Αναμφισβήτητα η παρουσία του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη στο Ρέθυμνο μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχής. Σε ένα κατάμεστο Νερατζέ Τζαμί, ο επικεφαλής του τρίτου, και πάλαι ποτέ κραταιού, κοινοβουλευτικού κόμματος, έγινε δεκτός με ενθουσιασμό και αισιοδοξία, γεγονός που επιβεβαιώνει τα ισχυρά του ερείσματα στην πόλη και τον νομό. Ένας λόγος παραπάνω, αφού πια έχει πέσει ο κουρνιαχτός της εκλογής του στη θέση του προέδρου του κινήματος, ενώ από την άλλη αναδεικνύεται η δυναμική που θα έχει στο Ρέθυμνο και στην περιφέρεια Κρήτης στις επερχόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές. Ο κ. Ανδρουλάκης, μάλιστα, φαίνεται από την στρατηγική του να δίνει μεγάλη έμφαση στη προεκλογική του καμπάνια στο νησί, τόσο για λόγους καθαρά ενίσχυσης των αναμενόμενων πανελλαδικών ποσοστών, όσο και για λόγους συμβολισμού που σχετίζονται με την πολιτική ιστορία της ελλαδικής μεγαλονήσου. Γι’ αυτό τον λόγο το κεντρικό σύνθημα της ομιλίας του ήταν ότι «Μπορούμε όλοι μαζί να ξανακάνουμε την Κρήτη πράσινη όπως ήταν για δεκαετίες».
Το να μιλάνε οι πολιτικοί στην καρδιά και το μυαλό των ψηφοφόρων είναι μια τέχνη παλαιά και ταυτόχρονα επίκαιρη, που το σημαντικό, όπως θα έλεγε και ο Βάλτερ Λίπμαν είναι η επίκληση «της συλλογικής ψυχής, της εθνικής διάνοιας, του πνεύματος της εποχής που επιβάλλει τάξη πάνω στην τυχαία γνώμη». Αυτή η πολιτική «Υπερψυχή», που στο μυαλό της πλειονότητας των Κρητικών ταυτίζεται με τον «πράσινο ήλιο» του ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου ή ακόμα πιο πίσω με τον «σύντεκνο» και κορυφαίο διαχρονικά για το συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων εγχώριο πολιτικό, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Μια τραυματισμένη «Υπερψυχή» που καλείται να διαχειριστεί με σύγχρονους όρους ο σημερινός ένοικος του προεδρικού γραφείου της Χαριλάου Τρικούπη, όντας ο ίδιος νέος που όμως καθημερινά αναγκάζεται να αναμετρηθεί με το εσωκομματικό παρελθόν.
Ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης, από την άλλη πλευρά, είναι γέννημα – θρέμμα αυτής της κατάστασης, γεγονός που τον κάνει να γνωρίζει τις κακοτοπιές αλλά ταυτόχρονα να τον επηρεάζει στο πολιτεύεσθαι του. Η θητεία του ως ευρωβουλευτής, ευτυχώς γι’ αυτόν, βοήθησε στους αναπροσανατολισμούς του και στην ανάγκη για επαναπροσδιορισμό της στάσης του κομματικού οργανισμού που τον ανέδειξε στην ηγεσία του, μπροστά στο φαινόμενο της υποχώρησης των κλασικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην Ευρώπη.
Ωστόσο, το «συστημικό» του dna, δεν τον άφησε, τουλάχιστον στην αρχή της θητείας του ως επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ να παρεκκλίνει από την πεπατημένη της προκατόχου του, αείμνηστης Φώφης Γεννηματά, κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί ως αναμενόμενο μέχρι να βρει τα ηγετικά πατήματά του. Η αρχηγική του ενηλικίωση όμως ήλθε με την υπόθεση των υποκλοπών, την οποία και χειρίστηκε όπως αρμόζει στους πολιτικούς που σέβονται τους θεσμούς και τη δημοκρατία. Επιπλέον, αντιλήφθηκε ότι απλώς η επίκληση του νέου δεν αρκεί, αν οι πολιτικές οπισθοχωρούν, όπως περίτρανα αποδεικνύεται από αυτή τη δυσώδη υπόθεση των παρακολουθήσεων.
Σε λίγο καιρό, όμως, ακόμα και με τη διαφαινόμενη σημαντική αύξηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ στην Κρήτη αλλά και αυτή που του επιφυλάσσει το εκλογικό σώμα στην υπόλοιπη Ελλάδα, ο κ. Ανδρουλάκης, ως αρχηγός του τρίτου κόμματος, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, θα είναι ο ρυθμιστής για τη συγκρότηση κυβέρνησης και θα κληθεί να επιλέξει πολιτική οικογένεια. Αν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ θα επαναδιεκδικήσει τη θέση του στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας ή αν θα έχει την τύχη του 2012 και του 2014. Αν θα είναι μια πολλά υποσχόμενη δύναμη για το μέλλον που δεν φοβάται την προοδευτική συνεργασία ή θα γίνει παρακολούθημα της συντηρητικής παράταξης. Αν, δηλαδή και λόγου χάρη σε κρίσιμα ζητήματα, όπως αυτό του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αποφασίσει να συνεργαστεί με τον Ανδρέα Ξανθό ή με τον Θανάση Πλεύρη. Αν δηλαδή θα είναι με το νέο ή με το παλιό…
*Ο Δημήτρης Στεμπίλης είναι δημοσιογράφος – ιστορικός
