Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΔΑΚΑΝΑΛΗ*
Ας ξεκαθαρίσουμε επιτέλους στο μυαλό μας ότι η φύση μαζί με τις ομορφιές που απλόχερα μας χαρίζει, επιφυλάσσει συνάμα ακραία καιρικά φαινόμενα: καύσωνες, πλημμύρες, σεισμούς, τυφώνες, τσουνάμι και άλλα…! Ο άνθρωπος με την ιστορική πείρα, που ξεκινάει από την εποχή των Σουμέριων και των Αιγυπτίων και φτάνει στις καταπληκτικές κατακτήσεις του 21ου αιώνα, θα όφειλε να έχει φροντίσει να προστατέψει τον εαυτό του από τα αναμενόμενα αυτά φυσικά φαινόμενα.
Είναι ασύμβατο από τη μια να ταξιδεύουμε στο ηλιακό μας σύστημα και από την άλλη να μας παραμυθιάζουν ότι είναι μοιραίο να πνιγόμαστε, να καιγόμαστε, να βλέπουμε τη ζωή μας να καταστρέφεται κάθε φορά που ένα φυσικό φαινόμενο ξεγυμνώνει την εγκληματική διαχείριση του περίφημου «σύγχρονου», «επιτελικού», «ψηφιακού» κράτους, που μας εγκαταλείπει απροστάτευτους σε πλημμύρες, σεισμούς και πυρκαγιές.
Είναι εκχυδαϊσμός να χρησιμοποιούμε βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς, όπως βιβλική καταστροφή, κάθε φορά που αποδεικνύεται περίτρανα η αδιαφορία, αυτών που διαφεντεύουν τις ζωές, για ότι έχει να κάνει με τις ανάγκες των πολλών.
Βιβλική καταστροφή, φίλοι μου, είναι όρος που αποδίδεται στις καταγραφές καταστροφών που περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη, υπό την έννοια της οργής του Θεού, της θείας ανταπόδοσης σε θεομηνίες (θεός + μήνις = οργή του θεού).
Οι πλημμύρες στον θεσσαλικό κάμπο δεν είναι βιβλική καταστροφή είναι προδιαγραμμένη έγκλημα
Το τραγελαφικό όμως είναι, ότι η ιστορία ξεκινάει ήδη από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881. Ο τότε πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κουμουνδούρος πήρε δάνειο 140 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων, για να χρησιμοποιήσει ένα μέρος του σε αντιπλημμυρικά έργα, ώστε ο υμνηθείς από τον Όμηρο κάμπος της, να αξιοποιηθεί πληρέστερα, να παράγει σιτάρι και τρόφιμα, να σταματήσουν έτσι οι εισαγωγές τους. Το άλλο μέρος του δανείου να χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση των αγροτών στους οποίους θα διανέμονταν τα τσιφλίκια. Το αστοτσιφλικάδικο καθεστώς, με τα ανάκτορα και τους Άγγλους ανέτρεψαν τον Κουμουνδούρο και έκαναν πρωθυπουργό τον Χαρίλαο Τρικούπη, με τη δικαιολογία της «δεδηλωμένης». Ο Τρικούπης ματαίωσε την διανομή των τσιφλικιών, πήρε το δάνειο και το χρησιμοποίησε για διορισμούς και έργα σε άλλες περιοχές.
Σας προκαλώ τώρα να αλλάξετε απλά τα ονόματα των τότε κυβερνώντων με τους σύγχρονους ομολόγους τους και το τότε γαλλικό δάνειο πάρει την σύγχρονη ονομασία του, ταμείο ανάκαμψης για να μεταφερθούμε στη στιγμή στην Ελλάδα του 2023!
Και για ενημέρωση όλων μας η ευρωπαϊκή ιστοσελίδα EURACTIV στη γερμανική της έκδοση, υποστηρίζει «ότι λίγες εβδομάδες πριν από τις καταστροφικές πλημμύρες στην Ελλάδα, η κυβέρνηση της Αθήνας υπέβαλε στην εκτελεστική εξουσία της ΕΕ μια αναθεωρημένη έκδοση του Σχεδίου Ανάκαμψης της χώρας, από την οποία αφαιρέθηκαν αντιπλημμυρικά έργα»!
Ευρωπαίος αξιωματούχος προσθέτει μάλιστα ότι «μετά την τελευταία καταστροφή, η θέση της ελληνικής κυβέρνησης ελπίζουμε ότι θα αλλάξει».
Διαχρονικά τα κέρδη των λίγων αντιπαλεύουν τις ανάγκες των πολλών
Μήνας πια έχει περάσει πια από τη μέρα που πλημμύρισε η Θεσσαλία. Εφιαλτικές μέρες για τον λαό των περιοχών, που θρηνεί απώλειες ανθρώπων και ζώων, τεράστιες καταστροφές και ζημιές σε περιουσίες.
Πού είναι τώρα ο κρατικός μηχανισμός; Πού είναι οι δήμαρχοι και ο περιφερειάρχης; Τώρα που το «πολύ νερό» υποχώρησε γιατί το κράτος δεν έχει μαζέψει ακόμα τις λάσπες και τα πνιγμένα ζώα που απειλούν την υγεία του λαού; Γιατί δε βοηθάει στον καθαρισμό και στην αποκατάσταση των νοικοκυριών, παρά τους πετάει ένα «τσεκ» και τους προκαλεί να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους; Γιατί δεν αναλαμβάνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αποκατάστασης των χωραφιών παρά μιλάει για αλλαγή καλλιεργειών, μετακινήσεις χωριών και διορθώσεις στο παραγωγικό μοντέλο; Από τη μια, η γνωστή πια, αποθέωση της ατομικής ευθύνης – μόνος σου να σωθείς, μόνος σου να επιβιώσεις, μόνος σου να καθαρίσεις. Από την άλλη, ύπουλοι σχεδιασμοί πάνω τις λάσπες με κριτήριο να ανακάμψει η περιοχή όχι για τον λαό της, αλλά για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Λιγότερο από εβδομάδα μένει μέχρι να πάμε στις κάλπες για να εκλέξουμε τους τοπικούς μας άρχοντες.
Σας καλώ πριν την τελική σας απόφαση να σκεφτείτε αν έχετε λάβει απαντήσεις στις ερωτήσεις που στοιχειώνουν τη σκέψη όλων μας: Τι θα συνέβαινε σε αντίστοιχη περίπτωση που το Ρεθυμνάκι μας θα βρισκόταν στη θέση του Παλαμά; Τι θα γίνει αν την ώρα της κρίσης η μόνη βοήθεια θα είναι το 112 που θα μας χλευάζει φωνάζοντας «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και η μετέπειτα παρηγοριά θα είναι η περισπούδαστη διαπίστωση ότι πρόκειται για «πρωτοφανή κατάσταση» με κύριους υπευθύνους την κλιματική αλλαγή και την κακιά την ώρα!;
Απαιτήστε οι άρχοντες που θα ψηφίσουμε να μας διοικούν, να έχουν την ετοιμότητα και την ικανότητα να μας προστατέψουν. Είναι στοιχειώδης απαίτηση! Αυτή η ετοιμότητα και η ικανότητα του κρατικού μηχανισμού να προστατεύει τον λαό κρίνονται στις δύσκολες συνθήκες και προϋποθέτουν σχέδιο και μέσα. Τέτοιο σχέδιο όμως για τις λαϊκές ανάγκες δεν είναι στον προσανατολισμό και στις προτεραιότητες του αστικού κράτους, ενώ το αναγκαίο προσωπικό και τα μέσα αντιπλημμυρικής προστασίας θεωρούνται «κόστος» χωρίς «κέρδος».
Απαιτήστε πέρα από τις υποκριτικές δεσμεύσεις και τις αυτάρεσκες δηλώσεις για τα ήδη πεπραγμένα τους να μας απαντήσουν πως σκοπεύουν να κάνουν καλύτερη τη ζωή και την καθημερινότητά μας.
Απαιτήστε αυτοί που ζητούν την ψήφο σας να μην είναι δέσμιοι συμφερόντων μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, μα να είναι οι συναγωνιστές σας στην διεκδίκηση του δικαιώματος όλων μας να ζούμε σε μια ανθρώπινη πόλη.
Η δύναμη να βάλουμε φρένο στη βαρβαρότητα είναι στο δικό μας χέρι!
* Η Ιωάννα Δακανάλη είναι παιδίατρος, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση στον δήμο Ρεθύμνου
