«Κάνανε τόση φασαρία για να βγάλουνε τον ίδιο αρχηγό; Για να εκλέξουν ξανά τον Νίκο Ανδρουλάκη;» όπως ακούω τις τελευταίες ώρες μετά το πέρας των εσωκομματικών διαδικασιών στο ΠΑΣΟΚ. Όσοι αναρωτιούνται σοβαρά κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι η πολιτική είναι μαθηματικά και όσοι σχολιάζουν ειρωνικά μάλλον κάνουν χειρότερο λάθος, υποτιμούν τον αντίπαλο και κινδυνεύουν να το πληρώσουν ακριβά.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, που επανεξελέγη θριαμβευτικά, είναι ασφαλώς το ίδιο πρόσωπο, προφανώς δεν αλλάζει ονοματεπώνυμο και διαδρομή, έχει τη δική του ιστορία, αλλά δεν είναι σήμερα ο ίδιος αρχηγός! Δεν μπορεί να είναι ο ίδιος αρχηγός μετά από τόσες εκλογικές διαδικασίες, μετά από μια μείζονα εσωκομματική αντιπαράθεση που αποδείχθηκε πλέον σοβαρή και δίδαξε πολιτικό πολιτισμό. Φάνηκε η διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ που απεδείχθη μόνο κατ’ ευφημισμόν οργανωμένο κόμμα με κοινωνική και πολιτική βάση.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είναι ο πρόεδρος του 2021, δεν είναι καν ο ίδιος του 2023-2024, αν και τότε έδωσε εθνικές και ευρωπαϊκές εκλογές με θετικό πρόσημο. Αναβαπτίστηκε μέσα από μια επίμονη και δύσκολη διαδικασία, πέρασε από συμπληγάδες, αντιμετώπισε κατά μέτωπον πέντε δυνατά στελέχη και κέρδισε τη μεγαλύτερη μάχη που έδωσε στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια. Κι αν κρίνω από τα ρίσκα που πήρε προκηρύσσοντας εσωκομματικές εκλογές, από τον τρόπο που χειρίστηκε τον δημόσιο διάλογο και τις επιθέσεις που δέχθηκε μάλλον έχει πάρει το μάθημά του. Αρκεί τώρα να μπορέσει να το εμπεδώσει, να μην είναι προσωρινή διδαχή, να είναι πραγματική γνώση για το αύριο και να μην αποδειχθεί «παπαγαλία» της εξεταστικής.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν επικράτησε μόνο στην εκλογή. Κέρδισε κυρίως πολιτικό χρόνο για να μπορέσει να δείξει ότι διαθέτει ηγετικό προφίλ. Να κάνει τις αλλαγές που πρέπει κυρίως σε ό,τι αφορά τον ίδιο του τον εαυτό. Να ξεπεράσει λάθη και αδυναμίες. Να αφήσει την παρέα και να παίξει ομαδικά. Να μοιράσει το παιγνίδι σε όλους τους παίκτες. Να δημιουργήσει από τώρα ένα πολιτικό γραφείο που θα έχει στόχο να κυβερνήσει στο μέλλον. Πλέον είναι αδιαμφισβήτητος αρχηγός και δεν έχει να φοβηθεί κανένα. Ο αντίπαλος είναι έξω, τους μέσα απέδειξε ότι τους «τους έχει».
Στην πολιτική ο ίσιος δρόμος είναι αδιάβατος, έλεγε ο Μακμίλαν και αυτό αφορά τους πάντες. Και τον Νίκο Ανδρουλάκη που επιλέγοντας να κάνει πράξη τον στόχο που έχει θέσει θα πρέπει να ξέρει ότι τον περιμένουν εμπόδια, δυσκολίες, ένα βουνό να ανέβει. Έδειξε όμως ότι έχει υπομονή, μετρά μέχρι το δέκα πριν αποφασίσει αυτό είναι τεράστιο προσόν που ίσως αντισταθμίζει άλλες αδυναμίες που έχει. Εξαρτάται λοιπόν από αυτόν και μόνον να κάνει το δικό του ραντεβού με την ιστορία. Ηγέτης γίνεσαι όταν το εσωτερικό σου ρολόι συγχρονίζεται με το ρολόι της ιστορίας, θα του έλεγε ο αξεπέραστος Μίμης, συνεπώνυμός του.
Και κάτι για τους αντιπάλους του που δείχνουν… ικανοποιημένοι με την εκλογή Ανδρουλάκη γιατί θεωρούν ότι έχει ταβάνι. Θέλω να πιστεύω ότι δεν κάνει αυτό το λάθος ο Μητσοτάκης. Που στην πορεία του βίωσε την υποτίμηση της οικογένειας, του κόμματος, αλλά και των άλλων κομμάτων. Τον υποτίμησαν και εκείνος (όπως είχα γράψει κάποτε) τους έβαλε… τρία γκολάκια χωρίς να το καταλάβουν έχοντας γίνει ήδη ένας από τους πιο σοβαρούς παράγοντες της Μεταπολίτευσης. Εάν ο Μητσοτάκης υποτιμήσει τον Ανδρουλάκη θα ηττηθεί κι εκείνος από τα… αποδυτήρια και θα το δει πολύ αργότερα στο βίντεο!
