Να υπάρχει λόγιος που να μην έχει εμπνευστεί από το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου; Μάλλον όχι αν κρίνουμε από την πλημμυρίδα δημιουργιών έντεχνου λόγου που κατακλύζει τις καλλιτεχνικές πηγές. Δεν έχουν λείψει και οι θεατρικές παραστάσεις με θέμα τη μεγάλη στιγμή που συντάραξε την ανθρωπότητα με κορυφαία φυσικά δημιουργία το «Ηφαίστειο» του Παντελή Πρεβελάκη.
Έχοντας ασχοληθεί αρκετά χρόνια με το θέμα αυτό κι έχοντας γράψει θεατρικά έργα με επίκεντρο τη Χαρίκλεια Δασκαλάκη και τον Κωστή Γιαμπουδάκη, αλλά και το λιμπρέτο στο κορυφαίο συμφωνικό έργο του Μπάμπη Πραματευτάκη «Σπονδή στο μεγαλώνυμο Αρκάδι», δεν περίμενα πως μετά τα όσα δημιουργήματα που έχουμε δει θα μπορούσε να υπάρξει και κάτι άλλο, που να δίνει μια άλλη διάσταση στο χιλιοειπωμένο θέμα
Κι ήρθε η Αθηνά Πετρακάκη, η καλή συνάδελφος, να μας δώσει την αποστομωτική της απάντηση με το έργο της «Μια σπουδαία μέρα».
Ενώ καθένας από τους μετά Πρεβελάκη δημιουργούς είδαν την Αρκαδική Εθελοθυσία από τη δική του οπτική καθένας, η Αθηνά Πετρακάκη έδωσε μια άλλη διάσταση, που μέσα από μεταφυσικές αναφορές δίνει σύγχρονα μηνύματα ενότητας.
Είχα κι εγώ την τύχη ανάμεσα σ’ εκείνους ,που κατακλύζουν σήμερα με τους επαίνους τους το διαδίκτυο,συγχαίροντας την εκλεκτή συνάδελφο, να διαβάσω πριν πάρει τη θεατρική του δομή το έργο. Κι είχα ξαφνιαστεί ευχάριστα. Με αρκετή τόλμη η Αθηνά μετέφερε τους πρωταγωνιστές της Αρκαδικής Εθελοθυσίας σε μια άλλη κοσμική διάσταση, όπου βλέπουν και προβληματίζονται με τα γεγονότα που διαδραματίζονται σήμερα.
Ο Γαβριήλ εξακολουθεί να κυριαρχεί και να περιβάλλεται από τους άλλους ήρωες όπως ο Γιαμπουδάκης, ο Σκουλάς, η Δασκαλοχαρίκλει , ο Δημακόπουλος.
Περνούν όμορφα εκεί που τους τοποθέτησε η φαντασία της ταλαντούχου δημιουργού και μας λένε αρκετές αλήθειες Μέχρι που έρχεται η «σπουδαία μέρα» να υποδεχτούν την τελευταία της «Αρκαδιώτικης οικογένειας» την Σφακιαναντώναινα-Ελένη Λουκάκη.
Το ίδιο πρόσωπο που ενέπνευσε στις εκλεκτές φίλες Φερενίκη Βαλαρή και Μαρία Σακαδάκη – Σακαράκη το «Αρκάδι Των Αγγέλων». Μόνο που στο έργο της Αθηνάς Πετρακάκη η μοναδική επιζήσασα από το ολοκαύτωμα, βρίσκεται ξαφνικά στο υπερπέραν και προσπαθεί να εγκληματιστεί. Εκεί τη βρίσκουν και την υποδέχονται οι άλλοι ήρωες του Αρκαδιού και από εκείνη τη στιγμή αρχίζει μια σκληρή, αμείλικτη κριτική για τη στάση των μεταγενέστερων απέναντι στην αρκαδική εθελοθυσία. Ένα βαρύ κατηγορώ για τις απόψεις που διχάζουν, μια ατρόμητη καταγγελία συμπεριφορών που δεν φαίνεται να τιμούν τη θυσία των ηρώων.
Ακόμα και για το θέμα του πυρπολητή ακούγεται άποψη από τα χείλη Γαβριήλ ότι τελικά «ο Θεός πάτησε τη σκανδάλη του όπλου που άνοιξε τις πόρτες της αθανασίας».
Και το έργο καταλήγει υμνώντας την ενότητα που χρειάζεται όσο τίποτα ο ελληνισμός στις μέρες μας για να ξεπεράσει τα δισεπίλυτα προβλήματα που τον μαστίζουν και να απαντήσει στις προκλήσεις προαιώνιου εχθρού.
Το κείμενο ρέει άψογο σε νοήματα,με ατάκες που μένουν. Δυο ακόμα στοιχεία μας ξάφνιασαν ευχάριστα όπως κάθε τι που φαίνεται να υπηρετεί την ποιότητα:
Πρώτα η σκηνοθεσία: Έχουμε την τιμή από χρόνια να γνωρίζουμε την κυρία Πόπη Τσιμπισκάκη ενδυματολόγο από τις πιο σημαντικές. Όσα κοστούμια έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα, σε αντίστοιχες θεατρικές παραγωγές, είναι έργα τέχνης Αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν το ταλέντο της στη σκηνοθεσία αν και αρκετές φορές διαπιστώσαμε τις σωτήριες παρεμβάσεις της, όπου κάποια θεατρική ομάδα χρειαζόταν τη συμβουλή της. Στη «Σπουδαία μέρα» η κυρία Τσιμπισκάκη ξεδίπλωσε και το σκηνοθετικό της ταλέντο και μας εντυπωσίασε ειλικρινά. Κατάφερε και με τα σκηνικά, να μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα του έργου. Ειλικρινά μας κατέπληξε και τη συγχαίρουμε θερμά για την καλλιτεχνική της αυτή παρουσία.
Κι ήρθε με τη σειρά της η μουσική να μας απογειώσει. Ήταν και το σημείο που είχαμε κάποιες μικρές αμφιβολίες, ίσως και κάποιες «προκαταλήψεις» μετά τα θεία ακούσματα της μουσικής του μεγάλου μας συνθέτη Μπάμπη Πραματευτάκη.
Ο Αντώνης Μαυράκης όμως ήρθε να δικαιώσει τη σοφή λαϊκή ρήση «Μ’ όποιο δάσκαλο καθίσεις…». Δεν αμφιβάλλαμε για τις μουσικές ικανότητες του σπουδαίου μας αυτού μουσικού δασκάλου με τις πρωτοποριακές ιδέες και τις καινοτόμες δράσεις στη μουσική εκπαίδευση των νέων μας.
Αγωνιούσαμε για το αποτέλεσμα μιας σύνθεσης που αναφέρεται στο Αρκάδι και χρειάζεται κάποια ιδιαίτερα στοιχεία για να υποστηρίξει ένα τόσο σπουδαίο θέμα.
Και όμως,ο Αντώνης τα κατάφερε. Μας έδωσε εικόνες με τη μουσική του συνταρακτικές. Ανεπηρέαστος από ακούσματα αν και έχει συμβάλει σ’ αυτά και ως σολίστ, κατέθεσε τη δική του άποψη. Κι αν είναι κάτι που μας ενθουσίασε, πέρα από το άκουσμα, είναι και μια ικανοποίηση για τη συνέχεια της μουσικής παράδοσης στο Ρέθυμνο που δημιούργησαν κορυφές όπως ο Μπάμπης Πραματευτάκης, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Γιώργος Κουμεντάκης. Άξιος συνεχιστής ο Αντώνης Μαυράκης που υπόσχεται με την μουσική του στο έργο «Μια σπουδαία μέρα», να μας χαρίσει πολλές ακόμα εμπνευσμένες καλλιτεχνικές στιγμές μελλοντικά.
Κάποιοι άλλοι όμως ανέδειξαν το έργο της Αθηνάς Πετρακάκη. Μια ομάδα ανθρώπων που με κατέπληξαν με τις δυνατές ερμηνείες τους.
Γνωστός ο Μποτόνης Μποτονάκης από τις αποδόσεις του στο ριζίτικο απέδειξε για μια ακόμα φορά και τις υποκριτικές. Στο έργο ξεπέρασε τον εαυτό του ίσως επηρεασμένος και από τα γυρίσματα στο έργο «Καπετάν Μιχάλης» που ερμηνεύει ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο. Στη «σπουδαία μέρα» είναι ένας επιβλητικός Κωστής Γιαμπουδάκης.
Εντυπωσιακή η Γεωργία Γαλλιάκη στο ρόλο της Δασκαλοχαρίκλειας. Προσωπικά με συγκλόνισε. Με θέρμη υποστήριξε το ρόλο του Ιωάννη Δημακόπουλου ο Μιχάλης Καρακωνσταντής. Συγκινητική παρουσία η Ιωάννα Καψή ως Μαρία φίλη της Ελένης και ιδιαίτερα στη σκηνή που συναντά ξανά την παιδική της φίλη.
Επάξια ανταποκρίθηκε στο ρόλο του Εμμανουήλ Σκουλά ο Αντώνης Μανωλούδης. Μας έδειξε ότι κατέχει το μέτρο στην έκφραση και το διαχειρίζεται εξαιρετικά.Τι να πω και για την Ρία Μπαγιαρτάκη μια συγκλονιστική Ελένη Λουκάκη. Έξοχη παρουσία που καταχειροκροτήθηκε επίσης. Ξεχώρισε επάξια και η ερμηνεία του Ιάκωβου Σπυριδάκη ως Ηγούμενου Γαβριήλ που είχε και το βάρος της ευθύνης να μεταδώσει και να πείσει με τα μηνύματα του έργου. Ήταν εξαιρετικός. Και φυσικά δεν υστέρησε ο Γιάννης Τσαπακίδης στο ρόλο του Αδάμ Παπαδάκη.
Το έργο χρωμάτισαν ιδανικά με την έκφρασή τους (εξαιρετικό σκηνοθετικό εύρημα) οι ιέρειες Βάσω Λουλούδη, Αλίκη Παναγιωτάκη, Ελένη Παπαδάκη και Ευαγγελία Τρίγγα.
Για την άρτια παραγωγή αξίζουν τα εύσημα στον Όμιλο Βρακοφόρων που τίμησε για μια ακόμα φορά την επέτειο της Αρκαδικής Εθελοθυσίας με μια τόσο σπουδαία δημιουργία.
Για την ιστορία να προσθέσουμε με τα συγχαρητήριά μας και τους άλλους συντελεστές που ήταν,η Αγνή Μπαγκέρη στην φιλολογική επιμέλεια,ο Μάνος Γοργοράπτης στην επιμέλεια Κρητικής διαλέκτου, ο Κωστής Ρακιντζής στον ήχο και φως, η Καλλιόπη Τσιμπισκάκη στον σχεδιασμό και κατασκευή σκηνικών.
Με τη δημιουργία της αυτή η Αθηνά Πετρακάκη με γύρισε χρόνια πίσω όταν δειλά δειλά μου παρουσίασε ένα παραμύθι που έθιγε τη διαφορετικότητα. Και είχα εκφραστεί από τότε θετικά για το λογοτεχνικό της ύφος. Τι να πω τώρα για το θεατρικό της δημιούργημα; Προτιμώ τη σιωπή που κρύβει εκτός από θαυμασμό αμέτρητο και μεγάλη συγκίνηση. Μπράβο Αθηνά,συνέχισε να μας ξαφνιάζεις με τα πηγαία ταλέντα σου.
