Στο χρονικό σημείο που έχει φτάσει σήμερα η ζωή των ανθρώπων, δεν δικαιολογείται άγνοια από κανένα μας για το παραμικρό απ’ όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το Διαδίκτυο, ακόμα και αν πολύ συχνά έχουν βρεθεί να παραπληροφορούν εσκεμμένα τους πολίτες, μας παρέχουν ένα σωρό πληροφορίες, που συμβάλλουν σημαντικά στη γνώση και τις γνώσεις. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο διαχωρισμός των πληροφοριών σε ωφέλιμες (: χρηστικές) ή βλαβερές (: άχρηστες) εναπόκειται στην κριτική ικανότητα του καθενός μας.
Έχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία και το ότι οι άνθρωποι του καιρού μας ίσως να έχουν πάψει να έχουν «στενές ή καλές» σχέσεις με τα «παραδοσιακά» βιβλία, απ’ όπου άλλοτε αντλούσαν, ως οι μέλισσες τη γύρη, σειρά πολύτιμων και χρήσιμων γνώσεων. Αντ’ αυτού, ωστόσο, βγαίνουν πλέον πιο συχνά έξω από το σπίτι και έχουν διευρύνει σημαντικά έναντι ακόμη και του πρόσφατου παρελθόντος τις δημόσιες συναναστροφές τους ή γυρεύουν σε μέσα «κοινωνικής δικτύωσης» να μεγαλώσουν τον κύκλο των κοινωνικών τους επαφών, ίσως, μεταξύ άλλων, και με ανθρώπους χωρίς κοινά ιδανικά ή το ίδιο αξιακό σύστημα.
Κοντά σε αυτά, αναμφίβολα, ας μην ξεχνάμε τον ρόλο που παίζουν στη δημόσια και την ιδιωτική μας ζωή οι συμβουλές των οικογενειών και των δασκάλων μας, αλλά και όλα όσα βλέπουμε και ακούμε γύρω μας. Έτσι, όλοι γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι σωστό, δίκαιο, καλό, δείγμα ανθρωπιάς για μας τους ίδιους και τους συνανθρώπους μας, ώστε να το πράττουμε, και τι πραγματικά λανθασμένο, άδικο, κακό, μισανθρωπία, προκειμένου να μην το κάνουμε.
Η τυχόν άγνοια για ένα ή περισσότερα πράγματα είναι κακό, γιατί οδηγεί σε σοβαρά λάθη, ιδίως επειδή η κοινωνία μας τρέχει και αλλάζει σε κάποιον ή σε όλους τους τομείς της ριζικά, γρήγορα, διαρκώς και ασταμάτητα. Χειρότερη, όμως, λογαριάζω, στις μέρες μας, που όπως είπαμε, η άγνοια έχει περιοριστεί, πως είναι η εσκεμμένη ημιμάθεια και η παραπληροφόρηση των ανθρώπων από τους κρατούντες, με απώτερο σκοπό να μεταβάλλονται σε υποχείρια και θύματα της κάθε λογής «εκμετάλλευσης» των κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά δυνατών. Ημιμάθεια, που μάλλον σπέρνεται και καλλιεργείται με τα κακογραμμένα σχολικά βιβλία, αλλά και με το ότι ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση και την εξασφάλιση των προς το ζην όπως διαμορφώνεται προς το συμφέρον τους από τους ηνίοχους της ζωής μας ερήμην των υπό τον (αόρατο, μα πασιφανή) ζυγό δεν αφήνει περιθώρια για ουσιαστική και πραγματική μόρφωση, με την κατευθυνόμενη ειδησεογραφία, μα και με την ανάδειξη λανθασμένων κοινωνικών προτεραιοτήτων…
Καιρός, λοιπόν, έφτασε να ξυπνήσουμε και να διεκδικήσουμε το σύνολο της πραγματικής γνώσης για ό,τι αφορά τη ζωή μας στην κοινωνία μας! Ως οργανωμένο σύνολο, όμως, ανθρώπων που συνυπάρχουν και συμπορεύονται στην ίδια ευθεία και όχι ως μεμονωμένα άτομα, που, διά της τεθλασμένης οδού και με την κατά την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μας γνώση, προσπαθούν να αναρριχηθούν, παρασιτικά, εις βάρος των υπολοίπων.
Μα πώς θα το πετύχουμε αυτό; Αρχίζοντας να λαμβάνουμε όλοι μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, κοινωνικής θέσης και μορφωτικού επιπέδου, σοβαρά υπόψη και μεταδίδοντας στις νεότερες ημών γενιές, πλάι στις πατροπαράδοτες αρχές και αξίες μας και τις ιδέες μας, την αθάνατη αρετή της γνώσης και την αξία της κάθε στιγμή ως στυλοβάτη του κοινής μοίρας όλων ανθρώπινου βίου και ως αστείρευτης πηγής έμπνευσης του πανανθρώπινου αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον.
Έτσι, δε θα την ξεχνάνε οι άνθρωποι ποτέ και δε θα βρεθεί κάποτε κάποιος ή ομάδα πολιτών να ισχυριστούν ότι δεν τη διδάχτηκαν ή ότι είχαν άγνοιά της… Αλήθεια, εσείς τι γνώμη έχετε για όλα τα παραπάνω;
