Αυλαία άνοιξε το απόγευμα της Τετάρτης η έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «without limits?» στη συμβολή των Οδών Αρκαδίου και Κορνάρου, σε έναν πρωτότυπο τρόπο παρουσίασης. Οι φωτογραφίες, έργα 39 φωτογράφων, οι οποίοι συμμετείχαν στην ομάδα «Μαθήματα Φωτογραφίας Ρεθύμνου», έχουν αναρτηθεί στις προσόψεις των παλιών κτιρίων της Κορνάρου.
Ο τίτλος της έκθεσης «without limits?» δηλαδή «χωρίς όρια;» αφορά στις ελευθερίες και τα όρια που έχει ο καθένας από εμάς. Οι καλλιτέχνες δηλαδή επιχειρούν μια εσωτερική αναζήτηση στα ενδόμυχα μέρη του εαυτού τους, ώστε να εξετάσουν τους φόβους, τις εμμονές και τις σκέψεις που έχουν, προκειμένου να ανακαλύψουν τα προσωπικά τους όρια.
Ο αινιγματικός αυτός τίτλος της έκθεσης και το ερωτηματικό που υπάρχει στο τέλος αφήνουν στον θεατή τη δυνατότητα να λάβει τα δικά του μηνύματα και σε τελική ανάλυση να δημιουργήσει τη δική του ιστορία, όπως αυτός την αντιλαμβάνεται μέσα από τις φωτογραφίες.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο φωτογράφος Μανώλης Καραταράκης, ο οποίος μιλώντας στα «Ρ.Ν.» εξηγεί τους λόγους για τους οποίους επέλεξε το συγκεκριμένο χώρο και τρόπο για την έκθεση των φωτογραφιών.
«Η έκθεση αυτή είναι αποτέλεσμα της δουλειάς 39 ανθρώπων κατά το διάστημα του χειμώνα από την ομάδα «Μαθήματα Φωτογραφίας Ρεθύμνου», η οποία δημιουργήθηκε πριν από δύο χρόνια και μέσα σε αυτήν κάνουμε μαθήματα και παρουσιάσεις του έργου άλλων, γνωστών φωτογράφων. Επέλεξα αυτόν τον τρόπο παρουσίασης, γιατί αυτή η έκθεση ανοίγει ένα κύκλο εκθέσεων μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη. Αυτή εδώ τελειώνει, για παράδειγμα, 23 Ιουλίου. Στις 28 – 6 Αυγούστου ανοίγει μια άλλη έκθεση και πάει λέγοντας, φτάνουμε μέχρι τέλη Σεπτέμβρη. Η Κορνάρου εδώ θα φιλοξενήσει γύρω στις 6-7 εκθέσεις, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ κατά τη γνώμη μου, με την έννοια ότι από τη μια φέρνει τα έργα εκεί που είναι ο κόσμος, οπότε είναι εύκολο για τον άλλο να έρθει και να τη δει, αλλά δημιουργεί και ένα θεματικό τουρισμό γιατί αν πούμε ότι αυτό θα γίνει θεσμός για το Ρέθυμνο, θα αποκτήσει ανθρώπους οι οποίοι θα κατεβαίνουν και θα βλέπουν αυτές τις περιοδικές εκθέσεις. Το πιο σημαντικό και αυτό που μου δίνει τη βεβαιότητα και τη σιγουριά ότι ο τρόπος αυτός θα έχει μια επανάληψη είναι το γεγονός ότι δε χρειαζόμαστε λεφτά και δε στηριζόμαστε σε χορηγίες. Κάνουμε αυτές τις εκθέσεις εξ ιδίων πόρων και αυτό είναι προς τιμήν του δήμου και συγκεκριμένα της Πέπης Μπιρλιράκη, η οποία ενέταξε το φωτισμό της έκθεσης μέσα στο φωτισμό του δήμου και έτσι τουλάχιστον δεν έχουμε αυτήν την επιβάρυνση. Οι χώροι αυτοί είναι ιδιόκτητοι, οπότε δεν έχουμε απολύτως καμία επιβάρυνση», αναφέρει.
Ο αινιγματικός τίτλος της έκθεσης «without limits?»
Στους φωτογράφους της έκθεσης ανατέθηκε η εργασία «ελεύθερο θέμα» και το αντιμετώπισαν με ανακούφιση, θεωρώντας ότι κέρδισαν την «ελευθερία» να κάνουν τα πάντα. Όμως πόσο είναι τελικά δυνατόν να είναι κανείς «ελεύθερος» όταν πρόκειται να φωτογραφίσει; Μήπως περιορίζεται κανείς στα όρια των σκέψεων, των φόβων και των εμμονών του; Ο Θεατής από την πλευρά του πώς πρέπει να αντιμετωπίζει την έκθεση αυτή; Σε αυτά τα ερωτήματα απαντά ο κ. Καραταράκης λέγοντας: «Η θεματική είναι «without limits?». Στην ουσία υπάρχουν όρια; Το θέμα που πήραν τα παιδιά ήταν ένα ελεύθερο θέμα και αυτό εθεωρείτο μια ανακούφιση. Αποδεικνύεται όμως από το υλικό που πήρα εγώ στα χέρια μου ότι ο καθένας έχει τις συγκεκριμένες εμμονές του, τη συγκεκριμένη οπτική του που είναι απόρροια της κουλτούρας, της παιδείας, διαφόρων άλλων παραγόντων, φόβων και εμμονών, οπότε καθένας μέσα από αυτό έβγαλε την οπτική τη δική του και έβλεπες ότι σε κάποιους επαναλαμβανόταν να βγάζουν μια συγκεκριμένη θεματολογία ξανά και ξανά. Τελικά, είμαστε ελεύθεροι ή είμαστε δέσμιοι; Αφήνω ένα ερωτηματικό στους θεατές. Το storyboard ξεκινώντας από την πρώτη φωτογραφία και φτάνοντας ως το τέλος έχει μια αφήγηση, αλλά είναι καθαρά υποκειμενική. Εγώ είδα κάτι στην πρώτη η οποία έχει μια ακολουθία στη δεύτερη, τρίτη, τέταρτη. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα συναντηθούμε με τους θεατές και ποτέ δε θα συναντηθούμε και εξού και γράφω στο τέλος ελάτε στην πρόσκληση – πρόκληση για να κάνετε το δικό σας παραμύθι, τη δική σας ιστορία. Είναι δύσκολο, υπάρχει μια παρεξήγηση και νομίζει ο κόσμος ότι η φωτογραφία είναι κάτι απλό, και μένει στην επιφάνεια του πράγματος. Αυτό δεν το παθαίνουμε βέβαια μόνο στη φωτογραφία, μπορείς να το πάθεις με το σινεμά. Εφόσον είναι μια γλώσσα, χρειάζεται να μάθει ο θεατής λίγο τη γλώσσα για να μπορέσει να εντρυφήσει. Δεν είναι εύκολο, απαιτεί σεμινάρια, διαβάσματα για να αρχίζεις να μαθαίνεις τη γλώσσα αυτή ακόμα και από εμάς τους φωτογράφους. Η φωτογραφία είναι μια υψηλή τέχνη και δυσνόητη πολλές φορές, ενώ περιέχει και έναν κώδικα επικοινωνίας».
«Οι τιμές είναι οικονομικές βάσει του ότι αγοράζεις ένα έργο τέχνης»
Ωστόσο, τα έργα της συγκεκριμένης έκθεσης διατίθενται προς πώληση στους επισκέπτες. Σύμφωνα με τον κ. Καραταράκη, οι τιμές των έργων είναι λογικές αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτό που αγοράζει είναι ένα έργο τέχνης και ξεφύγει από τις σκέψεις που του υπαγορεύουν ότι η φωτογραφία είναι κάτι απλό, το οποίο δεν αξίζει να κοστολογείται ακριβά. Ο ίδιος επισημαίνει τη σπουδαιότητα του συγκεκριμένου παράγοντα, αναφορικά και με τη διαφορετική σημασία που δίνει ο καθένας από εμάς σε ένα προϊόν το οποίο αγοράζει.
«Τα έργα διατίθενται, αν θελήσει κάποιος να αγοράσει και είναι πολύ λογικό να αρχίσουμε να αγοράζουμε πράγματα που μας αρέσουν και να διακοσμούμε το σπίτι μας και με φωτογραφίες, δεν το λέω επειδή φωτογραφίζω, απλά είναι η λογική κάτι όμορφο να έχει μια τιμή και να αγοράζεται. Οπότε το μόνο έσοδο που θα έχουν τα άτομα εδώ θα είναι αυτό και το προσωπικό τους μεράκι και η προσωπική τους, αν θέλεις, φιλοδοξία να δουν τα έργα τους εκτεθειμένα. Οι τιμές κατά την προσωπική μου άποψη είναι οικονομικές, βάσει του ότι παίρνεις ένα έργο τέχνης. Είναι η ευκολία του μέσου που ξεγελάει λοιπόν και έχουμε την αίσθηση ότι η φωτογραφία είναι κάτι απλό. λέμε «έλα μωρέ, τι έκανε; γιατί μια φωτογραφία να κάνει 10 ευρώ, αφού μόνο ένα κουμπί πάτησε». Είναι σα να λέμε ότι οποιοσδήποτε κρατάει ένα στυλό, μπορεί να γράψει ένα διήγημα ή ένα ποίημα. Δεν είναι όμως έτσι. Τα έργα είναι χαμηλά κοστολογημένα. Η λογική σε αυτό είναι ότι θέλω εσύ που θα το πάρεις να το εκτιμάς. Να διαθέσεις κάποια χρήματα και να πεις θα το πάρω για να το βάλω σπίτι μου. Ξέρω ότι αν σου το κάνω δώρο θα μου πεις ένα ευχαριστώ, θα το βάλεις μια εβδομάδα σπίτι σου και θα το παραπετάξεις κάπου. Είναι σαν τη συναυλία που δεν έχεις πληρώσει εισιτήριο και μπαίνεις, βγαίνεις, ενώ για τη συναυλία που έχεις πληρώσει να δεις πας, κάθεσαι και μόνο όταν έχει τελειώσει φεύγεις», εξηγεί ο κ. Καραταράκης.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως και την Κυριακή 23 Ιουλίου. Οι ώρες λειτουργίας είναι: 20.00-23.00 καθημερινά.
Στην έκθεση «without limits?» συμμετέχουν οι φωτογράφοι:
Μελαδάκης Ανδρέας
Μακρυδάκη Ελένη
Τζιγκουνάκη Αναστασία
Λιάκος Νίκος
Σκουριτάκη Άννα
Γεωργίου Άννα
Φιλιππάκη Βούλα
Τρουλλινός Σταύρος
Παναγής Γιώργος
Ανδρουλιδάκη Μαρία
Μαριδάκης Λευτέρης
Μποτονάκης Γιάννης
Φραγκονικολάκη Αργυρώ
Σιμιρδάνης Κλεάνθης
Σταθοπούλου Δήμητρα
Ροΐδη Λία
Τσουπάκη Στεφανία
Βαλλέργα Άννα
Δαμανάκης Κυριάκος
Andrea Bieber- Xenakis
Nικολακάκη Σοφία
Σαριδάκης Μανούσος
Ιορδανίδης Νίκος
Μεταξάκη Βιολέτα
Κουτσουρούμπα Ίρις
Πετσαγγουράκης Βαγγέλης
Χατζάκης Νίκος
Ρινακάκη Στέλλα
Κρίκη Εύα
Ψυχή Ελένη
Μουρτζανού Λίτσα
Καπετανάκης Σταύρος
Θεοδωρίδης Κωνσταντίνος
Φειδεροπούλου Βίκη
Λίτινα Ευαγγελία
Παππά Σοφία
Κελεσίδη Σέβι
Καρτσώνης Γιώργος
Τα έργα της έκθεσης διατίθενται προς πώληση.