Ο συγγραφέας, Αναστάσης Γκίκας, ανέλυσε τις πτυχές του βιβλίου του, με τίτλο «Το Παλαιστινιακό ζήτημα – Ιστορική αναδρομή στις ρίζες και την εξέλιξή του» στα «Ρ.Ν.»
Ένα θέμα με βαθιά ιστορία και άγνωστες πτυχές που αγνοούνται από μεγάλο κομμάτι του κόσμου είναι το Παλαιστινιακό ζήτημα και η διαχρονική προσπάθεια του Παλαιστινιακού λαού να απελευθερωθεί και να διεκδικήσει την ανεξαρτησία του, σε μία περιοχή με διαρκείς εντάσεις και έναν εν εξέλιξη πόλεμο με το κράτος του Ισραήλ. Η πρόσφατη επικαιρότητα, με τις εικόνες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας και κοινοποιούνται στα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης εγείρει ολοένα και περισσότερα ερωτήματα από μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων, ακόμα και σε τοπικό και εγχώριο επίπεδο, σχετικά με το πώς και το γιατί έχει εξελιχθεί η κατάσταση με αυτόν τον τρόπο στη Λωρίδα της Γάζας, θέτοντας ακόμα ερωτήματα για την έντονη βιαιότητα των επιθέσεων και την, κατά το φαίνεσθαι, απάνθρωπη στάση που τηρείται απέναντι σε αμάχους και κυρίως παιδιά, όπως αναγνωρίζει και η διεθνής κοινότητα. Όλα τα παραπάνω θίγει, εξετάζει και αναλύει στο βιβλίο του, «Το Παλαιστινιακό ζήτημα – Ιστορική αναδρομή στις ρίζες και την εξέλιξή του», ο Αναστάσης Γκίκας, διδάκτορας πολιτικών επιστημών και μέλος του τμήματος ιστορίας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, ο οποίος παρουσίασε το βιβλίο στο κοινό του Ρεθύμνου, το απόγευμα της Τρίτης 3/6, στον Δημοτικό Κήπο, στο πλαίσιο της 4ης Έκθεσης Βιβλίου των εκδόσεων της Σύγχρονης Εποχής, που ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ. Όπως ανέφερε μεταξύ άλλων μιλώντας στα «Ρ.Ν.» ο κ. Γκίκας, η ιδέα για τη συγγραφή του βιβλίου ξεκίνησε από το αντικειμενικό κενό που υπάρχει στην ελληνική ιστοριογραφία και τη βιβλιογραφία για το Παλαιστινιακό ζήτημα και φυσικά με αφορμή τον πόλεμο που ξέσπασε στις 7 Οκτωβρίου του 2023 και ο οποίος όπως τόνισε ο κ. Γκίκας, δεν προέκυψε ξαφνικά δύο χρόνια πριν, αλλά επανήλθε στην επιφάνεια με τα γεγονότα που εξελίχθηκαν έκτοτε στην περιοχή.
Ουσιαστικά το βιβλίο αποτελεί μία ιστορική αναδρομή, η οποία ξεκινάει από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν αρχίζει να διαμορφώνεται η εθνικοαπελευθερωτική πάλη των ίδιων των Αράβων εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και φτάνει στο σήμερα. «Εκείνη την περίοδο έχουμε την ανάπτυξη του σιωνιστικού ρεύματος, δηλαδή του αιτήματος διεκδίκησης δημιουργίας έθνους κράτους, από τους Εβραίους της διασποράς στην Παλαιστίνη, όπου τότε ο Εβραϊκός πληθυσμός αποτελεί ένα 5%. Το πώς θα φτιάξουν ένα έθνος κράτος σε μία περιοχή που κατοικείται από έναν άλλο λαό, αυτό γίνεται σταδιακά μέσα από μία συστηματική διαδικασία εκτοπισμού ή εθνοκάθαρσης της περιοχής. Το βιβλίο εξετάζει όλη την πορεία εξέλιξης του Παλαιστινιακού ζητήματος, την περίοδο του Μεσοπολέμου, με τον μαζικό εποικισμό της περιοχής, καθώς και μετά τον Β’ Παγκόσμιο, όταν η περιοχή της Μέσης Ανατολής αποκτά ιδιαίτερη στρατηγική σημασία ως κόμβος εμπορικός και ενεργειακός», ανέφερε ο κ. Γκίκας και συμπλήρωσε ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που πιάνει το νήμα της ιστορίας από την αρχή. «Βλέπουμε στην περίοδο του 50′,του 60′, του 70′ το πώς αναπτύσσονται τα διάφορα κινήματα του πολιτικού Ισλάμ, οργανώσεις όπως η Χαμάς, η Ισλαμική Τζιχάντ, οι οποίες εμφανίστηκαν ουσιαστικά τη δεκαετία του 80’», πρόσθεσε.
Μία ιστορία κατοχής και αντίστασης είναι η ιστορία του Παλαιστινιακού, όπως διαπίστωσε ο κ. Γκίκας. «Μία ιστορία όπου ένας λαός διεκδικεί την ανεξαρτησία του και την ελευθερία του για πάνω από 100 χρόνια τώρα και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μέσα από τις διάφορες αντιθέσεις και συγκρούσεις συμφερόντων, ένας λαός που ζει υπό διαρκή κατοχή επί δεκαετίες, με καταπάτηση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του, με εκτοπίσεις, βασανισμούς, φυλακίσεις και εν τέλει αυτός αντιδρά, με διαδηλώσεις και άλλοτε με ένοπλο αγώνα και ένοπλη αντίσταση», ανέφερε, επισημαίνοντας επίσης, ότι σύμφωνα με τον ΟΗΕ πρώτη φορά εντοπίζεται τέτοιας κλίμακας εθνοκάθαρση τα τελευταία πολλά χρόνια. «Δεν χρειάζεται να είσαι κάποιας συγκεκριμένης ιδεολογικο-πολιτικής αντίληψης για να το χαρακτηρίσεις με αυτόν τον τρόπο, έτσι έχει χαρακτηριστεί και από τον ΟΗΕ και από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Όπως έχει αποφασίσει ο ΟΗΕ ήδη από το 1948, πρέπει να δοθεί το δικαίωμα στον Παλαιστινιακό λαό να ζήσει ελεύθερος και ανεξάρτητος. Αυτό αμφισβητείται μόνο από το ίδιο το Ισραήλ και κάποιους συμμάχους», σημείωσε μεταξύ άλλων, συμπληρώνοντας επίσης ότι δεν υπάρχει το δικαίωμα άμυνας σε ένα κατοχικό κράτος. «Όταν έχεις βίαιη κατοχή και στερείς το δικαίωμα ενός λαού να ζήσει ελεύθερος και ανεξάρτητος θα έχεις αντίσταση. Η βία γεννάται μέσα από τη βία της ίδιας της κατοχής».
Τέλος, σχολιάζοντας τις εξελίξεις και εκτιμώντας το πώς ενδεχομένως θα κυλήσουν τα πράγματα στην Παλαιστίνη και στη Λωρίδα της Γάζας, το επόμενο χρονικό διάστημα, ο συγγραφέας ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει χώρος για προφητείες, ωστόσο παρά τον πόλεμο ο Παλαιστινιακός λαός δεν φεύγει από την περιοχή. «Από ότι φαίνεται οι Παλαιστίνιοι δεν φεύγουν από τα σπίτια τους, είναι απίστευτη η αγάπη και το δέσιμο που έχει όλος αυτός ο λαός με τον τόπο του. Είναι επίσης ιδιαίτερα σημαντικό ότι παρότι έχουν περάσει μερικά χρόνια αυτού του τύπου του πολέμου, προσπαθούν να τους διώξουν και δεν τα καταφέρνουν. Να θυμίσουμε ότι στον πόλεμο των έξι ημερών, που ήταν η τελευταία φορά που εισέβαλε το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, την κατέκτησε σε τρεις μέρες, οπότε φαίνεται ότι υπάρχει αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού και διάθεση για αντίσταση, για να μην ξεριζωθεί από τον τόπο του, και ας έχει μετατραπεί σε ερείπια. Το πόσο θα αντέξει εξαρτάται και από τη διεθνιστική αλληλεγγύη», ανέφερε. Καταληκτικά, ο κ. Γκίκας επεσήμανε την ανάγκη να μην ταυτίζεται το σύνολο των Εβραίων και των Ισραηλιτών με τις επιλογές της πολιτικής ηγεσίας, με τον κίνδυνο του αντισημιτισμού να είναι ορατός. «Ποτέ μέσα στο Ισραήλ δεν υπήρχε μία κατεύθυνση, υπήρχαν πάντα φωνές που ήταν υπέρ και κατά του πολέμου, υπέρ των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, υπέρ της συνύπαρξης Εβραίων, Μουσουλμάνων και Χριστιανών», κατέληξε.
