Ο Ν.Π. όπως κάθε ελεύθερος άνθρωπος στη χώρα μας με ενδιαφέρον για την τέχνη, αποφάσισε να επισκεφθεί την Εθνική Πινακοθήκη. Προφανώς «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου», θεματικός τίτλος της έκθεσης που ήθελε να δει, ταλάντωσε κάποια ευαίσθητη προσωπική χορδή. Είπε λοιπόν να πάρει ένα φίλο και να επισκεφθούν την έκθεση. Ποιος ξέρει, μπορεί να σκέφτηκε ότι θα ήταν ωραίο μετά την επίσκεψη να τσιμπήσουν κάτι και να συζητήσουν για τα εκθέματα… Δε ξέρω πόσο συχνά ο Ν.Π. επισκέπτεται χώρους τέχνης, αλλά ως καλοπροαίρετοι άνθρωποι δε θα μας περάσει ούτε στιγμή από το μυαλό ότι πήγε στην Πινακοθήκη με σχέδιο!
Εκεί βέβαια, όπως είδαμε στα ρεπορτάζ, τα πράγματα πήραν άλλη τροπή. Ο Ν.Π. «συγχύστηκε» σφόδρα! Ίσως η σαγήνη του αλλόκοτου, μπορεί και η ζέστη… μπορεί οι πίνακες να άρχισαν να του μιλούν… «Ελευθέρωσέ μας» μπορεί να του φώναζαν. «Δες πώς μας έχει καταντήσει αυτός ο κακούργος καλλιτέχνης» μπορεί να αλυχτούσαν… Αποφάσισε λοιπόν ο Ν.Π. με μια «δυναμική» ενέργεια να «ξεκρεμάσει» τις «βλάσφημες» εικόνες και από τη βαθιά του σύγχυση κάποιες του ξέφυγαν κι έπεσαν στο πάτωμα… Κάπως έτσι περιέγραψε ο ίδιος το επεισόδιο. Όχι δεν ήταν βανδαλισμός, έτρεμε ο ανθρωπάκος από «ιερή αγανάκτηση» και του ξέφυγαν οι εικόνες από τα χέρια…
Καταρχήν ευτυχώς που δε θρηνήσαμε ανθρώπινη απώλεια. Ο Ν.Π. είναι και σε μια ηλικία… να τον έβρισκε κανένα εγκεφαλικό με τόση σύγχυση…
Όμως το φαιδρό σταματά εδώ γιατί ο Ν.Π. είναι εκπρόσωπος του λαού στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Δεν είναι ένας απλός πολίτης (ψεκασμένος, θυμωμένος, ευσεβής, αγράμματος, γραμματιζούμενος, σε παραλήρημα, κ.λπ.) είναι εκλεγμένος. Ίσως γι’ αυτό να χαρακτήρισε την κράτησή του στο χώρο της πινακοθήκης μετά τις ζημιές που προκάλεσε, ως «παράνομη και άκρως αντιδημοκρατική». Να τον στέλνανε σπίτι, με ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα για την ανδραγαθία, ήθελε; Ο Ν.Π. μπορεί να πιστεύει ότι η βουλευτική του ασυλία αφορά οποιαδήποτε παράνομη πράξη. Ή μήπως για τη συλλογή ψηφαλακίων από τα «αμνοερίφια» (δανείζομαι τον χαρακτηρισμό από τον αγαπητό Πέτρο Τατσόπουλο) μερικές παρανομίες δεν έχουν και μεγάλη σημασία… Τα ταπεινά ένστικτα, η «θρησκοκαπηλεία» κι όχι η πραγματική ευσέβεια θα εξασφαλίσουν το μέλλον του Ν.Π. και έτσι θα πορευτεί. Δε θα τιμωρηθεί, ούτε θα στερηθεί τη θέση του και το μισθό του, ούτε τη θέση σε ένα μελλοντικό ψηφοδέλτιο του κόμματός του.
Προσωπικά δεν με αφορά το πολιτικό μέλλον του Ν.Π. ή του κόμματός του, όμως με ενδιαφέρει το μήνυμα που δίνουν οι πράξεις των αντιπροσώπων μας στο κοινοβούλιο. Διαβάζουμε ότι, αυτές τις ημέρες τόσο η Εθνική Πινακοθήκη όσο και ο καλλιτέχνης των «σαγηνευτικών» έργων, λαμβάνουν χιλιάδες μηνύματα μίσους, προφανώς από αγανακτισμένους, σύγχρονους σταυροφόρους του καναπέ και του πληκτρολογίου. Όσοι νομίζουν ότι με «ψόφους» θα κερδίσουν την εύνοια του Κυρίου, δεν πρόσεχαν στο μάθημα των θρησκευτικών πάντως. Αν ο ρόλος των έργων τέχνης και των καλλιτεχνών είναι να ενεργοποιούν το κοινό τους δημιουργώντας συνθήκες διαλόγου κι ανταλλαγής απόψεων, νομίζω ότι «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου» τα πήγε πολύ καλά. Αν οι πράξεις του Ν.Π. παραπέμπουν σε υποκίνηση ρητορικής μίσους, θα επιθυμούσα από την Πολιτεία να αναλάβει τον ρόλο που της αναλογεί. Για να μπορούμε να διδάσκουμε στα παιδιά μας στο σχολείο το αυθεντικό «αγαπάτε αλλήλους».
