιά χωρίς διάθεση να επωφεληθούν εξασφαλίζοντας κι ένα ακόμα έδεσμα για την εκδρομή τους, έσπευσαν να εξαφανιστούν από φόβο για τις συνέπειες καθώς ο γέρο κουλουράς έμενε ακίνητος.
Εκείνη την ώρα γύριζε από τη νυκτερινή του υπηρεσία ο Γιανναράκης. Είδε τον Τούρκο πεσμένο καταγής κι έσπευσε να τον βοηθήσει. Έτρεξε μαζί του να βοηθήσει κι ένας χειροδύναμος Τούρκος βαρκάρης ο Πίτσουλας. Αυτός σήκωσε το γέρο, τον κρέμασε στον ώμο και τράβηξαν με τον Γιανναράκη στο Τσάρειο Νοσοκομείο. Εκεί που είναι σήμερα η Σχολή Αστυνομίας.
Μάταια όμως προσπάθησαν οι γιατροί. Τις μετρημένες μέρες που έζησε ο κουλουράς φώναζε τα νεκρά παιδιά του.
– Μπρε Χασανάκι, μπρε Αληό, μπρε Μεχμετάκι, μπρε Σεφκή, μπρε Μουχαρέμη. Εδά μπρε θα ‘ρθω να σας σε βρω. Ανημένετέ με.
Άπλωνε και τα χέρια να αποχαιρετήσει τον ευεργέτη του που εκείνες τις στερνές ώρες τον θυμόταν συνέχεια. Κι έπειτα κάποια στιγμή παρέδωσε το πνεύμα του.
Τον μετέφεραν στο τζαμί, του Μεχμέτ Μπαμπά, το πρώτο αριστερά καθώς μπαίνανε από την Κορωναίου στην οδό Ρήγα Φεραίου. Αυτό καταστράφηκε το 1941 από βόμβες. Στη νότια πλευρά του σωζόταν κάτι που έμοιαζε με σπήλαιο. Ήταν η κρύπτη που ήταν θαμμένος ο ιδρυτής του Μεχμέτ Μπαμπάς.
Σε τούτο το τζαμί διάβασε την κηδεία ο χότζας Σειχ Ιμάμ Απτούλ Καδίρ Ταχραλεδάκις.
Ύστερα τον οδήγησαν στα μεζάρια. Στους λιγοστούς που συνόδευαν το λείψανο ήταν και η κυρά Γραμματικώ, η Καριννιώτισσα και ο Γιανναράκης φυσικά. Συνόδευσαν από πλευράς νεαρών γειτόνων ο Χαλήμ Μαυροματάκης και ο Μιχαήλ Μυρ. Παπαδάκης που μας αφηγείται στον τοπικό τύπο την ιστορία αυτή.
Και μια τραγική λεπτομέρεια. Για το μακρινό ταξίδι ο κουλουράς δεν έφυγε μόνος. Τον συνόδευσε και η συνοδοιπόρος του στη ζωή, η χανούμη του που μοιράστηκε μαζί του ελάχιστες χαράς και αμέτρητες πίκρες. Όσες κι εκείνος. Δεν άντεξε η καημένη χαροκαμένη μάνα στο άκουσμα του θανάτου του συντρόφου της. Έπαθε ανακοπή. Τουλάχιστον το μαρτυρικό ζευγάρι είχε και την ελάχιστη ευτυχία εκεί στο τέλος να τους θάψουν πλάι πλάι.
Η περιπέτεια ενός μάγειρα
Ακόμα μια ιστορία από τις Δικαστηριακές Αναμνήσεις του Μιχαήλ Μύρ Παπαδάκη.
Περίεργα φαινόμενα είχαν προβληματίσει γνωστό εστιάτορα της πόλης που μεσουρανούσε σε ποιότητα γεύσεων αρχές του περασμένου αιώνα.
Είχε παρατηρήσει ξαφνικά ότι έλειπαν φαγητά από τις κατσαρόλες που κρατούσε για την επομένη. Μια δυο αποφασίζει να κρυφτεί και να δει τι συμβαίνει.
Πράγματι κάποια στιγμή μέσα στη νύκτα διακρίνει δυο τρεις σκιές να μπαίνουν στο μαγαζί. Ανάβει γρήγορα τη λάμπα και τα να δει;
Παιδάκια με όψη συμφοράς, ρακένδυτα και αποστεωμένα έψαχναν στην κατσαρόλα να βρουν φαγητό. Κι έχοντας εντοπίσει ένα υπόλοιπο από μακαρόνια είχαν πέσει με τα μούτρα.
Ο μάγειρας πάνω στον θυμό του δεν άφησε περιθώρια στον εαυτό του για συγκινητικές σκέψεις. Βούτηξε τα κακόμοιρα παιδάκια και τα παρέδωσε στην αστυνομία. Ακολούθησε δίκη όπου κι ο δικαστής ο ίδιος λύγισε στο θέαμα αλλά έπρεπε να δικάσει. Πρόλαβε όμως ο θιγόμενος επαγγελματίας να αναθεωρήσει.
– Σας παρακαλώ κ. πρόεδρε. Αφήστε δεν έγινε και τίποτα. Ντρέπομαι μάλιστα για τη βιάση μου να τιμωρήσω τα παιδιά. Τα μακαρόνια που βρήκαν να φάνε ήταν για τα γουρούνια. Πόσο ντρέπομαι Θεέ μου!
Ανακουφισμένος ο δικαστής απάλλαξε τους μικρούς δράστες. Να τους αποζημίωσε άραγε ο διώκτης τους με λίγο φαγητό; Γνωρίζοντας από Ρεθεμνιώτικο φιλότιμο μπορούμε να είμαστε βέβαιοι.
