Του Χάρη Στρατιδάκη
Τα καρναβάλια τελείωσαν, ώρα για δουλειά! Αυτό ισχύει και για την εγγονή μου, που αγαπά τη μουσική, το τραγούδι και την κίνηση. Θελήσαμε λοιπόν να τη γράψουμε με τη συμπλήρωση των 3,5 χρόνων της στο τμήμα μουσικοκινητικής αγωγής του Δημοτικού Ωδείου, το οποίο ακούγεται ως «το κάτι άλλο» από τους γονείς των παιδιών που το παρακολουθούν. Κι εκεί μάθαμε ότι στο τέλος του μήνα σταματά η λειτουργία του, αφού η μουσικός του κ. Lilit Mirzoyan αγαναχτά να πάρει την αμοιβή της. Πήρα τηλέφωνο τον διευθυντή του Ωδείου και παλιότερα συνάδελφο Αντώνη Μαυράκη για να διαμαρτυρηθώ και με παρέπεμψε σε υπηρεσιακό παράγοντα. Κι επειδή τα τηλέφωνά τους δεν απαντούσαν, ρώτησα γονείς και γνωστούς μου μουσικούς του Ωδείου κι έμαθα έκπληκτος ότι η εξαιρετική αυτή μουσικός έχει δίκιο, όπως κι οι υπόλοιποι άλλωστε, που βλέπουν και παθαίνουν για να πάρουν τα δεδουλευμένα τους.
Ρώτησα αν ο Δήμος δεν έχει χρήματα να τους πληρώνει κι έμαθα ότι το Ωδείο είναι απολύτως ανταποδοτικό ως υπηρεσία, εκπαιδεύοντας -ούτε λίγα ούτε πολλά- 460 παιδιά εφέτος, έχοντας μάλιστα στο ταμείο του περίσσευμα από τα δίδακτρά τους ένα καθ’ όλα σεβαστό ποσό. Από τα λίγα που κατάλαβα είναι ότι η κατάσταση οφείλεται στον κατ’ αποκλειστικότητα προσανατολισμό και προτεραιοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών προς τα καρναβάλια, κατόπιν προφανώς επιλογών των πολιτικών τους προϊσταμένων. Έτσι με τη σειρά του ο υπηρεσιακός παράγοντας προσποιείται άγνοια για την παραίτηση, παρ’ ότι έχει στη διάθεσή του επιστολή του συνόλου των διδασκόντων του Ωδείου, εδώ και παραπάνω από ένα μήνα…
Αγαπητέ, δήμαρχε, αγαπητέ Μάνο Τσάκωνα, ναι, τα καρναβάλια είναι αβανταδόρικα, ίσως φέρνουν και ψηφουλάκια, όμως πολιτισμός δεν είναι. Εκδηλώσεις στις οποίες κυριαρχεί η μαζικότητα, η ένταση, η κατανάλωση, η σκουπιδοποίηση του κεντρικού δρόμου της πόλης και το αλκοόλ, με 28 συμπολίτες μας σε κατάσταση αφασίας, μεταξύ των οποίων ανηλίκους, μπορεί να είναι διασκέδαση για κάποιους, όμως πολιτισμός δεν είναι. Ξεκαθαρίστε στους υφισταμένους σας ότι τέτοιου είδους διοργανώσεις δεν είναι το άπαν κι ότι θα πρέπει να βάζουν σε ίση τουλάχιστον μοίρα τις υποθέσεις της μουσικής, της τέχνης, του θεάτρου και των γραμμάτων, τους τομείς δηλαδή που όντως συγκροτούν πολιτισμό. Γιατί 460 παιδιά, στο Ωδείο μιας πόλης που δεν φημίζεται για το μουσικό βάθος χρόνου της, είναι πραγματικός πολιτισμός. Εκτός κι αν είμαστε όντως για τα καρναβάλια…
