Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΓΓΕΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗ*
Η 28η Φλεβάρη, ημέρα πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στα δύο χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη, εξελίσσεται σε ορόσημο ξεσηκωμού. Αυτό το μήνυμα έρχεται από τους χώρους εργασίας οπού τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ τους οποίους «οργώνουν» αυτές τις μέρες. Μια απεργία που παρά τις προσπάθειες υπονόμευσης και αποπροσανατολισμού, γίνεται πράξη από εκατοντάδες εργατικά συνδικάτα σε όλη την χώρα, βάζοντας στο στόχαστρο την πολιτική που στηρίζοντας την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων προκαλεί διαρκώς νέα «εγκλήματα των Τεμπών», θυσιάζοντας την ασφάλεια, την υγεία και την ζωή των εργαζομένων και του λαού.
Με την προετοιμασία της μεγάλης πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας να μπαίνει στην τελική ευθεία φανερώνονται συνεχώς οι μεγάλες αγωνιστικές διαθέσεις σε ευρύτερα τμήματα εργαζομένων, λαού και νεολαίας. Αναδεικνύεται περισσότερο από άλλες φορές τα τελευταία χρόνια η απόφαση εργαζομένων να απεργήσουν την Παρασκευή και να εκφράσουν την δυσαρέσκεια τους τόσο για τα έγκλημα των Τεμπών όσο και για μια ζωή που μετατρέπεται κάθε μέρα σε στίβο επιβίωσης.
Κανένας δεν αμφισβητεί ότι μετά τις συγκλονιστικές διαδηλώσεις της 26ης Γενάρης έχει διαμορφωθεί μια νέα κατάσταση, με την κυβέρνηση να στριμώχνεται από την λαϊκή οργή και με την αγωνία της να είναι έκδηλη για το πως θα βάλει φρένο στις κινητοποιήσεις. Σε αυτό το «ενδιαφέρον» της κυβέρνησης συντάσσονται διάφοροι μηχανισμοί του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων, τα άλλα αστικά κόμματα, με στόχο αυτή η αγωνιστικότητα να βγει εκτός ορίων, οι αντιδράσεις να είναι σκόρπιες και ακίνδυνες.
Με φόντο αυτές τις ελπιδοφόρες αγωνιστικές διεργασίες είναι «στοίχημα» για τον λαό, για το οργανωμένο εργατικό-λαϊκό κίνημα, η νέα κατάσταση να έχει συνέχεια, να τροφοδοτήσει τις επόμενες μεγάλες μάχες, να μην επιτρέψει ούτε στην κυβέρνηση ούτε στα άλλα κόμματα να ξεπλυθούν από τις ευθύνες τους για τις πραγματικές αιτίες του εγκλήματος.
Η μεγάλη αυτή κινητοποίηση να αποτελέσει σταθμό, για να βρεθεί στο στόχαστρο του αγώνα ακόμα πιο αποφασιστικά ο πραγματικός αντίπαλος. Να μετατραπεί αυτή η μεγάλη κινητοποίηση σε σταθμό για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης στη δύναμη και στο δίκιο του λαού και όχι – όπως επιδιώκουν διάφορες αστικές δυνάμεις – την ανάκτηση της εμπιστοσύνης στο σάπιο κράτος και τους θεσμούς του. Να συμβάλει στο να μπουν στην άκρη οι παγίδες που στήνονται στους εργαζομένους για το περιβόητο «κράτος δικαίου». Με άλλα λόγια, η απεργία και τα συλλαλητήρια να συμβάλουν στην όξυνση της αντιπαράθεσης με αυτό το ταξικό, επιλεκτικά «ανίκανο» κράτος.
Να βρεθεί στο στόχαστρο η αντιλαϊκή «νομιμότητα» κράτους και κυβερνήσεων που οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών. Όχι να αποδοθούν μεμονωμένες ευθύνες, έτσι που να φταίει μόνο ο σταθμάρχης ή ένας μεμονωμένος «διεφθαρμένος» υπουργός, αλλά να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες όλου του κρατικού μηχανισμού και όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν και συνέβαλαν στο έγκλημα με την πολιτική, που με συνέπεια εφάρμοσαν, κομματιάζοντας τον σιδηρόδρομο, ιδιωτικοποιώντας τον, εφαρμόζοντας την στρατηγική της «απελευθέρωσης» και του «κόστους -οφέλους» με τραγικά αποτελέσματα.
Από τα τρένα, που μέχρι και σήμερα βαδίζουν στα τυφλά, μέχρι τα φορτία του θανάτου, των ΝΑΤΟ και ΕΕ, που περνάνε μέσα από λαϊκές γειτονιές και πόλεις χωρίς καμία προφύλαξη και από τους χώρους δουλειάς- παγίδες θανάτου μέχρι τα ρημαγμένα σχολεία από παντού αποκαλύπτεται η πολιτική του κέρδους, η πολιτική των κυβερνήσεων, κεφαλαίου και ΕΕ που πρέπει να ξηλωθεί για να ζήσει ο λαός όπως του αξίζει και όπως υπάρχουν οι δυνατότητες τον 21ο αιώνα.
Το «όχι μια από τα ίδια» για την 28η Φλεβάρη σημαίνει να αφήσει αυτή η απεργία ένα ισχυρό αποτύπωμα οργάνωσης του λαού και της νεολαίας: Να κάνει τα σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους ακόμα πιο ζωντανούς, με περισσότερα ενεργά μέλη, που θα αναλάβουν περισσότερες πρωτοβουλίες και θα βελτιώνουν συνεχώς τους συσχετισμούς. Ειδικά σήμερα διαμορφώνονται περισσότερες δυνατότητες σε αυτή την κατεύθυνση, που δεν πρέπει να πάνε χαμένες.
Είναι στοίχημα να δώσει αυτός ο αγώνας ώθηση σε περισσότερους εργαζομένους να οργανωθούν σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο. Κυρίως να δώσει ώθηση στην οργάνωση της πάλης μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, που και μπροστά σε αυτήν την απεργία έβγαλαν στην επιφάνεια τις μεγάλες δυνατότητες να παίρνουν τέτοιες πρωτοβουλίες οργάνωσης.
Το «οξυγόνο» που δίνει αυτή η μεγαλειώδης λαϊκή πάλη μπορεί και πρέπει να εξουδετερώσει το δηλητήριο της κυβερνητικής αλλαγής, να βάλει φρένο σε «επίδοξους σωτήρες» που φιλοδοξούν ξανά να αξιοποιήσουν το κίνημα για την εναλλαγή κυβερνήσεων και υπουργών, ώστε να εκτονώνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια και να συνεχίζεται ανενόχλητη η ίδια πολιτική. Επομένως το στοίχημα είναι η σκέψη του λαού και της νεολαίας να βλέπει μπροστά, στην πραγματική δικαίωση για το έγκλημα, η οποία να βρίσκεται στην ανάγκη σύγκρουσης και ανατροπής αυτού του συστήματος βαρβαρότητας.
«Οξυγόνο» λοιπόν στην λαϊκή πάλη, και όχι ανάσες στο σύστημα. Τώρα μπορεί να δυναμώσει κι ‘άλλο το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Εκεί βρίσκεται η πραγματική διέξοδος: Στην πάλη για μια νέα οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, όπου οι ζωές του λαού δεν θα «κοστίζουν» και όπου η ικανοποίηση των αναγκών του θα είναι κίνητρο ανάπτυξης της οικονομίας, έχοντας καταργήσει το καπιταλιστικό κέρδος, με τον λαό στην εξουσία!
*Ο Βαγγέλης Αγγελογιαννάκη είναι γραμματέας της ΤΕ Ρεθύμνου του ΚΚΕ
