Ο Τάκης Οικονομόπουλος, ο παλαίμαχος γκολκίπερ του Παναθηναϊκού και της εθνικής ομάδας ακολούθησε τον δρόμο του αρχηγού του, του Μίμη Δομάζου λίγα 24ωρα μετά τη “φυγή” του στρατηγού για τον ουρανό των αγγέλων.
Στα 82 του -όπως και ο μεγάλος Δομάζος- άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο- γεμάτος για όλα όσα έζησε αλλά και εντελώς ξαφνικά για τους περισσότερους που δεν γνώριζαν ότι τον τελευταίο μήνα ταλαιπωρήθηκε αρκετά στην υγεία του.
Γεννημένος στις 19 Οκτωβρίου του 1943, ανήκε στην μεγάλη ομάδα του Παναθηναίκού τις δεκαετίες του ’60 και το ’70. Με την ομάδα του τριφυλλιού έφτασε ως το Γουέμπλει το 1971 ενώ κατέκτησε 5 πρωταθλήματα, 2 κύπελλα μετρώντας και τη συμμετοχή του στο διηπειροτικό κύπελλο.
Υπήρξε ο κορυφαίος τερματοφύλακας εκείνης της εποχής και ίσως ως ο κορυφαίος όλων στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου (κάποιοι τον συγκρίνουν με τον Σαργκάνη).
Μάλιστα η διεθνής ομοσπονδία ιστορίας και στατιστικής του ποδοσφαίρου (IFFHS) τον επέλεξε στην καλύτερη 11αδα όλων των εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου το 2021!
Το 1975 αποχώρησε από τον Παναθηναίκό για να παίξει έναν χρόνο στην Παναχαϊκή και έκλεισε την καριέρα του παίζοντας στον Απόλλων Αθηνών. Το ξεκίνημά του ήταν από την Καλλιθέα, τον Απόλλωνα και την Προοδευτική.
Ο Οικονομόπουλος έπαιξε ασταμάτητα επί 9 χρόνια ως βασικός γκολκίπερ στην εθνική ομάδα, από το 1967 ως το 1976 και ανήκε στο ρόστερ εκείνο όπου άξιζε να πάει στο Μουντιάλ του 1970.
Ο Τάκης Οικονομόπουλος είχε ύψος 1.90μ. και φημιζόταν για τις δυναμικές εξόδους του αλλά και για το εντυπωσιακό του άλμα εξ ου και το παρατσούκλι που του είχαν κολλήσει, το “πουλί”.
Διατηρεί μάλιστα το ασύλληπτο ρεκόρ της ανέπαφης εστίας για 1088 λεπτά το οποίο κρατούσε από τις 17 Ιανουαρίου ως τις 27 Μαϊου του 1965.
Πάντοτε κύριος, πάντοτε ευγενής στις τοποθετήσεις του δημοσίως, συνέδεσε το όνομά του με τον Παναθηναϊκό ενώ μέχρι και το 2007 ήταν προπονητής τερματοφυλάκων του τριφυλλιού.
Το 2002 είχε διατελέσει και προπονητής για λίγες ημέρες στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός αλλά και λίγο αργότερα πρόεδρος του ερασιτέχνη Παναθηναίκού όπως είχε ορίσει το πρωτοδικείο.
“Έφυγε” η ήρεμη δύναμη εκείνου του Παναθηναϊκού και μία ακόμη φυσιογνωμία που, δυστυχώς, δεν θα μπορέσει να δει χτισμένο το νέο γήπεδο στον Βοτανικό.
Ας είνα ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
