Μα πώς αλλιώς; «ζωή» να τη χαρείς;
Στα σοβαρά…την πάρεις;
Μια το ’να της…μια τ’ άλλο της…
Πρόσεχε…μην «τουμπάρεις»!!!
Έννοιες, ευθύνες οι πολλές
μέρα με την ημέρα
που τριγυρνάνε στο μυαλό,
πώς να τα βγάλεις πέρα;
Γίνου παιδί στην κούνια σου,
πώς ήσουν; πώς κοιμάσαι;
Τούτα να αναστορηθείς,
ετούτα…να θυμάσαι!
Διώξε το μίσος, διώξε το…
ψυχή σου…κατακλύζει
κι ας τη χαρά να δροσιστείς
κι αγάπη…πλημμυρίζεις!
Ζήσε αυτή την αλλαγή
κι ανάλαφρα…τα παίρνεις
ζωής σου τα προβλήματα,
ψυχή σου…συνεφέρνεις!
Σαν το παιδί το άκακο
βλέπεις…το γείτονά σου,
τον φίλο, τον αλλοδαπό,
που έρχεται σιμά σου!
Κάνε σταυρό και προσευχή,
ψυχή σου πλημμυρίζει…
μ’ άγιο φως και με «Χριστό»
ψυχή σου να γεμίζει!
Να ζεις την ήρεμη ζωή
κι από την προσφορά σου
ευφραίνονται τα χείλη σου,
χαμογελά…η καρδιά σου!
Δώσε αξία στη ζωή,
στα λίγα σου τα πλούτη…
δεν είναι ’δα παντοτινά…
εις τη ζωή ετούτη!
Λίγο κρατάει…σκέψου το
κι απ’ το πρωί…ως το βράδυ,
σαν ήλιος απ’ Ανατολή,
«δύει»…μα δεν γυρνάει!
Ζήσε ζωή…γίνου παιδί…
ανάλαφρα κοιμάσαι,
χαμογελάς στον ύπνο σου,
σαν πέφτεις…και κοιμάσαι!
