Τακτικές έχουν γίνει, πια, οι απρόσμενα δροσερές και ανάλαφρες συναυλίες που παρουσιάζει το μουσικό σύνολο «Vamos Ensemble» στην πόλη μας. Τις συναυλίες αυτές, στη συνέχεια, το «Vamos Ensemble» τις παρουσιάζει και στους άλλους νομούς της Κρήτης, ώστε το εν λόγω σύνολο να έχει καταστεί ένα από τα σπουδαιότερα, προσφιλέστερα και παραγωγικότερα μουσικά σύνολα της Κρήτης.
Έτσι και το Σάββατο 4 Απριλίου 2015, στην αίθουσα «Παντελής Πρεβελάκης» της πόλης μας, το «Vamos Ensemble» παρουσίασε ένα μοναδικό πρόγραμμα, ένα υπέροχο μουσικό ταξίδι από τη Δύση στην Ανατολή, υπό τον γενικότερο τίτλο: «Μέντα και Κανέλα», αφού η συγκεκριμένη μουσική, τη βραδιά εκείνη, είχε στη γεύση της τη μέντα και στην οσμή κανέλα. Αυτό υπογράμμισε με τα έξοχα ποιητικά κείμενά της, με τα οποία διάνθισε απ’ αρχής μέχρι τέλους το μουσικό πρόγραμμα, και η φιλόλογος Ρούλα Βουράκη, αλλά και τα ίδια τα τραγούδια που ερμηνεύτηκαν.
Το μουσικό σύνολο «Vamos Ensemble» είναι ένα ορχηστρικό σχήμα (πνευστά, έγχορδα, κρουστά και πιάνο), που δημιουργήθηκε πριν από δυο-τρία χρόνια όταν κάποιοι άνθρωποι με ευαισθησία και αγάπη για τη μουσική συναντήθηκαν «καλλιτεχνικά» στον Βάμο, ένα χωριό με μεγάλη παράδοση στα πολιτιστικά δρώμενα και αποφάσισαν ο Βάμος -ανάμεσα Ρεθύμνου και Χανίων- να γίνει το εφαλτήριό τους στη μουσική έκφραση και δημιουργία, επιδιώκοντας, επίσης, τη συνεργασία και με τις άλλες τέχνες και επιστήμες και την οργάνωση συναυλιών με κοινωνικό και περιβαλλοντικό χαρακτήρα. Στις προθέσεις του μουσικού συνόλου «Vamos Ensemble» είναι, περαιτέρω, και η προσπάθεια να διαμορφώσει τη δική του καλλιτεχνική ταυτότητα, σκιαγραφώντας την εικόνα του στο ευρύτερο μουσικό τοπίο με ξεχωριστές ενορχηστρώσεις και ιδιαίτερα μουσικά ηχοχρώματα. Είναι μια κίνηση ελπίδας που αγαπά και διασώζει τα καλά ακούσματα του πενταγράμμου, μια πρόταση καθαρής επιλογής απέναντι σε ό,τι κατακλυσμιαίο θολώνει τον μουσικό ορίζοντα των ημερών μας.
Στο πνεύμα αυτό οδοιπόρησε και η ερμηνευτική προσέγγιση της βραδιάς από τη Ρ. Βουράκη, που, όπως είπε, η μουσική που αποδόθηκε λειτούργησε ενωτικά μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αδελφώνοντας και συνταιριάζοντας αταίριαστα και διαφορετικά πράγματα. Υπέδειξε, περαιτέρω, στον χάρτη της περιοχής και ακολούθησε ένα μελωδικό «οδοιπορικό» με πρωτόγνωρα μουσικά μοτίβα, με διπολική πυξίδα σαν ξέστρατη σαρακηνή ματιά στα θέλγητρα του κόσμου, σαν καμωσιά πολίτικη με φράγκικο αέρα, σαν δρασκελιά καζαντζακική από τη μια μεριά της Δύσης ίσαμε την άλλη της Ανατολής. Και το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια όλως ιδιότυπη μουσική διαπολιτισμική διαδρομή σε δρόμους, πάντως, καθαρά ελληνικούς, που αποτελούν τη συνέχεια της μουσικής μας ιστορίας και καλλιτεχνικής μας ιδιοπροσωπίας ως λαού!
Αναφερόμαστε, στο εξής, περιληπτικά, στους όμορφους και ενδιαφέροντες κόσμους και στα τραγούδια που τους αντιπροσώπευσαν στο προχθεσινό δρομολόγιο της μουσικής. Έτσι, από τις αλησμόνητες Πατρίδες της Ανατολής, που λειτούργησαν ως μήτρα μουσικής για τον ελληνισμό («Εμβατήριον Σμύρνης», παραδοσιακό από τη Σμύρνη, «Στο ‘πα και στο ξαναλέω», παραδοσιακό από τη Μ. Ασία) και από την Κωνσταντινούπολη («Καροτσέρη Τράβα»), το ρεπερτόριο προχώρησε στην αυθεντικότητα του ρεμπέτικου κατά τον εξευρωπαϊσμό του από τα ανατολίτικα στοιχεία της πρώιμης μορφής του («Μπαχτσέ Τσιφλίκι», «Μισιρλού), για να καταλήξει σε παραδοσιακά ακούσματα της παράκτιας ζώνης, με προτίμηση τα Δωδεκάνησα («Η Μπρατσέρα», παραδοσιακό από την Λέρο) και, κάνοντας μια σύντομη στάση στην Κρήτη («Ερωτόκριτος»), κατάφερε να γεφυρώσει αισθητικά το παραδοσιακό με το έντεχνο ελληνικό τραγούδι σε ξεχωριστές δημιουργίες των μεγάλων Ελλήνων μουσουργών Μάνου Χατζιδάκη– από το «Χαμόγελο της Τζοκόντας» («Βροχή», «Η Παρθένα της γειτονιάς μου»), από τη «Ρωμαϊκή Αγορά» («Μια πόλη μαγική», «Το παιδί από την Κρήτη») και από την «Πορνογραφία» («Έλα σε μένα»), για να καταλήξει στον Γιάννη Μαρκόπουλο στο διεθνούς φήμης θέμα από το σειρά του BBC «Who pays the ferryman».
Όλο το παραπάνω ρεπερτόριο, μια θαυμάσια μείξη λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού, με την ταυτότητα των ενορχηστρώσεων και διασκευών του «Vamos Ensemble» του Θανάση Παπαθανασίου και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Κώστα Κεχράκου και του υπεύθυνου του Μουσικού Συνόλου Νίκου Φραγκιαδάκη εκτελέστηκαν από μια Ορχήστρα σοβαρή και υπεύθυνη που κατάφερε, διαστρωματώνοντας με σαφήνεια και καθαρότητα τα διάφορα ηχοχρώματα, να πετύχει ένα διάχυτο ηχητικό αποτέλεσμα, πολυδιάστατο, με απρόσμενο, συχνά, βάθος και προοπτική. Σαφής άρθρωση των φράσεων, με αδρούς τονισμούς και ταχύτητες, που ποίκιλαν ανάλογα με τα παρουσιαζόμενα κομμάτια και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθενός, αλλά και ανάλογα με το χρώμα της εποχής και αυτό που ο μουσικοσυνθέτης ήθελε να παρουσιάσει στο ακροατήριό του.
Και είναι αλήθεια ότι στην προχθεσινή συναυλία όλα τα όργανα είχαν να παρουσιάσουν το σολιστικό μέρος τους ή, έστω, μια δυναμικότερη συμμετοχή στο μουσικό αποτέλεσμα. Έτσι, θαυμάσαμε και απολαύσαμε την κιθάρα, το μαντολίνο και μάλιστα τη γλυκύτατα χαρισματική φωνή του Πρόδρομου Καραδελόγλου, το διάφανο και λαμπερό ηχόχρωμα των βιολιών του Έντμοντ Αλέξις, της Έ. Ορμιλιώτου και του Ρ. Τσουρά, τον φωτεινό, καθαρό και ευέλικτο (σε τρίλιες και αρπίσματα) ήχο του κλαρινέτου του Βαγγέλη Παπαδάκη, το πλούσιο και ζεστό ηχόχρωμα του κόρνου του Θανάση Παπαθανασίου, τον συμπαγή και βαθιά βαθύ, πλούσιο και ρεαλιστικό ήχο του κοντραμπάσου του Κώστα Κεχράκου, το πληθωρικά λαμπερό, γεμάτο και μαλακό ηχόχρωμα του ευφώνιου του Teo Kraaijvanger, τα ρυθμικά και, κάποτε (σαν το απαιτούσε η μουσική), ευχάριστα θορυβώδη τύμπανα και κρουστά του Αλεξέι Κιριτσέγκο, το χαρακτηριστικά δυνατό ηχόχρωμα του βιολοντσέλου του Σπύρου Ραφτάκη, με τις ποιητικότατες μουσικές γέφυρές του, το πιάνο του Νίκου Φραγκιαδάκη, με την πλούσια εκφραστική του ποικιλία, ενώ έκπληξη, στη συναυλία αυτή, στάθηκε το σαντούρι, στα παραδοσιακά της Ανατολής, του Δημήτρη Ψώνη.
Ύστερα απ’ όλα αυτά, η θυελλώδης ανταπόκριση του κοινού και τα θετικά και ενθουσιώδη σχόλια που ακούστηκαν στο τέλος, ήταν αναμενόμενα και πλήρως δικαιολογημένα. Δεν μας μένει παρά να σφίξουμε θερμά το χέρι και να συγχαρούμε όλους τους καταξιωμένους συντελεστές της θαυμάσιας αυτής μουσικής βραδιάς για την σαφώς και άκρως ευσυνείδητη ερμηνεία τους. Μας έδωσαν ένα αληθινό μάθημα σεβασμού της μουσικής. Τους ανήκει, γι’ αυτό, ένα μεγάλο «Μπράβο»!!
