Εξήντα panic button έχουν εγκατασταθεί σε κινητά θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας στον νομό
H ενδοοικογενειακή βία αποτελεί μια από τις πιο σκοτεινές πτυχές της κοινωνίας. Πρόκειται για μια περίπλοκη μορφή κακοποίησης που εμπλέκονται – όπως καταδεικνύει και το όνομά της – μέλη οικογένειας και του ευρύτερου οικείου περιβάλλοντος του θύματος. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλος λόγος στη δημόσια συζήτηση για την ενδοοικογενειακή βία και τις διάφορες μορφές που μπορεί να έχει – γιατί δεν είναι μόνο η σωματική – καθώς η κοινωνία εμφανίζεται πιο έτοιμη να μιλήσει για ένα φαινόμενο που υπήρχε πάντα, να το επικοινωνήσει αλλά και να το καταγγείλει. Από την άλλη και η ίδια πολιτεία δημιουργεί πλέον όλο και πιο εξειδικευμένα εργαλεία για τα θύματα ώστε να προστατευθούν και να αντιμετωπίσουν την κακοποίηση που υπόκεινται.
Το φαινόμενο αυτό στην πλειοψηφία του, βάση στατιστικών και όπως αποδεικνύει και η ίδια η εμπειρία, αφορά κυρίως γυναίκες και οι συνέπειές του είναι βαριές και διαρκείς. Παρά τον εκσυγχρονισμό των κοινωνικών δομών και της νομοθεσίας, η ενδοοικογενειακή βία παραμένει ένα σοβαρό πρόβλημα. Η συζήτηση, λοιπόν, δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στις τραγικές στιγμές της κακοποίησης, αλλά να περιλαμβάνει και τις προληπτικές δράσεις, τη στήριξη των θυμάτων, καθώς και την καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων που συντηρούν αυτή την παθογένεια. Όπως άλλωστε, ανέφεραν στα «Ρ.Ν.» και η κ. Αθηνά Καραδάκη Αστυνόμος Α’ και προϊσταμένη του επιτελικού γραφείου αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας Ρεθύμνου αλλά και η Αμαλία Χριστουλάκη Κοινωνική Λειτουργός του Κέντρου Συμβουλευτικής Γυναικών Ρεθύμνου, θύτης μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, ενώ στη θέση του θύματος δύναται να επίσης να βρεθεί οποιοδήποτε άτομο.
Τα Γραφείο Ενδοοικογενειακής Βίας Ρεθύμνου
Η πολιτεία ανταποκρινόμενη, επομένως, στην ανάγκη για εξειδικευμένες λύσεις στα θέματα ενδοοικογενειακής βίας και στο Ρέθυμνο συγκεκριμένα, από τον Ιούνιο του 2024, στο Αστυνομικό τμήμα λειτουργεί επιχειρησιακό γραφείο αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας, ένα βασικό εργαλείο που παρέχεται στους πολίτες και τα θύματα για να καταγγείλουν ειδικά τα συγκεκριμένα περιστατικά. Όπως εξηγεί η κ. Καραδάκη «Είναι το αρμόδιο γραφείο – στελεχωμένο με το έμπειρο και εκπαιδευμένο προσωπικό- που αναλαμβάνει προανακριτικά κάθε περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας δηλαδή διεκπεραιώνει όλη τη δικογραφία. Εκεί μπορούν να προσέρχονται σε 24ωρη βάση είτε θύματα ενδοοικογενειακής βίας είτε άτομα που θέλουν να καταγγείλουν αντίστοιχα περιστατικά», γιατί όπως αναφέρει το εν λόγω αδίκημα είναι αυτεπάγγελτο, πράγμα που σημαίνει ότι «δεν απαιτείται η μήνυση από το θύμα. Δεν απαιτείται το θύμα να επιθυμεί την ποινική δίωξη του δράστη, μπορεί να καταγγείλει ο οποιοσδήποτε».
Aπό την ίδρυση και λειτουργία του γραφείου, σύμφωνα με την κ. Καραδάκη, ο αντίκτυπός του στην κοινωνία του Ρεθύμνου είναι θετικός, καθώς πλέον τα θύματα και οι πολίτες μπορούν να απευθυνθούν σε εκπαιδευμένο και ενημερωμένο προσωπικό που θα αντιμετωπίσει το πρόβλημά τους στοχευμένα, ένα πρόβλημα που δείχνει να μην μειώνεται. Έτσι, όπως λέει «Υπάρχει πολύ μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου. Μέσα στο 2024 συνολικά είχαμε μια μεγάλη αύξηση των περιστατικών σε σύγκριση με το 2023. Είχαμε τον τριπλασιασμό τους. Υπάρχει όμως πάρα πολύ μεγάλη ανταπόκριση και από πλευράς Αστυνομίας – είχαμε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό συλλήψεων όπου ο δράστης οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη, όπου έγιναν οι προβλεπόμενες διαδικασίες κ.λπ. Εμείς στο επιτελικό γραφείο έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία με όλους τους κοινωνικούς φορείς του τόπου. Προσπαθούμε να βοηθάμε και να λύνουμε οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει το οποίο δεν αφορά άμεσα τη δικογραφία όπως είναι για παράδειγμα η διαμονή του θύματος ή η παροχή συμβουλευτικής».
Σχετικά με το πόσα περιστατικά φτάνουν κάθε μήνα στο Γραφείο, η κ. Καραδάκη αναφέρει ότι το νούμερο αυτό είναι μεταβλητό και απρόβλεπτο, ωστόσο υπάρχουν ώρες και μέρες που συγκεντρώνουν μεγαλύτερη πιθανότητα κάποιας καταγγελίας: «Τις ημέρες και τις ώρες που βρίσκονται οι οικογένειες μαζί, όπως απογεύματα, βράδια ή σε αργίες και Σαββατοκύριακα αυξάνονται οι πιθανότητες να έχουμε καταγγελία. Ο αριθμός κάθε μήνα δεν είναι σταθερός. Υπάρχουν μήνες που είχαμε πάνω από 20 περιστατικά, υπάρχουν και μήνες με λιγότερα. Δεν υπάρχει ένας μέσος όρος συγκεκριμένος. Μπορεί τώρα που μιλάμε να μην έχουμε κανένα περιστατικό και αύριο να έχουμε πέντε μέσα σε μια μέρα. Είναι απρόβλεπτο».
Αναφορικά με το πως γίνονται οι καταγγελίες συνήθως, η κ. Καραδάκη, εξηγεί ότι πλέον υπάρχει και το panic button, μια εφαρμογή ειδικά για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας τα οποία καλούν άμεσα τις αρχές εφόσον βρίσκονται σε κίνδυνο: «Από τον Ιούνιο του 2024 έχει επεκταθεί η δυνατότητα εγκατάστασης panic button και στο Ρέθυμνο. Χορηγείται σε ενήλικα θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Είναι εξουσιοδοτημένοι οι αστυνομικοί τόσο του γραφείου αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας του Αστυνομικού τμήματος Ρεθύμνου όσο και της υποδιεύθυνσης δίωξης και εξιχνίασης εγκλημάτων Ρεθύμνης όσο και των επαρχιακών Αστυνομικών Τμημάτων. Έχουμε εγκαταστήσει τουλάχιστον 60 panic button αυτή τη στιγμή. Η αλήθεια είναι ότι ως τώρα δεν είχαμε πολλές ενεργοποιήσεις».
Σε ό,τι αφορά τις καταγγελίες αυτές όπως εξήγησε γίνονται είτε από το ίδιο το θύμα είτε κάποιον τρίτο: «Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η καταγγελία έγινε και από κάποιους ιατρούς που είχαν εξετάσει στο νοσοκομείο κάποιο θύμα και ειδοποίησαν. Παρόλα αυτά, το panic button, παραμένει ένα χρήσιμο εργαλείο. Παρέχει τη δυνατότητα γεωεντοπισμού του θύματος μόλις αυτό ενεργοποιηθεί».
Ο ρόλος του Κέντρου Συμβουλευτικής Γυναικών Ρεθύμνου
Την ίδια ώρα, στην πόλη από το 2013 λειτουργεί το Κέντρο Συμβουλευτικής Γυναικών Ρεθύμνου, το οποίο δραστηριοποιείται σε θέματα συμβουλευτικής των γυναικών για οποιαδήποτε διάκριση ή βία μπορεί να υπόκεινται. Στο Κέντρο, όπως αναφέρει η κ. Αμαλία Χριστουλάκη, κοινωνική λειτουργός, καταφεύγουν πολλές γυναίκες που βιώνουν ενδοοικογενειακή κακοποίηση οι οποίες μπορούν να λάβουν νομική, κοινωνική και ψυχολογική καθοδήγηση και υποστήριξη. Η ίδια εξηγεί: «Μια γυναίκα που θα απευθυνθεί στο Κέντρο Συμβουλευτικής αρχικά θα μιλήσει με τη Σύμβουλο Υποδοχής που είναι η κοινωνιολόγος του Κέντρου, η οποία θα πάρει τα πρώτα βασικά στοιχεία της ωφελούμενης. Θα μάθει γιατί ήρθε στο Κέντρο αυτή η γυναίκα. Έπειτα, το δεύτερο ραντεβού είμαι εγώ, η κοινωνική λειτουργός. Θα πάρω ένα κοινωνικό ιστορικό το οποίο μπορεί να γίνει σε μια συνάντηση ή δύο. Στη συνέχεια, θα πρέπει να συντάξω μια έκθεση, να καταγράψω αναλυτικά τα στοιχεία της και από κει και πέρα θα πορευτούμε αναλόγως. Μπορεί να την παραπέμψω άμεσα στη νομικό μας όπου θα πάρει τις πρώτες νομικές συμβουλές γιατί για παράδειγμα θα πρέπει να καταθέσει τα χαρτιά για διαζύγιο είτε θα πρέπει να πάει στην αστυνομία, ή θα πρέπει να της ενεργοποιήσουμε το panic button. Αν επίσης πρόκειται για μια γυναίκα που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα για να κινήσει τις νομικές διαδικασίες μπορεί να την παραπέμψουμε στο Ευεργέτημα της Πενίας κατά το οποίο αν η ωφελούμενη έχει εισόδημα μέχρι 6.000€ δικαιούται δωρεάν δικηγόρο από το κράτος. Επίσης, εφόσον δούμε ότι χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη, θα την παραπέμψω στην ψυχολόγο του Κέντρου. Αντιμετωπίζουμε το θέμα ολιστικά. Επίσης, αν διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για γυναίκα που βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο έχουμε άμεση και άψογη συνεργασία με την Αστυνομία και το γραφείο Ενδοοικογενειακής Βίας. Θα επισπεύσουμε τις παραπάνω διαδικασίες και σε συνεργασία με την Αστυνομία θα κάνουμε αυτά που είναι απαραίτητα για την προστασίας της».
Η κ. Χριστουλάκη σημειώνει πως το Κέντρο βλέπει κάθε χρόνο περίπου 120 νέα περιστατικά εκτός των υπαρχόντων που ήδη παρακολουθεί: «Στο Κέντρο Συμβουλευτικής κάθε χρόνο μπαίνουν γύρω στις 120 καινούργιες περιπτώσεις δηλαδή περίπου 10 τον μήνα», ενώ τονίζει ότι βασικός ρόλος του Κέντρου είναι και η παρακολούθηση των ωφελούμενων ακόμα και αφού απεμπλακούν από την όποια κατάσταση προκειμένου να της δώσουν τα εργαλεία ώστε να μπορεί πλέον να ζει της ζωή της λειτουργικά και με ευχαρίστηση: «Βασική μας δουλειά εδώ είναι όχι μόνο το πριν αλλά και το μετά. Εμείς ζούμε τις γυναίκες πολύ ενεργά και αφού καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους και να ξεφύγουν από την όποια κατάσταση. Από το να καταφέρουν να βάλουν τα όριά τους μέχρι να χωρίσουν ή οτιδήποτε άλλο. Συνεχίζουν εδώ, λοιπόν, την ψυχολογική τους υποστήριξη, αποκτούν αυτοπεποίθηση, βάζουν τα όριά τους και νιώθουν καλύτερα. Η στήριξή μας θα κρατήσει για όσο το χρειάζεται η κάθε γυναίκα».
Μορφές ενδοοικογενειακής βίας και το προφίλ των θυτών
Όπως εξηγεί η κ. Χριστουλάκη, η ενδοοικογενειακή βία έχει διάφορες μορφές, δεν αφορά μόνο τη σωματική κακοποίηση που είναι όμως και η συνηθέστερη: «Η σωματική βία κατεξοχήν είναι η συνηθέστερη μορφή ενδοοικογενειακής βίας. Υπάρχει και η λεκτική και ψυχολογική βία, η οικονομική βία αλλά και η σεξουαλική. Το σύνηθες όμως είναι η σωματική και η ψυχολογική όπου αυτά πάνε «πακέτο». Επίσης, πολύ συχνά έχουμε ψυχολογική – λεκτική βία και όχι σωματική γιατί οι θύτες είναι χειριστικοί και προσπαθούν να κρυφτούν ώστε να μην έχουν οι γυναίκες εμφανή συμπτώματα ή να μπορούν να αποδείξουν αυτό που τους συμβαίνει». Ενώ, από την πλευρά της η κ. Καραδάκη σημειώνει πως οι πιο συχνές καταγγελίες αφορούν απειλές ή σωματική βία.
Σύμφωνα, και με τις δύο ειδικούς, το προφίλ των δραστών δεν είναι συγκεκριμένο. Οι θύτες έχουν ποικίλα κοινωνικά και μορφωτικά υπόβαθρα αλλά όλοι, όπως εξηγεί η κ. Χριστουλάκη έχουν ως κοινό παρονομαστή τη λεγόμενη ναρκισσιστική συμπεριφορά: «Θα έλεγα ότι οι δράστες είναι αυτό που έχουμε αρχίσει τα τελευταία χρόνια να λέμε: ναρκισσιστικές προσωπικότητες. Είτε είναι στην ενδοχώρα, είτε στην πόλη του Ρεθύμνου είτε κάποιος είναι πολύ σπουδαγμένος είτε βοσκός, το κοινό όλων είναι η ναρκισσιστική συμπεριφορά». Ενώ, με τη σειρά της η κ. Καραδάκη συμπληρώνει πως «Δράστης μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε ανεξάρτητα από την οικονομική του επιφάνεια ή κοινωνική προέλευση ή την εθνικότητα. Και συνήθως, ακολουθούν και εκείνοι τη νομική διαδικασία. Ανταπαντούν με κάποια άλλη νομική διαδικασία».
«Τώρα βρήκες να το πεις;» – «Γιατί δε φεύγεις;» – «Γιατί δε χωρίζεις;»
Πάντως, όπως εξηγούν και οι δύο ειδικοί, η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί μια περίπλοκη μορφή κακοποίησης καθώς εμπλέκει μέλη της οικογένειας, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει το θύμα σε σύγχυση και στην ανάπτυξη ανάμεικτων συναισθημάτων. Αυτό από μόνο του, όπως λέει η κ. Καραδάκη αποτελεί μια μεγάλη δυσκολία για το θύμα να επικοινωνήσει την κακοποίηση που βιώνει: «Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα ιδιαίτερο αδίκημα διότι όπως το λέει και το όνομα εμπίπτει σε ένα πλαίσιο συγγενικό ή σχέσεων το οποίο είναι φορτισμένο με συναισθήματα. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου το θύμα δεν έρχεται ευθέως να καταγγείλει το περιστατικό. Μπορεί να έρθει να κάνει μια διερευνητική συζήτηση. Πολλές φορές έρχονται ξεκινώντας από συμβουλές. Δεν είναι πάντα σίγουρες ότι θέλουν να καταγγείλουν. Εμείς προσπαθούμε να τις ενθαρρύνουμε και να δημιουργήσουμε ένα κλίμα εμπιστοσύνης και σιγουριάς για να μπορέσει να ξεδιπλωθεί με τη συζήτηση η παθούσα – και μιλάω σε θηλυκό γένος γιατί οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν τις γυναίκες, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άντρες θύματα, απλά μιλάμε για την πλειοψηφία – για αυτό τον λόγο έχουμε εξειδικευμένο και εκπαιδευμένο προσωπικό, προσεκτικά επιλεγμένο. Δεν είναι το ίδιο με το να καταγγείλεις μια ληστεία ή κακοποίηση από κάποιον που δεν εμπλέκεσαι συναισθηματικά. Είναι ιδιαίτερες οι σχέσεις και αυτό δημιουργεί περίπλοκα συναισθήματα στην παθούσα».
Τα λεγόμενα αυτά επιβεβαιώνει και η κ. Χριστουλάκη, η οποία αναφέρει ότι πολλές ωφελούμενες του Κέντρου φτάνουν εκεί αφού μεσολαβήσει μεγάλο διάστημα μέχρι να πάρουν τελικά την απόφαση να μιλήσουν: «Συμβαίνει να τους πάρει πάρα πολλά χρόνια να ζητήσουν βοήθεια. Εμείς εδώ έχουμε γυναίκες 60 ετών, 50 ή 70. Δηλαδή γυναίκες που περάσανε 20-30-40 χρόνια για να ζητήσουν βοήθεια, έχουμε και κάποιες που έδρασαν λίγο πιο γρήγορα. Έχει να κάνει κατά πόσο πολύ τις συντάραξε αυτό που τους συνέβη, πόσο πολύ φοβήθηκαν, πότε ήταν έτοιμες», καταλήγει και συμπληρώνει:
«Δεν υπάρχει γιατί τώρα. Είναι τόσο τραυματισμένη ψυχολογικά μια γυναίκα που υπόκειται ενδοοικογενειακή βία που μπορώ εγώ να της πω τι είναι σωστό και τι λάθος; Μπορείς να κρίνεις αυτή τη γυναίκα που την έχει κατατρομάξει ο άλλος την έχει κατακρεουργήσει τόσα χρόνια; Της έχει κάνει κατασπαράξει την ψυχολογία και θα της πω εγώ γιατί τώρα; Αφού δεν έχει ψυχολογία. Ξέρετε πόσα χρόνια έρχονται εδώ και τους παίρνει πολύ καιρό να αποκτήσουν δύναμη; Να λένε «αλήθεια, δεν είμαι μόνο εγώ;». Νομίζουν ότι μόνο σε εκείνες συμβαίνει. Θα πω ένα παράδειγμα: το 1973 στη Στοκχόλμη απήχθησαν τρεις υπάλληλοι μιας τράπεζας για έξι μέρες. Σε αυτό το διάστημα, οι δράστες κατάφεραν τους υπαλλήλους να τους κάνουν να νιώσουν θετικά συναισθήματα προς αυτούς και όταν απελευθερώθηκαν, αντί να καταδικάσουν τους δράστες μαζεύανε λεφτά για να τους απελευθερώσουν. Είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτό έχει μείνει και ως «Σύνδρομο της Στοκχόλμης». Για να καταλάβετε πως νιώθει μια γυναίκα. Που μέσα σε έξι μέρες οι υπάλληλοι ανέπτυξαν θετικά συναισθήματα για τους κακοποιητές τους. Και μείς λέμε για γυναίκες που μπορεί να έχουν νιώσει και αγάπη ή έρωτα για τον άλλον, να έχουν οικογένεια μαζί του; Το άλλο παράδειγμα είναι αυτό της Νατάσα Κάμπους η οποία απήχθη όταν ήταν 10 ετών και την κράτησε για οκτώ χρόνια ο κακοποιητής της, τη βίαζε και την κακοποιούσε σε ένα υπόγειο και όταν κατάφερε μετά από οκτώ χρόνια και ελευθερώθηκε και τον πιάσανε αυτόν και αυτός αυτοκτόνησε, εκείνη ζήτησε από την αστυνομία και τα δικαστήρια να μείνει στο σπίτι που την κακοποιούσε, να της δώσουν το σπίτι του».
Πάντως, όπως σημειώνει η ίδια, οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που επιθυμούν να σπάσουν τον κύκλο βίας που ζουν είναι ότι «νιώθουν τύψεις και ενοχές για το πως θα το πάρουν τα παιδιά. Μετά είναι οι οικονομικοί παράγοντες γιατί μπορεί να μην έχουν αυτάρκεια οικονομική. Και έπειτα είναι και εκείνες που δεν έχουν υποστήριξη από το οικογενειακό ευρύτερο περιβάλλον».
Ο ρόλος της πληροφόρησης και ενημέρωσης
Η αύξηση, ωστόσο, των καταγγελιών ενδοοικογενειακής βίας, όπως αυτή αποτυπώνεται τα τελευταία χρόνια ίσως συνδέεται με την ενεργοποίηση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας που σε συνδυασμό με τη συνεχή πληροφόρηση μπορεί να εντοπίζει ευκολότερα τέτοια φαινόμενα και λόγω των ενημερωμένων εργαλείων και δομών που παρέχει η πολιτεία, να έχει και την ευχέρεια να το καταγγέλλει.
«Σίγουρα υπάρχει περισσότερη ενημέρωση στις μέρες μας. Υπάρχει μεγαλύτερη πρόσβαση στην πληροφορία. Όχι μόνο για τις παθούσες και τους παθόντες αλλά και για τον κόσμο που είναι πιο ευαισθητοποιημένος που θέλει να βοηθήσει με κάποιο τρόπο. Υπάρχει περισσότερη γνώση αναφορικά με τη νομοθεσία και τα εργαλεία που έχει για να βοηθήσει. Ο κόσμος κινητοποιείται περισσότερο στο να δώσει μια λύση. Και φυσικά υπάρχει και μεγάλη πρόοδος στους φορείς που ανταποκρίνονται. Αλλιώς είναι να ξέρεις ότι υπάρχει μια ειδική υπηρεσία που θα ανταποκριθεί με εξειδικευμένο και ενημερωμένο προσωπικό. Όλα αυτά συμβάλλουν στην αύξηση των καταγγελιών γιατί φυσικά η ενδοοικογενειακή βία δυστυχώς υπήρχε αλλά δεν έβγαινε προς τα έξω. Τώρα καταγγέλλεται περισσότερα, πράγμα που είναι θετικό», ανέφερε η κ. Καραδάκη.
Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα www.astinomia.gr, τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας μπορούν να καλούν στο 100 και αν αυτό για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτό μπορούν να στείλουν γραπτό μήνυμα (sms) στο 100, με: Ακριβή διεύθυνση – Ονοματεπώνυμο – Είδος επείγουσας ανάγκης (π.χ. «κινδυνεύει η ζωή μου», «δέχομαι βία από τον/τη σύζυγό μου»). Σε κάθε περίπτωση, στην εν λόγω ιστοσελίδα παρέχονται αναλυτικές πληροφορίες και οδηγίες, ενώ το Γραφείο Ενδοοικογενειακής Βίας Ρεθύμνου βρίσκεται στην Πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου 26 και το τηλέφωνο είναι το 2831088157. Σημειώνεται, επίσης, ότι στο ίδιο γραφείο λειτουργεί ειδικός χώρος και για ανήλικα θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Παράλληλα, υπάρχει η 24ωρη Γραμμή SOS 15900 που απευθύνεται ειδικά σε γυναίκες, για ψυχοκοινωνική στήριξη, νομική συμβουλευτική και φιλοξενία σε ξενώνες. Επικοινωνία και μέσω e-mail στο sos15900@isotita.gr.
