Σκέψεις: Παιδικός Σταθμός, Νερό και Αειφορία (χωρίς νερό και σήμερα η Λούτρα)

Χωρίς νερό έμεινε και σήμερα το χωριό Λούτρα της Δ.Ε. Αρκαδίου, άρα για μια ακόμη μέρα κλειστός παρέμεινε και ο Δημοτικός Παιδικός Σταθμός της Λούτρας. Για το πρόβλημα, σε ανοικτή επιστολή της η κ. Στέλλα Κλάδου Επίκουρη Καθηγήτρια του ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ., γράφει:

Για άλλη μία φορά σήμερα το πρωί, Δευτέρα 24 Ιουλίου, οι παιδαγωγοί στο Δημοτικό Παιδικό Σταθμό Λούτρας φτάνοντας στο σχολείο ανακάλυψαν ότι δεν έχει νερό. Τέταρτη ή πέμπτη φορά από αρχές Ιουλίου, λοιπόν, αναγκάστηκαν να ενημερώσουν τελευταία στιγμή τους γονείς ότι είναι προτιμότερο τα παιδάκια (ηλικίας 2-4 ετών) να μείνουν στο σπίτι. Όπως και πρέπει, για λόγους υγιεινής. Αν, ωστόσο, δεν μπορεί κάποιος να φροντίσει τα παιδιά, τότε θα πρέπει να προμηθευτούν μπουκάλια νερό (χρήσιμα κυρίως αν διψάσουν και δεν τα φτάσει το παγουρίνο τους, καθώς δεν έχουν και την ιδιαίτερη δύναμη να καθαρίσουν μία τουαλέτα όπως ένα καζανάκι) και να φάνε για πρωινό μπισκότα και φρούτα και για μεσημεριανό ψωμί και τυρί. Και όλο αυτό φέρνει στο προσκήνιο σειρά άλλων θεμάτων:

1. Έχουν επανειλημμένα ζητήσει στη ΔΕΥΑΡ να ενημερώνουν από την προηγούμενη μέρα έστω, ώστε να είναι ευκολότερο για τους γονείς να βρουν κάποια εναλλακτική. Ωστόσο, αυτό συνέβη μόνο μία φορά φέτος. Η διακοπή είναι, συνήθως, λόγω εργασιών αντικατάστασης, άρα προγραμματισμένη. Αφού είναι προγραμματισμένες για τη ΔΕΥΑΡ, γιατί δεν επιτρέπει τον προγραμματισμό και όλων όσων επηρεάζονται από τη διακοπή αυτή;
2. Στο σταθμό υπάρχει δεξαμενή αλλά όχι πιεστικό, άρα σε περίπτωση διακοπής νερού δεν επαρκεί συνήθως η πίεση ώστε το νερό από τη δεξαμενή να χρησιμοποιηθεί για τα καζανάκια. Εφόσον οι σχετικές υπηρεσίες ενημερώθηκαν, γιατί όταν έγιναν εργασίες πέρσι δεν προχώρησαν και στην εγκατάσταση πιεστικού;
3. Στην περιοχή αυτή, όπως και αλλού, υπάρχει πλήθος από πισίνες. Άλλωστε, για να αποκτήσει μία μονάδα (οικιακή ή επιχειρησιακή) πισίνα, αρκεί να υπάρχει χώρος και να πληρώσει ο ιδιοκτήτης τα απαραίτητα ποσά για άδεια, κατασκευή κοκ. Το νερό που απαιτείται θεωρείται άφθονο, γι’αυτό και δεν υπάρχει περιορισμός, ειδικά αφού δε μας ενδιαφέρει ως τόπος η περιβαλλοντική (και συνεπώς η κοινωνικοπολιτιστική και η οικονομική) αειφορία. Αφού είναι έτσι, τότε γιατί πριν λίγες μέρες η ΔΕΥΑΡ προέβη σε καθορισμό προστίμων με κριτήριο την αντίστοιχη περσινή κατανάλωση νερού; Ως ιδιώτης με περιβαλλοντική συνείδηση να μάθω στα παιδιά μου να εκτιμούν το νερό, ως καταναλωτής να τα διδάξω να μην το σπαταλούν, ως επιχειρηματίας να στήσω διαφορετικά την εμπειρία των επισκεπτών μου ώστε να την απολαύσουν, αξιολογήσουν θετικά και συστήσουν ως αξιομνημόνευτη κι ας μην έχουν πισίνα ή τζακούζι (ακριβώς όπως κάνουν και νησιά ή άλλοι τόποι που προτεραιοποιούν την αειφορία). Ως πολίτης, όμως, πότε θα δω οι ιθύνοντες να καλλιεργήσουν τη συνείδηση με την εφαρμογή κατάλληλων αποφάσεων;

Σύντομες ερωτήσεις και σκέψεις γιατί στο μεταξύ πρέπει να δουλεύω μαζί με το παιδί μου, γιατί την προηγούμενη φορά που έπρεπε να πάει σχολείο δεν πήγε τουαλέτα μέχρι το μεσημεράκι (οπότε και μπόρεσα να έρθει μαζί μου): «Μα μαμά, δεν ήταν καθαρή η λεκάνη. Γιατί; Αφού πατούσα το καζανάκι…».