Όλοι θυμόμαστε το χαρακτηριστικό περιστατικό που αναδεικνύει τη σοφία του πάλαι ποτέ βασιλιά των Εβραίων Σολομώντα. Όταν προσέφυγαν σ’ εκείνον δυο γυναίκες ερίζουσες, διεκδικώντας τη μητρότητα ενός παιδιού, τότε αυτός πρότεινε τον τεμαχισμό του τελευταίου σε δυο ίσα κομμάτια, να το μοιραστούν δίκαια. Και, φυσικά, η αληθινή μητέρα αποκαλύφθηκε, υποχωρώντας και παραχωρώντας το παιδί της ακέραιο στην ψεύτικη, θυσιάζοντας έτσι την επιθυμία της για χάρη του παιδιού της. Και ο σοφός Σολομών, βέβαιος, έδωσε τότε το παιδί σ’ εκείνη.
Το πρόβλημα, που παρουσιάζεται από την κυβερνητική πλευρά σαν αυτό που πιέζει για πρόωρες εκλογές, είναι η τοξικότητα μιας μακράς προεκλογικής περιόδου. Σαν λόγοι, για τους οποίους πρέπει να προτιμηθεί ξανά η κυβερνώσα παράταξη σε τέτοια περίπτωση, αναφέρονται η αποφυγή του κινδύνου της ακυβερνησίας και το σταθερό χέρι στο τιμόνι μέσα στη θύελλα του πολέμου, της οικονομικής κρίσης και της πρωτόγνωρης τουρκικής επιθετικότητας.
Αυτοί, όμως, οι λόγοι προς υπερψήφιση της κυβερνητικής παράταξης αποτελούν, πολύ περισσότερο, λόγους να μην διεξαχθούν καν πρόωρες εκλογές, να μην διακυβευτεί τώρα η κυβερνησιμότητα ούτε το σταθερό χέρι στο τιμόνι μέσα στη θύελλα των ως άνω προβλημάτων. Αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία δεν θα ’ταν σωστό ν’ αποτελέσει για μας πυξίδα για ψηφοδοσία σε πρόωρες εκλογές, αλλά, μάλλον, προάγγελο για μη διενέργεια αυτών, να αποφευχθούν τα ρίσκα εν μέσω καταιγίδας. Η τελευταία μέχρι το καλοκαίρι του 2023 κάπου θα έχει κοπάσει, δε μπορεί, και εν πάση περιπτώσει το σωστό είναι να εξαντληθεί ο κυβερνητικός χρόνος δίχως σκαμπανεβάσματα και αν – ο μη γένοιτο – η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί μέχρι τότε, στις κανονικές εκλογές πια να μπει το δίλημμα για το «σταθερό χέρι».
Διαφορετικά, αν η κυβερνώσα παράταξη προκήρυσσε τώρα τις εκλογές, θα έδινε την εικόνα της ψεύτικης μητέρας που δήθεν κόπτεται για το παιδί της, ενώ στην πραγματικότητα την ενδιαφέρει μονάχα η ικανοποίηση της εγωιστικής της παρόρμησης, εν προκειμένω δηλαδή να μην επωμιστεί, προεκλογικά, το πολιτικό κόστος της δύσκολης περιόδου που ακολουθεί (αλλά να «δραπετεύσει» από αυτό, όπως η αξιωματική αντιπολίτευση διαρκώς διακηρύσσει), εργαλειοποιώντας τις περιστάσεις προς άμεση επανεκλογή της, διακυβεύοντας τη σταθερότητα της χώρας για να πάει σε εκλογές με τη μικρότερη δυνατή φθορά: Ασυνέπεια και πολιτικός καιροσκοπισμός…
Βεβαίως, εδώ υπάρχει ο αντίλογος ότι σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών, ενώπιον ειδικών περιστάσεων, εθνικών θεμάτων εξαιρετικής σημασίας, η διαχείριση των οποίων δεν καλύπτεται από τη λαϊκή εντολή του 2019 και, ως εκ τούτου, η τελευταία χρήζει ανανέωσης, σύμφωνα με το άρθρο 41 παρ. 2 του Συντάγματος. Με άλλα λόγια, πως η ίδια η δημοκρατική αρχή επιτάσσει τώρα τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Λόγος εξίσου θεσμικός με τη διενέργεια των εκλογών στον κανονικό χρόνο τους που, επιπλέον, ταυτιζόμενος με εθνικά θέματα εξαιρετικής σημασίας, δικαιολογεί, απλουστεύει και διευκολύνει το κυβερνητικό αφήγημα για σταθερό τιμόνι.
Άλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει, ότι το σταθερό χέρι θα είναι το κυρίαρχο ως ζητούμενο στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν. Αν, λοιπόν, δεχτούμε πως οι πρόωρες το εξυπηρετούν, δεν πρέπει να μένει η παραμικρή αμφιβολία για τη διεξαγωγή τους.
