Του ΑΝΔΡΕΑ ΞΑΝΘΟΥ*
Λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές η κοινωνία παρακολουθεί απαθής την αντιπαράθεση των κομμάτων στα τηλεοπτικά πάνελ και τη συνεχή ροή πολιτικής διαφήμισης στα ΜΜΕ και στα social media. Η απάθεια των πολιτών έχει προφανώς σχέση με την απογοήτευση και τις χαμηλές προσδοκίες τους ότι μπορούν οι εκλογές αυτές να επηρεάσουν θετικά τη δύσκολη -και για πολλούς ζοφερή- καθημερινότητα που βιώνει πλέον η κοινωνική πλειοψηφία. Το έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς είναι τεράστιο. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Eteron, επτά στους δέκα πολίτες είναι δυσαρεστημένοι από τον τρόπο που λειτουργεί η Δημοκρατία στη χώρα και μόνο ένας στους τρεις εμπιστεύεται την κυβέρνηση, τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη και τις Ανεξάρτητες Αρχές. Ειδικά για τα κόμματα, τα ποσοστά είναι τραγικά χαμηλά: μόλις το 13,6% τα εμπιστεύεται. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον σοβαρής κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης, που δημιουργεί ευνοϊκό έδαφος για την αντιπολιτική, τη συνωμοσιολογία και την άνοδο της Ακροδεξιάς, έχουμε υποχρέωση να διασφαλίσουμε την επιστροφή της Πολιτικής. Και μάλιστα της αξιόπιστης αριστερής πολιτικής. Γιατί η διαχωριστική γραμμή Αριστεράς – Δεξιάς είναι παρούσα και ενεργή στις πολλαπλές κρίσεις αυτής της περιόδου και στις αποφάσεις που λαμβάνονται στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Αν λοιπόν το ζητούμενο είναι να αμφισβητηθεί η κυριαρχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πρέπει να συζητήσουμε και να αντιπαρατεθούμε επί της ουσίας, επί του περιεχομένου της Πολιτικής. Να μιλήσουμε ξανά για το νεοφιλελευθερισμό και την αποτυχία της ελεύθερης αγοράς να δώσει λύσεις, να μιλήσουμε για ανισότητες, για εκμετάλλευση, για εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, για δημόσια αγαθά, για περιβαλλοντική προστασία, για πολιτικές ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και αναδιανομής. Να τεκμηριώσουμε ότι χωρίς κοινωνική συνοχή και Κράτος Δικαίου, χωρίς δραστικά μέτρα για την κλιματική κρίση, χωρίς Δημόσια Υγεία και Παιδεία, δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη ανάπτυξη και ευημερία. Αυτός είναι ο «πυρήνας» ενός αριστερού πολιτικού σχεδίου, ικανού να πείσει την κοινωνία ότι υπάρχει εναλλακτική διέξοδος στη διακυβέρνηση της χώρας.
Αντίθετα, όσο η κριτική στη ΝΔ και στον Μητσοτάκη επικεντρώνεται στο ύφος και στο ήθος της εξουσίας, όσο αιχμές της αντιπαράθεσης είναι η αλαζονεία, η έλλειψη ενσυναίσθησης και οι διαφορές στα «πόθεν έσχες», όσο ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονται για το «αδειανό πουκάμισο» της 2ης θέσης, τόσο εδραιώνεται η ηγεμονία της Δεξιάς και τόσο ενισχύεται η καθεστωτική της λογική και ο κυβερνητικός αυταρχισμός.
Γιατί λοιπόν με τη Νέα Αριστερά; Για όσους έχουμε μια πολυετή θητεία στην Αριστερά, η απάντηση είναι αυτονόητη. Γιατί, μετά τη ραγδαία απο-αριστεροποίηση, τον αλαζονικό αρχηγισμό και τον life-style εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη, η Νέα Αριστερά είναι ο φυσικός πολιτικός μας χώρος. Γιατί διασώζει τη συλλογική και προσωπική μας αξιοπρέπεια. Γιατί δεν είναι λίγο να μην ντρέπεσαι για το κόμμα σου, για τα στελέχη και τους υποψήφιους του, για δηλώσεις και συμπεριφορές που προσβάλλουν τις αξίες και το ήθος της Αριστεράς. Γιατί, τέλος, δεν είναι υπερασπίσιμη η πολιτική ρηχότητα, ο άσφαιρος αντι-Μητσοτακισμός, η «αδιαμεσολάβητη επαφή με το λαό», ο νεο-αυριανισμός και η χυδαιότητα, το θολό και αταξικό «ελληνικό όνειρο» που προβάλλεται ως η νέα Μεγάλη Ιδέα, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια κακόγουστη αντιγραφή του-χρεωκοπημένου πλέον- «αμερικανικού ονείρου».
Είμαστε με τη Νέα Αριστερά όχι απλώς επειδή είναι άνθρωποι έντιμοι και σοβαροί, όχι μόνο επειδή δεν αποτελείται από λαϊκιστές, μισαλλόδοξους και εχθροπαθείς, αλλά επειδή στα κρίσιμα θέματα (κοινωνικό κράτος, φορολογία, στρατιωτικές δαπάνες, εξωτερική πολιτική, μεταναστευτικό, αναπτυξιακή στρατηγική, κλπ.), έχει θέσεις και προτάσεις με βάση τις αρχές της Αριστεράς. Είμαστε με τη Νέα Αριστερά γιατί δεν υιοθετεί το κυρίαρχο αφήγημα της Δεξιάς. Δηλαδή ότι χρειάζονται φοροελαφρύνσεις στους πλούσιους για να γίνουν επενδύσεις, ότι το κεφάλαιο συμβάλλει στη μείωση των ανισοτήτων, ότι το ΝΑΤΟ είναι ιερή αμυντική συμμαχία, ότι η κούρσα των εξοπλισμών είναι πατριωτικό καθήκον, ότι πάνω απ’ όλα είναι το «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια». Και, φυσικά είμαστε με τη Νέα Αριστερά γιατί μας ενδιαφέρει η ανατροπή -και όχι μόνο η καταγγελία- της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και γιατί θεωρούμε ότι η κυβερνητική αλλαγή στη χώρα πρέπει να γίνει με «μοχλό πίεσης» μια ισχυρή και αξιόπιστη Αριστερά, χωρίς ηγεμονισμούς και «μάχες χαρακωμάτων» ανάμεσα στις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις.
Τέλος, είμαστε με τη Νέα Αριστερά γιατί διαθέτει το πιο αξιόλογο, αξιόμαχο και αμιγώς πολιτικό ευρωψηφοδέλτιο. Με ενεργούς πολίτες που έχουν «ένσημα» στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες της Αριστεράς και όχι στις business, στα κοσμικά events, στην tv και στο tik-tok.
Η Νέα Αριστερά δεν ισχυρίζεται ότι είναι η μόνη λύση. Μπορεί όμως, με σοβαρότητα, επάρκεια και ήθος, να συμβάλλει σε αποτελεσματικές και κοινωνικά δίκαιες λύσεις. Για τις ανάγκες των πολλών και πρωτίστως των αδύναμων. Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
* Ο Ανδρέας Ξανθός είναι γιατρός Ε.Σ.Υ., μέλος του συντονιστικού της Νέας Αριστεράς Ρεθύμνου
