Μία πολύ επώδυνη εμπειρία χρόνιου πόνου είναι η οσφυαλγία, με σχεδόν το ένα τέταρτο του γενικού πληθυσμού να πλήττεται από τη συγκεκριμένη πάθηση, ενώ σχεδόν σε καθολικό ποσοστό όλοι οι άνθρωποι θα εμφανίσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους μία ή δύο περιπτώσεις οσφυαλγικών περιστατικών. Η ενημέρωση του κόσμου και των ασθενών για το ποιοι γιατροί, θεραπείες και επεμβάσεις είναι κατάλληλες προκειμένου να λάβουν την καλύτερη δυνατή υποστήριξη για το πρόβλημά τους κρίνεται επιτακτική, παρότι το 95% των περιπτώσεων παθήσεων της σπονδυλικής στήλης θεραπεύονται από μόνες τους. Τα παραπάνω αναφέρθηκαν μεταξύ άλλων κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου «Το βιβλίο της οσφυαλγίας και της ισχιαλγίας, από την κατανόηση στην αντιμετώπιση», των Αλέξανδρου Χατζηπαύλου, Δ. Τσιτσιρόπουλου και Ronald Lindse η οποία πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ στο ξενοδοχείο Achillion Palace στο Ρέθυμνο. Το βιβλίο που παρουσιάστηκε απαντάει σε σημαντικά ερωτήματα που μπορεί να έχει ο μέσος αναγνώστης και ασθενής για την οσφυαλγία, ενώ απευθύνεται βεβαίως και σε υγειονομικούς, παρέχοντας εξειδικευμένες πληροφορίες για την οσφυαλγία και την ισχιαλγία.
«Το 25% του πληθυσμού πάσχει από οσφυαλγία»
Ο Αλέξανδρος Χατζηπαύλου, ομότιμος καθηγητής ορθοπαιδικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και καθηγητής νευροχειρουργικής και αποκατάστασης στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και συγγραφέας του βιβλίου «Το βιβλίο της οσφυαλγίας και της ισχιαλγίας, από την κατανόηση στην αντιμετώπιση» ανέφερε: «Παρουσίασα το βιβλίο μου το οποίο το έγραψα για το κοινό, προκειμένου να εξηγήσω ποια είναι τα προβλήματα της οσφυαλγίας, γιατί υπάρχουν πολλές διαφορετικές ερμηνείες από διαφορετικούς γιατρούς, οι οποίοι δεν έχουν εξειδικευτεί στη σπονδυλική στήλη και υπάρχει μία σύγχυση στον πληθυσμό για το που πρέπει να πάει, αν θα πρέπει να δει έναν χειροπρακτικό, ή έναν ορθοπαιδικό ή έναν χειρουργό ή έναν γενικό γιατρό. Το βιβλίο εξηγεί ποιος είναι ο γιατρός που θα πρέπει να δει κάποιος με οσφυαλγία, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο γενικός γιατρός θα πρέπει να είναι αυτός τον οποίο θα πρέπει να βλέπει κάποιος με οσφυαλγία. Μετά ο γενικός γιατρός θα πρέπει σύμφωνα με τις ανάγκες του αρρώστου να τον στέλνει στις διάφορες ειδικότητες».
Σκοπός του βιβλίου είναι να δώσει πληροφορίες, αλλά και απαντήσεις για τη διαχείριση και την αντιμετώπιση της οσφυαλγίας, όπως τόνισε ο κ. Χατζηπαύλου: «Η οσφυαλγία έχει πάρα πολλά αίτια και υπάρχει μεγάλη σύγχυση. Το 80-90% του πληθυσμού θα έχει 1-2 επεισόδια οσφυαλγίας στη ζωή του. Το 25% του πληθυσμού αυτή τη στιγμή πάσχει από οσφυαλγία, ενώ 1-2% φέρνει η οσφυαλγία μεγάλη αναπηρία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί ο άνθρωπος να δουλέψει ή να εργαστεί. Ο σκοπός του βιβλίου είναι να εξηγήσει τι μέσα υπάρχουν, ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία, ποιος είναι ο κατάλληλος γιατρός για την πάθησή του, πότε να χειρουργείται και πότε όχι, να ρωτάει τον χειρουργό του πόσες επεμβάσεις έχει κάνει, για ποιο λόγο και ποια ήταν η επιτυχία της επέμβασης».
Η γυμναστική είναι μία από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους θεραπείας των παθήσεων της σπονδυλικής στήλης, όπως επεσήμανε ο κ. Χατζηπαύλου. «Από τις συμπτωματικές κήλες του μεσοσπονδύλιου δίσκου, το 95% θεραπεύονται μόνες τους. Μόνο 2-5% έχουν ανάγκη από χειρουργική επέμβαση. Αυτά πρέπει να τα ξέρει ο ασθενής γιατί πολλές οσφυαλγίες είναι παροδικές, θεραπεύονται μόνες τους και δεν χρειάζονται καν να δουν γιατρό. Πολλοί άρρωστοι νομίζουν ότι όταν πηγαίνουν στον γιατρό θα πάρουν φάρμακα, δεν σημαίνει όμως ότι θα τα πάρουν. Η καλύτερη γυμναστική η οποία διατηρεί τη σπονδυλική στήλη είναι το πιλάτες, μία μέθοδος θεραπείας των παθήσεων της σπονδυλικής στήλης. Στην Αμερική ήταν ρουτίνα από τη δεκαετία του 80′, στην Ελλάδα ήρθε τα τελευταία χρόνια. Βλέπει κανείς επομένως ότι η γυμναστική βοηθάει την οσφυαλγία και προστατεύει τον άρρωστο».
Ένα βιβλίο το οποίο δεν απευθύνεται μόνο στους υγειονομικούς, αλλά και στον μέσο αναγνώστη, ο οποίος έχει να κερδίσει πολλά από την ανάγνωσή του είναι το βιβλίο του κ. Χατζηπαύλου, σύμφωνα με τον Χρήστο Λιονή, καθηγητή Γενικής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στο τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο οποίος προλόγισε την παρουσίαση: «Το βιβλίο του κύριου Χατζηπαύλου φέρνει στο προσκήνιο στη συζήτηση πολλά ζητήματα για τα χρόνια προβλήματα. Μιλήσαμε για τη οσφυαλγία και την ισχιαλγία όχι μόνο σαν ένα χρόνιο νόσημα, αλλά για πολλούς και διαφόρους λόγους, όχι μόνο γιατί αποτελεί μία έκφραση πόνου μιας πολύ επώδυνης εμπειρίας, αλλά γιατί σαφέστατα δεν επηρεάζει μόνο το σώμα, επηρεάζει και την ψυχή, συνοδεύεται από σοβαρή επιδείνωση της ποιότητας ζωής, ψυχικές διαταραχές, εκφράζεται σαν υποφέρειν, με αποτέλεσμα να δίδει πολλές αναφορές σε μία ομάδα που θα πρέπει να δουλέψει δίπλα. Έχει λοιπόν έναν συμβολισμό σαν ένα νόσημα που αναζητά τη διεπιστημονική συνεργασία, τη φροντίδα του προσώπου όχι μόνο από μεριάς βιολογικής προσέγγισης, αλλά και ψυχολογικής. Νομίζω ότι είναι ένα παράδειγμα ενός χρόνιου νοσήματος, το οποίο μπορεί να συζητηθεί ακόμα και για την αλλαγή των υπηρεσιών στο σύστημα υγείας. Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, καλύπτει πολλές διαστάσεις και εκτιμώ ότι αξίζει να διαβαστεί από πολλούς».
