Στους δύσκολους, κυριολεκτικά και μεταφορικά, καιρούς ό,τι αξίζει είναι μόνον η ακλόνητη και αδούλωτη πίστη στις αρχές και τις αξίες και τις ιδέες μας και ο διαρκής αγώνας υπέρ τους…
Όπως όλοι ξέρουμε, ο κάθε άνθρωπος από τα πανάρχαια χρόνια της ανθρωπότητας αγωνίζεται για να βελτιώσει την καθημερινή ζωή του υλικά και πνευματικά. Και λόγω των εμποδίων και των δυσκολιών που ανταμώνει απρόβλεπτα στο δρόμο του, άλλοτε προχωρεί μπροστά γενναιόψυχος και ανυπότακτος και άλλοτε υποχωρεί δειλός και συμβιβασμένος, αλλά το τελικό αποτέλεσμα των αγώνων του, εάν δηλαδή είναι υπέρ ή εις βάρος του, θά το μάθει μόνον αυτός με τη λήξη του αγώνα και μόνον τότε…
Ζούμε, βλέπετε, στην εποχή των αναπάντεχων εκπλήξεων και των συνεχών και ριζικών ανατροπών. Έτσι, καλά θα κάνει ο καθένας μας να κοιτά τον καθρέφτη του μονάχα και τις δικές του δυνάμεις ή αδυναμίες και να μην κρίνει ή να μην περιγελά τους άλλους για την ατυχία ή την κακοτυχία τους …
Ταυτόχρονα, όμως, αντιλαμβανόμενοι ότι τίποτα δεν μπορεί να πετύχει στην ιδιωτική και τη δημόσια ζωή του ένας άνθρωπος όταν αγωνίζεται μόνος του, είθε να παραμερίσουμε τις υπερηφάνειες και τους εγωισμούς, κάθε δόλο και ιδιοτέλεια. Να βλέπουμε τους γύρω μας με αγάπη και σεβασμό ως συνεργούς και όχι ως αντιπάλους.
Και επιστρατεύοντας κατόπιν όλοι μαζί τα ατομικά μας πλεονεκτήματα, ας μην σταματάμε ποτέ τον κοινό αγώνα με ανοιχτά μάτια και αφτιά και με καθαρή ψυχή για ό,τι μπορεί να κάνει την εντός και εκτός σπιτιού ζωή όλων μας καλύτερη…