Θεατρική παράσταση «Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι»

Μία κωμική διασκευή της Δήμητρας Παπαδοπούλου από το «Όνειρο ενός γελοίου»

Η θεατρική παράσταση «Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι», μια κωμική διασκευή της Δήμητρας Παπαδοπούλου από το «Όνειρο ενός γελοίου», σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, θα παρουσιαστεί στο Ρέθυμνο, στο Cineland Pantelis, τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου.

Μέσα από τη γεμάτη χιούμορ και αληθινή συγκίνηση γραφή της Δήμητρας Παπαδοπούλου, τη γεμάτη εναλλαγές και τρυφερότητα σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη, τις ανθρώπινες και μαγικές σκηνοθετικές και φωτιστικές πινελιές της Νατάσας Φαίης Κοσμίδου και φυσικά την θεοπάλαβη και συγκινητική ερμηνεία του Παύλου Λουτσίδη, το σπουδαίο έργο του Ντοστογιέφσκι «Το Όνειρο ενός Γελοίου» έρχεται στο σήμερα και ζωντανεύει με έναν εντελώς απροσδόκητο και φρέσκο τρόπο.

Μπορούμε μέσα από τις λέξεις του Ντοστογιέφσκι…

– Να ανακαλύψουμε όσα αναζητάμε;

– Να βρούμε πού πραγματικά κρύβεται η αλήθεια;

– Να τα ανοίξουμε μάχη ανελέητη με τον δράκο της σοβαροφάνειας;

– Να βρούμε πού είναι τελικά ο σκοπός και το νόημα της ζωής μας;

– Να μπορέσουμε ποτέ να αθωώσουμε τον «γελοίο» εαυτό μας;

– Να νιώσουμε το φως ακόμα και στους πιο σκοτεινούς δρόμους;

– Να πάρουμε λίγο χρόνο μέσα στη φασαρία αυτής της πόλης για να κοιτάξουμε ξανά αστέρια;

– Να επιτρέψουμε σε ένα μικρό κοριτσάκι που μιλάει άλλη γλώσσα, πιστεύει σε άλλο Θεό να μας μάθει πώς να αγαπάμε;

– Να απολαύσουμε κάθε μας ξεφτίλα σαν να ήταν θρίαμβος;

– Να μάθουμε από την αρχή, πώς να ερωτευόμαστε;

– Να συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα δεν μας χωρίζει από τον διπλανό μας και όλα μας ενώνουν;

– Να αγαπήσουμε ξανά την ζωή και να τιμήσουμε το θαύμα που μας δίνεται;

Ο Ήρωας του έργου μας, το μπόρεσε!

Το μπόρεσε κι ας τα είχε χάσει τα πάντα – δουλειά, χρήματα, ακριβό σπίτι, δύναμη, κύρος και μαζί με αυτά το νόημα της ύπαρξης.

Το μπόρεσε, κι ας ζει πια μέσα σε ένα υπόγειο στην Αχαρνών.

Το μπόρεσε, ανακαλύπτοντας το καλό σε κάθε τι μέσα του και γύρω του – αγκάλιασε και αγάπησε ξανά την ζωή. Γιατί όπως λέει και ο «Μεγάλος» Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: «Ένας άνθρωπος που ξέρει πως να αγκαλιάσει, είναι ένας καλός άνθρωπος». Κι αφού το μπόρεσε εκείνος… Εμείς γιατί όχι;