Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι πανελλαδικό αλλά έχει την Κρήτη στο επίκεντρο. Και τούτο φέρνει για μια ακόμη φορά τον τόπο μας στη θέση του παραδείγματος προς αποφυγή – Αδίκως άραγε;
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Το συγκεκριμένο σκάνδαλο ή πιο σωστά και το συγκεκριμένο σκάνδαλο, είναι πρωτίστως πολιτικό. Ο Πρωθυπουργός, ως συνήθως, μίλησε για ένα διαχρονικό «γόρδιο δεσμό», ο οποίος εφόσον δεν λύθηκε, κόπηκε.
Εντάξει. Μπορούμε φυσικά να γυρίσουμε στα δοξασμένα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, όταν πράγματι οι επιδοτήσεις έγιναν για πρώτη φορά και βασικός στόχος και κυρίαρχος τρόπος ζωής, αρκεί να μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία έξι χρόνια κυβέρνηση είναι η Νέα Δημοκρατία. Διότι η επίκληση στην διαχρονικότητα μιας παθογένειας αποτελεί τον ασφαλέστερο τρόπο για να πεις αλλιώς «φταίνε όλοι, άρα δεν φταίει κανείς».
Τούτων δοθέντων, θα μου επιτρέψετε να πω ότι η προσπάθεια να πείσουμε την υπόλοιπη Ελλάδα πώς όσοι έκαναν «πανωγραψίματα» είναι λίγοι και δεν εκπροσωπούν τους τίμιους κτηνοτρόφους και αγρότες κρητικούς, μου φαίνεται κάπως υποκριτική.
Καταρχάς θεωρώ ότι αυτό δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί ιδιαίτερα ή μάλλον δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί καν. Το αν δηλαδή θα σχολιαστεί (ξανά) η Κρήτη αρνητικά είναι όχι απλώς δευτερεύον, μα εντελώς ασήμαντο στην προκειμένη περίπτωση.
Σημαντικό είναι όπως ανέφερα να αποδοθούν οι πολιτικές ευθύνες. Δεν πρόκειται.
Σημαντικό είναι να μην διαμοιραστεί το οικονομικό κόστος του σκανδάλου σε ολόκληρη την κοινωνία αλλά να το σηκώσουν εκείνοι που πρέπει – δύσκολο το βλέπω.
Και μετά, είναι σημαντικό να δούμε κατάματα τους λόγους που επιτρέπουν σε τέτοια φαινόμενα να ευδοκιμούν στην Κρήτη περισσότερο από αλλού.
Να αναρωτηθούμε γιατί επί κρητικού εδάφους, έχει αναπτυχθεί ένα ολόκληρο οικοσύστημα που υποθάλπει, αν δεν γεννάει κιόλας αυτές τις συμπεριφορές;
Υπάρχει τοπικός βουλευτής της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης που δεν γνώριζε και δεν γνωρίζει ονόματα και διευθύνσεις;
Υπάρχει τοπικός βουλευτής της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης που θα τολμήσει να πάει ένα βήμα πέραν της μικροπολιτικής «κοντρίτσας», για τα μάτια του κόσμου;
Υπάρχει κάποιος από εμάς τους δημοσιογράφους που έπεσε από τα σύννεφα;
Δεν είναι γνωστό στους πάντες εδώ που τα λέμε ότι η παραβατικότητα αποτελεί την κρητική κανονικότητα σε μια σειρά πραγμάτων και καταστάσεων;
Από τη βία, μέχρι τη δολοφονική οδήγηση και από τα «καπεταναλίκια», μέχρι τα πανωγραψίματα και τις παράνομες επιδοτήσεις, όλα συνδέονται μεταξύ τους.
Ορισμένοι, όχι πολλοί, τα γράφουν και τα φωνάζουν σε κάθε αφορμή. Δεν αρκούν βέβαια, εφόσον οι πολλοί σιωπούν, είτε από ψηφοθηρικό συμφέρον, είτε απλό φόβο.
Το καταλαβαίνω μέχρι ένα σημείο.
Και επαναλαμβάνω: δεν θέλω να στρέψω αλλού τη συζήτηση: οι πολιτικές ευθύνες βρίσκονται πάνω από οτιδήποτε άλλο.
Απλώς να, αν βγάλουμε λίγο το κεφάλι από την άμμο, θα δούμε ότι το επιχείρημα «δεν είναι αυτή η Κρήτη» μπάζει από παντού.
Η Κρήτη είναι – όχι μόνο, μα δυστυχώς και – αυτή.
Και ασφαλώς δεν τα φάγαμε μαζί.
Με όσους τα φάγανε όμως, πιθανότατα έχουμε καθίσει στο ίδιο τραπέζι.
