Την περίοδο της Τουρκοκρατίας στην Κρήτη (1669-1898) ζούσε στο Ρέθυμνο ο αγάς Χασάν Μουλά Αχμέτ, που είχε κρητικοποιήσει το επώνυμο του σαν Μουλαχμετάκης με την ωραία σύζυγο του Φατμά. Ήταν μια εξευγενισμένη οικογένεια χωρίς παιδιά και ο Χασάν ήταν Γαλλομαθής. Στην πανέμορφη σύζυγό του είχε δώσει το όνομα Bella.
Zούσαν σε ένα διώροφο σπίτι στην σημερινή οδό Εθνικής Αντιστάσεως διακόσια μέτρα από τη Μεγάλη Πόρτα. Στον πρώτο όροφο οι τοίχοι ήταν ζωγραφισμένοι με την Αγιά Σοφιά και δένδρα με περιστέρια. Τα τζάμια των παραθύρων ήταν χειροποίητα με κεντήματα και τα αρχικά του ονόματος του Χασάν (ΧΜ).
Μετά την αποχώρηση των Τούρκων το σπίτι αυτό αποκτήθηκε από την οικογένεια του Βασίλη Δρανδάκη και τελικά κατέληξε στον εγγονό τους, που έμενε μόνιμα στο Παρίσι. Το ισόγειο ήταν νοικιασμένο και εχρησιμοποιείτο σαν μαγαζί ενώ ο επάνω όροφος με τα έπιπλα και τα σκεύη της οικογένειας ήταν κλειστός. Από το ισόγειο υπήρχε εσωτερική ξύλινη σκάλα, που οδηγούσε στον επάνω όροφο.
Κάποια ημέρα στα μέσα της δεκαετίας του 1970 το μαγαζί πήρε φωτιά και καταστράφηκε χωρίς να θιγεί η ξύλινη σκάλα και ο επάνω όροφος χάρις στην έγκαιρη επέμβαση της Πυροσβεστικής. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού εγγονός Δρανδάκης πληροφορήθηκε την καταστροφή και ήλθε από το Παρίσι με σκοπό να το πουλήσει. Είδε το μαγαζί καμένο αλλά δεν ανέβηκε στον επάνω όροφο, όπου υπήρχαν αρκετά έπιπλα αντίκες, οικιακά σκεύη και σερβίτσια.
Κάποιος αετονύχης πληροφορήθηκε ότι το ακίνητο πουλιέται και σε χρόνο ρεκόρ έπεισε τον ιδιοκτήτη και το αγόρασε με 8.000.000 δραχμές (τιμή εξευτελιστική). Ήταν γνωστός του Γιάννη Χαντουμάκη τον οποίο ενημέρωσε για το μεγάλο λαχείο που του έτυχε. Φρόντισε άμεσα να μεταφέρει τα έπιπλα σε μια αποθήκη για να τα πουλήσει και είπε στον Γιάννη να πάρει ότι θέλει απ’ αυτά που είχαν μείνει.
Ο Γιάννης με ενημέρωσε και πήγαμε μαζί στο μαγαζί. Ανεβήκαμε από την ξύλινη σκάλα στον όροφο και αντικρίσαμε πολλά σερβίτσια μέσα στην σκόνη και ένα μικρό γραφείο στο συρτάρι του οποίου υπήρχαν πολλές οικογενειακές φωτογραφίες. Ο Γιάννης διάλεξε ότι ήθελε και εγώ πήρα μια κρυστάλλινη κανάτα, ένα σερβίτσιο ρακής, ένα φλιτζάνι με το πιατάκι του και τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Κράτησα την κανάτα, το φλιτζάνι και τις φωτογραφίες ενώ το σερβίτσιο της ρακής το έδωσα στον αδελφό μου Λευτέρη. Όταν επέστρεψα στην Αθήνα παρέδωσα όλες τις φωτογραφίες σε συγγενή της οικογένειας την Στέλλα Κομιανού το γένος Δρανδάκη, που έμενε στην οδό Μύλων 20, Κολωνό.
Το φλιτζάνι από πορσελάνη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι είναι κατασκευασμένο από την εταιρία Epiag Royal της Τσεχοσλοβακίας και φέρει την σφραγίδα 20 καράτια για τον χρυσό που έχει επάνω. Η βάση του είναι εξαγωνική και η χειρολαβή ιδιόμορφη.
Αντ/γος ε.α. Νικόλαος Σαμψών
