Γυναίκα, το διαχρονικό θύμα της ιστορίας. Έτσι σαν ένα επί πλέον βήμα καθιερώθηκε η 25η Νοεμβρίου να είναι η παγκόσμια ημέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών και πολύ σωστά ήταν το θέμα έκθεσης φέτος στις πανελλήνιες.
Η ανδρική εξουσία κάθε μορφής ασκεί πολύμορφη βία λόγω φύλου και διαιωνίζει την εξουσιαστική σχέση των ανδρών απέναντι στις γυναίκες, παρ’ όλη τη χριστιανική επίδραση χιλιετιών για αλλαγή των σχέσεων αυτών, από σχέση εξουσίας, καταδυνάστευσης και εκμετάλλευσης σε σχέση αγάπης και σεβασμού. Έτσι η γυναίκα και σήμερα σε οποιαδήποτε φάση της ζωής της, μικρή κοπέλα, έφηβη, νέα σε ηλικία, ενήλικη μητέρα, ηλικιωμένη, γίνεται συχνά ένα δραματικό πρόσωπο. Γίνεται το θύμα της προκατάληψης, της άγνοιας, της φτώχειας, της ίδιας της οικογένειας, της κοινωνίας.
Η γυναίκα διαχρονικά σπαράζει στην Αυλίδα, ακρωτηριάζεται στην Ιερουσαλήμ, πεθαίνει στα πορνεία των μεγαλουπόλεων. Είναι το ατέρμονο ταξίδι μιας γυναίκας. Η ζωή την πετά συνεχώς και αλύπητα από αιώνα σε αιώνα, την προστάζει συνεχώς να θυσιάσει και να θυσιαστεί. Η ζωή της κάθε γυναίκας δανείζεται τη διττή φύση της ηρωίδας του μεγάλου τραγικού ποιητή (Ιφιγένεια εν Αυλίδι και Ιφιγένεια εν Ταύροις), που από σφάγιο τη μία φορά γίνεται δήμιος την άλλη και την αναζητά σε κάθε γωνιά του χωροχρόνου. Η ψυχή της κάθε γυναίκας Ιφιγένειας, πετά στην Αυλίδα, προδίδει Εβραίους στο Άουσβιτς, πεθαίνει από καρκίνο στη Χιροσίμα, βιάζει αμάχους στο Βιετνάμ, ζώνεται με εκρηκτικά στη Γάζα και στον Καύκασο, ανατινάζει τους Δίδυμους Πύργους και τελικά σέρνεται στα βρόμικα πεζοδρόμια ως πόρνη Ιφιγένεια.
Η γυναίκα ανά τους αιώνες έχει χίλια πρόσωπα, που μια λεπτή κόκκινη γραμμή τα συνδέει διαχρονικά. Αδελφή, σύζυγος, μητέρα, νοικοκυρά, επιστήμονας, εργαζόμενη, ηρωίδα, αγωνίστρια, της ζητούν πάρα πολλά. Παλεύει να ανταποκριθεί. Μέσα της χωρούν πολλοί άνθρωποι, πολλοί ρόλοι και πολλές θυσίες.
Πάντα διασχίζει τους αιώνες εγκλωβισμένη δυστυχώς μέσα στον ίδιο κύκλο βίας και αίματος. Από τη Ρουάντα ως τη Χιλή και από την Καμπούλ ως τη Σομαλία. Πίσω από τη φιγούρα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Τσε, του Περικλή και του Αγαμέμνονα, του Χρυσοστόμου και του Μ. Βασιλείου, του Αγίου Ελευθερίου και του Αυγουστίνου, η γυναίκα Ιφιγένεια είναι παντού. Το μαχαίρι του κάθε Αγαμέμνονα, που υψώνεται και αστράφτει, δεν απέχει πολύ από τον λαιμό κάθε γυναίκας, μέσα από την κάθε μορφή βίας, που ασκείται πάνω της ανά τους αιώνες. Πάντα ηθοποιός, θύμα και θύτης στο ίδιο δράμα.
Και σήμερα υπάρχουν Ιφιγένειες και μάλιστα στις πιο σπαρακτικές εκδοχές, όπως εκείνη η γυναίκα μάνα στο Ισλάμ, που παροτρύνει τον άγουρο ακόμη έφηβο γιο της να ανατιναχτεί ζωντανός για τον Αλλάχ και ενάντια στους εχθρούς του Ισλάμ, λέγοντάς του: «Πήγαινε αγάπη μου, όμορφα και γλυκά να πεθάνεις», ή οι μητέρες αιώνες πριν, των Χριστιανών μαρτύρων, που όμοια κατ’ όψιν, με διαφορετικά όμως κίνητρα και αισθήματα, στην κάθε περίπτωση, βίωναν την παρότρυνση για θυσία, όπως οι μητέρες των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, η Αγία Σοφία, η Αγία Σολομονή, και τόσες άλλες.
Και σήμερα γνωστή ή και ανώνυμη η κάθε γυναίκα Ιφιγένεια, ξεβράζεται από το χρόνο, δίπλα ή μακριά μας, ξένη, αλλοδαπή, μετανάστρια και δεν σταματά να εκλιπαρεί. Το κορμί της βαρέθηκε πια να ταξιδεύει από χώρα σε χώρα, από αιώνα σε αιώνα. Είναι δραματικό το γεγονός ότι παγκοσμίως, τουλάχιστον μία στις τρεις γυναίκες έχει πέσει θύμα ξυλοδαρμού, βιασμού ή άλλου είδους κακοποίησης στη ζωή της. Μια στις τρεις γυναίκες, που φθάνει στα επείγοντα περιστατικά των νοσοκομείων είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Μία στις δύο δολοφονημένες γυναίκες κάθε χρόνο σκοτώνεται από τον νυν ή τον πρώην σύντροφό της, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του ευρωβαρόμετρου που σοκάρουν και προβληματίζουν ιδιαίτερα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 40-70% των φόνων γυναικών διαπράττονται από πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος, συχνά στο πλαίσιο μια σχέσης, κατά την οποία ο θύτης κακοποιεί το θύμα. Ακόμα και Αγίες της Εκκλησίας έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή σεξουαλική βία, όπως η Αγία Θωμαΐς της Αλεξάνδρειας (14 Απριλίου), η οποία δολοφονήθηκε από τον πεθερό της που επιδίωκε να τη βιάσει, ή η Αγία Ντύμφνα (Δάφνη), που μαρτύρησε στα 15 της χρόνια, στις 15 του Μαΐου κατά το 620, αποκεφαλισμένη από τον πατέρα της που ήθελε να την λάβει σύζυγο.
Το Διεθνές κέντρο ερευνών για τις γυναίκες εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 51.000.000 «αρραβωνιασμένα κοριτσάκια» στον κόσμο, το μεγαλύτερο ποσοστό σε μουσουλμανικές χώρες. Το 30% από αυτά δέχονται βία από το σύζυγό τους. 3.000.000 μικρών κοριτσιών στον ισλαμικό κόσμο υπόκειται σε ακρωτηριασμούς τη λεγόμενη κλειτοριδεκτομή. Αυτή η φρίκη δυστυχώς δεν αναφέρεται συχνά και ο κόσμος την αγνοεί, σωπαίνει ή απλά δεν θέλει να την κοιτάει και ακόμη χειρότερα, δεν θέλει να την ξέρει. Και όσο σιωπούμε, κανείς δεν θα μπορέσει να σώσει αυτά τα μικρά θύματα, αυτές τις αθώες ψυχές, από το σεξουαλικό και όχι μόνο μαρτύριό τους στα χέρια των παιδόφιλων και βαρβάρων βασανιστών τους. Ευτυχώς στο χριστιανικό κόσμο, τουλάχιστον επίσημα, δεν είναι ανεκτά τέτοια φαινόμενα.
