Η ευρύτερη περιοχή του Αδελιανού Κάμπου, ο πιο τουριστικός δρόμος του νομού, είναι ταυτόχρονα και ο πιο αιματοβαμμένος: Και αυτό, διότι συγκεντρώνει το 80% των τροχαίων που σημειώνονται σε ετήσια βάση, τα τελευταία 7-8 χρόνια, στο Ρέθυμνο.
Ούτε το 2022 μπόρεσε να ξεφύγει απ’ τον γενικότερο κανόνα, το οποίο επιτάσσει – επιβάλλει η σύγχρονη γενοκτονία που συντελείται στην άσφαλτο της Κρήτης: Από την αρχή του τρέχοντος έτους μέχρι και σήμερα οι νεκροί είναι 28. Το αντίστοιχο διάστημα πέρσι, θρηνούσαμε την απώλεια 24 συνανθρώπων μας από την έναρξη του 2021.
Ο πρόεδρος του Εθελοντικού συλλόγου Τροχαίων Ατυχημάτων Γιάννης Λιονάκης σκιαγραφεί το προφίλ θανάτου του νέου Κρητικού οδηγού, όπως αυτό αποτυπώνεται και τεκμαίρεται από τις τάσεις και τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του και δημοσιοποιεί σήμερα μέσω των «Ρ.Ν».
Οι πιο επικίνδυνες περιοχές της Κρήτης
«Έχουμε μία τάση σε κάποιες περιοχές της Κρήτης να δίνουν περισσότερα τροχαία, προεξάρχουσας (και πρώτης στο νησί) της περιοχής του Πλατανιά στα Χανιά. Είναι η χειρότερη περιοχή στην Κρήτη τα τελευταία δέκα χρόνια» είναι η πρώτη παρατήρηση του κ. Λιονάκη.
Συνεχίζει ο ίδιος: «Παρατηρώντας και αναλύοντας τα στοιχεία όλου του νησιού, βλέπουμε ότι η προσοχή επικεντρώνεται στην έξοδο της Ιεράπετρας προς την περιοχή του Μακρύ Γιαλού, στον Πλατανιά στα Χανιά, στη Μεσαρά στο Ηράκλειο, και στο Ρέθυμνο στην ευρύτερη περιοχή του Αδελιανού Κάμπου».
Ο Αδελιανός Κάμπος εξελίχθηκε σε επικίνδυνη ζώνη την τελευταία οκταετία. Προφανέστατα, όλα τα αριθμητικά δεδομένα του κ. Λιονάκη, (μπορούν να έχουν) μία λογική απάντηση – ερμηνεία, την οποία επιχειρεί ο ίδιος να δώσει: «Αν κάποιος το ψάξει όλο αυτό το θέμα, θα δει ότι έχει να κάνει με τη συμπεριφορά νέων ανθρώπων σε τουριστικές κατά τεκμήριο περιοχές, οι οποίες έχουν κοινά χαρακτηριστικά».
Τα τροχαία, λοιπόν, δυστυχήματα δεν συμβαίνουν απογεύματα, δεν συμβαίνουν πρωινά. «Αλλά συμβαίνουν μεταμεσονύκτιες ώρες το πολύ μέχρι τις 9 το πρωί (από τις 12 τα μεσάνυκτα). Συμβαίνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό Σαββατοκύριακα, συμβαίνουν κατά κύριο λόγο τους θερινούς μήνες» υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Εθελοντικού συλλόγου Τροχαίων Ατυχημάτων.
Για τις ηλικιακές ομάδες, θα πει συγκεκριμένα: Τα θύματα είναι κάτω από 40 ετών «και σε πολύ μεγάλο βαθμό κάτω των 25».
Όλες οι παραπάνω τάσεις δείχνουν και φωτογραφίζουν – σε μεγάλο βαθμό – τον τροχαίο θάνατο στην Κρήτη. Ο κ. Λιονάκης θα χωρίσει όλες τις (υπο)ενότητες σε τίτλους: «Ανεπτυγμένη κυκλοφορία εξαιτίας και των τουριστών, λειτουργία νυκτερινών καταστημάτων, κατανάλωση οινοπνεύματος (τη συναντάμε σε πολύ μεγάλο βαθμό), μηχανές, νέοι άνθρωποι σε ηλικία, μεταμεσονύκτιες ώρες και κατά τεκμήριο Σαββατοκύριακα».
Στο μυαλό ενός νέου οδηγού
Όπως θα σχολιάσει, «Ένας νέος ο οποίος έχει όλη την αδρεναλίνη, όλη τη ζέση για να ζήσει, να ξενυχτήσει, να περάσει καλά κ.λπ. Η εμπειρία που έχει με δύο και τρία χρόνια οδήγησης και όντας πάνω σε όλη του τη διάθεση να λειτουργήσει, δεν τον αφήνει να έχει την περιστολή και τη σύνεση που χρειάζεται κατά τη διάρκεια της οδήγησης (όταν πιάνει τιμόνι). Η οδήγηση είναι μία σοβαρή δουλειά που δεν μπορεί να την κάνει κάποιος άπειρο. Δεν μπορεί να την κάνει ένας μεθυσμένος, δεν μπορεί να την κάνει ένας ο οποίος δεν τηρεί τα μέτρα προστασίας (δεν βάζει τη ζώνη, δεν βάζει το κράνος). Δεν μπορεί να την κάνει ένας ο οποίος θεωρεί ότι η διασκέδαση είναι το άπαν. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Η οδήγηση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να πάει παρέα με αβελτηρίες, με το «Δε βαριέσαι».
Θέλει εξαιρετικά μεγάλη προσοχή. Γι’ αυτό και συμβαίνουν όλα τα περίεργα και δυσάρεστα που συμβαίνουν».
Όλα όσα μάς αναφέρει ο κ. Λιονάκης, ελπίζει πώς θα γίνουν αντιληπτά και από τους γονείς και από τα ίδια τα παιδιά.
Θα κάνει επίσης μία ψυχολογική – κοινωνιολογική προσέγγιση στη συμπεριφορά των νέων, προσπαθώντας να μπει στο μυαλό τους: Όπως έχει διαπιστώσει, σε αρκετούς νέους ανθρώπους δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι είναι άτρωτοι όταν πιάνουν το τιμόνι. «Γι’ αυτό και σε περιοχές όπου έχουν σημειωθεί τροχαία, που ξέρουμε τι γίνεται, κι βλέπουμε επανειλημμένα ίδιες συμπεριφορές, τραγικές». Το να παίζουμε με τη φωτιά, και να θέτουμε σε κίνδυνο τη ζωή και την ασφάλεια του ίδιου μας του εαυτού και των γύρω μας, σχεδόν πάντα δεν μας βγαίνει σε καλό. Δεν έχουμε υπογράψει αιώνιο συμβόλαιο με την τύχη. Αν σήμερα σταθήκαμε δεν πάθαμε το παραμικρό, ενώ παραβιάσαμε τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας ή υπερβήκαμε τα όρια ταχύτητας, δεν μας εγγυάται κανείς ότι θα συμβεί κάτι αντίστοιχο αύριο και μεθαύριο.
«Βάζεις παραπάνω την αξία της λαμαρίνας από το παιδί σου;».
Δύο πράγματα παρατηρεί στην Κρήτη, ο κ. Λιονάκης, τα οποία τον θλίβουν και τον προβληματίζουν: «Το ένα είναι τα πειραγμένα μηχανάκια. Πάνε και τα πειράζουν για να τρέχουν, να κάνουν κόντρες, να κάνουν επιδείξεις κ.λπ., πιστεύοντας ότι το σαραβαλάκι τους έχει γίνει σπουδαίο. Και το άλλο επίσης που είναι τραγικό: Αυτοκίνητα δεύτερα και τρίτα της οικογένειας, 25-30 χρόνων να δίνονται στα παιδιά μας, αντί να τους δίνουμε το καλύτερο και το ασφαλέστερο. Αυτά τα πράγματα πρέπει ως κοινωνία να αρχίσουμε να τα συζητάμε. Να τα φέρνουμε στην επικαιρότητα, να τα συνειδητοποιούμε και να αλλάζουμε. Δίνεις το σαράβαλο στο παιδί σου να το σκοτώσεις και κρατάς εσύ το καινούργιο; Βάζεις παραπάνω την αξία της λαμαρίνας από το παιδί σου;».
Ο πρόεδρος του Εθελοντικού συλλόγου Τροχαίων Ατυχημάτων θα υποστηρίξει, παράλληλα: «Η αστυνομία δεν μπορεί να είναι παντού και δεν είναι κι εύκολο. Μυαλό θέλει από όλους μας. Κι οι γονείς όταν βλέπουν το βλαστάρι τους ότι αρχίζει και φέρνει πράγματα στο σπίτι που δεν είναι στο πλαίσιο της οικονομικής δυνατότητάς του ή όταν βλέπουν ότι το χάνουν για ώρες, ως τα ξημερώματα, θα πρέπει κι οφείλουν να προβληματιστούν».
Οι νεκροί στην άσφαλτο του νησιού, κατανέμονται ως εξής για εφέτος, ανά νομό: 13 είναι στο Ηράκλειο, 9 στα Χανιά, 5 στο Ρέθυμνο κι ένας στο Λασίθι.
«Ο περσινός Ιούλιος ήταν πολύ κακός για την Κρήτη» σχολιάζει ο κ. Λιονάκης. «Λογικά απ’ ό,τι φαίνεται θα κλείσουμε περίπου στο ίδιο επίπεδο» εκτιμά. «Συγκεκριμένα, πέρυσι τον Ιούλιο είχαμε μέχρι 24 νεκρούς. Ο περσινός Ιούλιος είχε εννέα νεκρούς! Ελπίζω εφέτος να μην συνεχιστεί το κακό, να μείνουμε στους τρεις που έχουμε μέχρι σήμερα.
Θέλει περιστολή, προσοχή και μυαλό. Και μέσα ασφάλειας» είναι οι καταληκτικές συμβουλές του.
