Η κακή διακυβέρνηση, η επιβλαβής εσωτερική και εξωτερική πολιτική δηλαδή, μιας χώρας από ένα κόμμα δεν είναι σημάδι παρακμής της δημοκρατίας. Η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των πολιτών από ένα κυβερνών κόμμα δεν είναι σύμπτωμα νοσηρότητας μιας κοινωνίας και της δημοκρατίας. Είναι αρνητικό και επιβλαβές για το ίδιο το κόμμα με δυσάρεστες, όμως, επιπτώσεις για ένα κοινωνικό σύνολο.
Η δημοκρατία, αν, μολαταύτα, είναι υγιής, οφείλει να ανατρέψει τους κακούς διαχειριστές της εξουσίας και να τους αντικαταστήσει με φιλοπάτριδες, σώφρονες και ικανούς.
Φιλοπάτριδες είναι εκείνοι που προτάσσουν το άμεσο και το μακροπρόθεσμο καλό της πατρίδας χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις ανάμεσα στους πολίτες και δίχως να υπολογίζουν τα προσωπικά ή πολιτικά κόστη.
Σώφρονες θεωρούνται αυτοί που με τη λογική και τη σύνεση προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα υπαρκτά προβλήματα του παρόντος και με διορατικότητα να βρουν τρόπους επίλυσης για τα πιθανά μελλοντικά.
Ικανούς ας λογαριάσουμε όλους όσοι, επιστρατεύοντας όσες ψυχοπνευματικές και σωματικές δυνάμεις και δυνατότητες έχουν έμφυτες ή επίκτητες, αγωνίζονται, ανιδιοτελώς και άδολα, στο πλευρό του κάθε πολίτη καθημερινά και καταφέρνουν να τον βοηθήσουν αποτελεσματικά για αυτά που τον βασανίζουν στη δημόσια και στην ιδιωτική του ζωή.
Καταλήγοντας, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι δεν είναι ο θάνατος που ανατρέπει τους τυράννους ή όσους κοροϊδεύουν και εκμεταλλεύονται τους πολίτες. Μονάχα μια εχέφρων κοινωνία η οποία χωρίς παρωπίδες και κολλήματα έχει στόχο την ατομική, πνευματική και υλική, πρόοδο και την πολυποίκιλη κοινωνική ευημερία …
