Το artAmari Residency θα εγκαινιάσει την έκθεση «Time Regained», οκτώ διεθνών καλλιτεχνών που έχει φιλοξενήσει έως τώρα στην περιοχή του Αμαρίου, στο ορεινό Ρέθυμνο, το Σάββατο 21 Νοεμβρίου στην Αθήνα, στον χώρο τέχνης «FoKiaNou 24/7» (Φωκιανού 24 (7ος όροφος).
Οι καλλιτέχνες είναι οι: Blanka Amezkua (Μεξικό), Gonzalo Paramo (Ισπανία), Jennie Booth (Η.Π.Α.), Ana Lucia Mariz (Βραζιλία), Lorenzo Bruschini (Ιταλία), El Ka (Γαλλία/Βέλγιο), Paz de la Calzada (Ισπανία/Η.Π.Α.) και Ivana Ivkovic (Σερβία).
Το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου στις 5:00 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί παρουσίαση του artAmari Residency στο χώρο της έκθεσης.
Από τον Μάιο του 2013 έως τώρα, δύο φορές το χρόνο, Άνοιξη και Φθινόπωρο, διοργανώνεται από την εικαστικό Αγγελική Δουβέρη, το residency για εικαστικούς καλλιτέχνες που φέρουν μια άλλη κουλτούρα από την Ελληνική και οι οποίοι επιλέγονται με βασικό κριτήριο τη δουλειά τους, που πρέπει να έχει μια εννοιολογική διάσταση και την παρουσία τους στα εικαστικά γενικότερα.
Σκοπός του artAmari είναι τόσο να έρθουν σε επαφή αλλοδαποί καλλιτέχνες με την παράδοση και τη φύση της περιοχής του Αμαρίου, με την ιστορία του και την αρχιτεκτονική, με την καθημερινότητα και τα έθιμα, όσο και οι ντόπιοι να έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν ανθρώπους από άλλες χώρες αλλά και να εξοικειωθούν με τον τρόπο εργασίας του καλλιτέχνη, καθώς και με έννοιες και πρακτικές της σύγχρονης τέχνης.
Το residency τους δίνει την ευκαιρία να εισέλθουν σε ένα ρυθμό και ένα χρόνο εντελώς άλλο από αυτό που έχουν συνηθίσει και έτσι να επαναπροσδιορίσουν τα ζητούμενα της δουλειάς τους και να θέσουν νέες κατευθύνσεις, βιώνοντας ένα ιδιαίτερο τόπο -και απ’ ό,τι λένε οι ίδιοι- ένα επίγειο παράδεισο. Η ίδια η έκθεση είναι μια ευκαιρία να αναλογιστούμε και να αξιολογήσουμε την πορεία τριών χρόνων αναζητώντας έμπνευση και νέες συνεργασίες.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 19 Δεκεμβρίου.
ΑrtAmari Residency: Τρία χρόνια προσφοράς στην περιοχή του Αμαρίου
Η ιστορικός τέχνης, Βασιλική Βαγενού, αναφέρει για το artAmari Residency και για τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση:
«Στα τρία χρόνια ζωής, πορείας και προσφοράς στην περιοχή του Αμαρίου, το Artist Residency artAmari στα χέρια της Αγγελικής Δουβέρη, εμπνεύστριας και διευθύντριας του, έχει δώσει μέσα από τις εμπειρίες και δημιουργίες των διεθνών καλλιτεχνών και τα εκπαιδευτικά προγράμματα του την ευκαιρία για στοχασμό και διάλογο πάνω σε ποικίλα σύγχρονα έργα διαφόρων μέσων, φέρνοντας πιο κοντά την Κρήτη στον υπόλοιπο κόσμο και το αντίστροφο.
Εύχομαι οι προσπάθειές της για το όραμά της, να βρίσκουν πάντοτε την ανταπόκριση που τους αξίζει! Προσωπικά, την ευχαριστώ θερμά για τη συνεργασία και την ευκαιρία να γράφω τις σκέψεις μου σχετικά με τα έργα της συλλογής artAmari.
Το collage Μπλε γραμμή/αρχιτεκτονικές γωνίες της Blanka Amezkua κατασκευάζει και αποδομεί τον χώρο, οργανώνοντάς τον γύρω από την αρχιτεκτονική αναφορά στον ξενώνα που τη φιλοξένησε κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Αμάρι. Τα κενά και τα σχήματα που δημιουργούνται από τις διασταυρώσεις των ταινιών που έχει χρησιμοποιήσει λειτουργούν αυτόνομα, αυτοαναφορικά και συνδυαζόμενα δίνουν στο έργο την ίδια του την ύπαρξη, την εικαστική και μεταφορική, που αντανακλά τόσο την ψυχική διάθεση της καλλιτέχνιδας όσο και την κατάσταση του συγκεκριμένου περιβάλλοντος. Το έργο είναι αφηρημένο με τις ζωγραφικές επιφάνειες του να διασπώνται σε σχέδια και ύλη, δίνοντας έμφαση στην τάξη, τη διαύγεια και την ισορροπία.
Το σχέδιο του Gonzalo Paramo με τίτλο «Πρέσα λαδιού», που φτιάχτηκε με τη δημιουργία ανάγλυφου στο χαρτί και σινική μελάνη, είναι εμπνευσμένο από ένα παλαιό παραδοσιακό ελαιοτριβείο της περιοχής. Στην κάτοψη του μηχανισμού αυτού συγκεντρώνονται οι στοχασμοί του καλλιτέχνη πάνω στο τοπίο και την παρουσία της πρέσας ως μνήμη, γεννημένη από ύλη και χρόνο. Η χειρονομιακή διάσταση του έργου, η καθαρότητα και ακρίβεια της εκτέλεσης του, αποτελούν τη γέφυρα με τον αντικειμενικό κόσμο και τις πολιτισμικές συνιστώσες του. Ο καλλιτέχνης διερευνά την κοινωνική αναφορά της αφαίρεσης και τα συστήματα που δημιουργούν και συντηρούν τις σχέσεις ανάμεσα στο σχεδιασμό και την ύλη. Αν η μορφή είναι η ιδέα, το μέσον είναι το αποτέλεσμα.
Η Jennie Booth στο σχέδιο με ακουαρέλα και μελάνι σε χαρτί με τίτλο «Βαθιά», δημιουργεί ένα προσωπικό σύμπαν όπου συνενώνει την κοσμολογία, την νευροεπιστήμη και τη φυσική σε μια ιδιόμορφη «Θεωρία των πάντων». Η καλλιτέχνιδα παραλληλίζει την ενέργεια της σκοτεινής ύλης (που «συμπυκνώνει» στο έργο της στην μορφή μιας μαύρης φιγούρας) με αυτήν του νου, αλλά και με την δύναμη της γυναικείας φύσης. Ο φυσικός κόσμος, η σκοτεινή ύλη και ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελούν τρία συγκοινωνούντα δοχεία που παιχνιδίζουν με την έννοια των πιθανοτήτων και την τυχαιότητα, ανταλλάσσοντας ρόλους και δίνοντας στον καθένα μας την δική του ξεχωριστή οντότητα και ταυτοποίηση του Εαυτού.
Το κέντημα σε λινό ύφασμα της Ana Lucia Mariz με τίτλο «Το αντίθετο των ενάρξεων» παραπέμπει σε αληθινούς και συμβολικούς τόπους διασταυρώσεων της ιστορίας, της αρχαιολογίας, της μνήμης και του χρόνου. Πιθάρια από Μινωικούς οικισμούς γίνονται αντικείμενα προς αντιγραφή και αναπαραγωγή και επανέρχονται για να προκαλέσουν νέες ερμηνείες ως σύμβολα κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων ενός μεγάλου αρχαίου πολιτισμού μέσα από τα σημερινά δεδομένα. Πάνω στο ύφασμα, που επίσης φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της δικής του ιστορίας μέσα στον ανθρώπινο πολιτισμό, μεταφέρονται με την κίνηση της βελόνας και γράφονται με την κλωστή, οι περίπλοκοι συσχετισμοί που ενώνουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
To σχέδιο με μολύβια σε χαρτί του Lorenzo Bruschini με τίτλο «Ζω-γράφος», αποτελεί μέρος της αναζήτησης του καλλιτέχνη για τα αρχέγονα ζωικά σύμβολα της Κρήτης, τα περίπλοκα τελετουργικά και τα μυστήρια που σχετίζονται με τον βίο, την έννοια της «άφθαρτης ζωής» και τον θάνατο, όπως αυτά αναλύονται και εξηγούνται στο βιβλίο του Κarl Kérény Dyonisos. Αντλώντας έμπνευση από το μικρό κτήμα με διάφορα ζώα που βρίσκεται στον ξενώνα και με γραφή αυθόρμητη και εξπρεσιονιστική, ο Bruschini κάνει αναφορές σε κόσμους φαντασιακούς, μη πλήρως προσβάσιμους, όπως ο μυθολογικός και σε θρησκείες πανάρχαιες, παγανιστικές, όπου διατηρούνται κωδικοποιημένες οι μεγάλες ανθρώπινες αλήθειες.
Η φωτογραφία του καλλιτεχνικού διδύμου El Ka (Elodie Laurent και Stéphane Kiszak) με τίτλο «Ιπτάμενο γλυπτό στο Αμάρι», αποτελεί μια μεταφυσική διερεύνηση της πιθανότητας της αυθεντικής εμπειρίας μέσα από τις δυνατότητες του ίδιου του μέσου της φωτογραφίας. Τα ιπτάμενα γλυπτά τους, συναρμολογημένα από υλικά που βρίσκουν επί τόπου πεταμένα, ενέχουν το στοιχείο της μεταμόρφωσης, υπερβαίνοντας την υλικότητα τους και την φύση της χρήσης τους κατά τα δευτερόλεπτα που βρίσκονται στον αέρα. Το τοπίο του Ψηλορείτη συνιστά εδώ το φόντο στο οποίο συγκεντρώνονται, διασώζονται και διαιωνίζονται τελάρα από κυψέλες μελισσιών και δίχτυα για τη συγκομιδή της ελιάς, αποδεικνύοντας τη δύναμη της φωτογραφίας ως τρόπο να βλέπει κανείς με τα μάτια και τη συνείδηση.
Στο τρίπτυχο της Paz de la Calzada με τίτλο «Ο κλασικός λαβύρινθος στο ArtAmari» (σχέδια με μολύβι σε χαρτί) καταγράφονται τα στάδια μιας αέναης τελετουργικής διαδικασίας: ένας βαθμιαίος καθαρισμός του εδάφους από τα χορτάρια για να δημιουργηθεί τέλος -ή αποκαλυφθεί- στο έδαφος ο σχηματισμός του Μινωικού-τύπου λαβύρινθου με τους 7 ομόκεντρους κύκλους. Σε αυτόν τον λαβύρινθο όπου υπάρχει ένα κέντρο, και είναι δυνατός και ο γυρισμός, ο επισκέπτης δεν χάνεται: ο διάλογος μεταξύ των σχεδίων προωθεί την προσπάθεια επίτευξης μιας πιο ανοιχτής, ολικής συνειδητότητας του κόσμου και ενός τρόπου διαλογισμού με σκοπό την αποκάλυψη κρυμμένων κόσμων και υπερφυσικών μυστηρίων.
Η in-situ εγκατάσταση της Ivana Ivkovic στα εξωτερικά τείχη της ιστορικής Μονής Αρκαδίου με τίτλο «Φωτιά», περιλαμβάνει 11 χειροποίητες κουβέρτες που παραπέμπουν στις φλόγες που τυλίχτηκε η πυριτιδαποθήκη της Μονής το 1866 κατά την υπεράσπιση της από τους Κρήτες έναντι της τουρκικής κατοχής. Στην τοποθέτησή τους αντικατοπτρίζεται η έκρηξη και η σιωπή, η καταστροφή και η περισυλλογή, η ιστορική μνήμη που παραμένει συνυφασμένη με την ηθική και συναισθηματική εμπειρία και μας θέτει εκ νέου αντιμέτωπους με τους καθιερωμένους τρόπους αντίληψης και ερμηνείας της, κάθε φορά που καλούμαστε να την συλλάβουμε και να τη βιώσουμε μέσα από μια δυναμική, ανανεωτική παρέμβαση της τέχνης.
Η πορεία του residency καταγράφεται στο: www.artamari.wordpress.com.