Πλήρης ημερών πέρασε την Αχερουσία ο γνωστός παιδίατρος Γεώργιος Ευ. Χαλκιαδάκης.
Αποτελούσε έναν συνδετικό κρίκο με την παλιά καλή φρουρά των παραδόσεων του Ρεθύμνου. Άριστος επιστήμονας είχε προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες τιμώντας την παιδιατρική το λειτούργημά του. Διακρινόταν πάντα για την έφεσή του στην επιμόρφωση και για την πάγια τακτική του να ενημερώνει τους γονείς για θέματα πρόληψης προκειμένου να θωρακίζεται καλύτερα η υγεία των παιδιών τους.
Γιος του δασκάλου Ευαγγέλου Χαλκιαδάκη και της Στυλιανής Μαραγκουδάκη, ευτύχησε να έχει δάσκαλο στο δημοτικό σχολείο τον παπά Γιάννη Μακρή, αυτό τον φωτισμένο εκπαιδευτικό που είχε μεταλαμπαδεύσει τη γνώση και σε άλλες μεγάλες προσωπικότητες του Ρεθύμνου.
Ο Γεώργιος Χαλκιαδάκης συνέχισε με εξαιρετικές επιδόσεις στο γυμνάσιο και χωρίς καμιά εξωσχολική βοήθεια, χωρίς φροντιστήριο, πέτυχε το 1940 στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Κατάφερε μάλιστα να έρθει 25ος στους 1200 υποψηφίους. Δυστυχώς γι’ αυτόν οι περιπέτειες της κατοχής και των εμφυλίων συρράξεων δεν του επέτρεψαν να πάρει το πτυχίο του πριν από το 1953. Ευτύχησε όμως να κάνει λαμπρές σπουδές.
Άρχισε στην παιδιατρική κι έκανε ένα χρόνο και στην παθολογία. Οι σπουδές πλάι σε καθηγητές, όπως ο Αρκάγαθος Γούτας και ο Κωνσταντίνος Χωρέμης, ήταν ό,τι καλύτερο για την εποχή εκείνη ιδιαίτερα για φοιτητή, όπως ο Χαλκιαδάκης που ήθελε να εμβαθύνει στην επιστήμη του.
Τον Ιούνιο του 1958 επέστρεψε στο Ρέθυμνο ως διευθυντής της παιδιατρικής κλινικής στο νοσοκομείο Ρεθύμνου, διακρινόμενος για τη συνέπεια και την ευρυμάθεια που τον καταξίωσε σύντομα στον επιστημονικό χώρο. Δική του ενέργεια ήταν ο εφοδιασμός της παιδιατρικής κλινικής με σύγχρονα μέσα, όπως θερμοκοιτίδες και συσκευές φωτοθεραπείας και οξυγονοθεραπείας. Από τα μεγάλα του επιτεύγματα η διάσωση ενός νεογνού μόλις 950 γραμμαρίων που μεγάλωσε και έγινε άνδρας σημαντικός.
Πικράθηκε όταν παρά το σπουδαίο έργο που είχε επιτελέσει αναγκάστηκε να αποχωρήσει μετά από 26 χρόνια υπηρεσίας ως διευθυντής Α για να αποφύγει υποβιβασμό, αποτέλεσμα στενοκεφαλιάς παραγόντων που ασκούσαν εξουσία σε βάρος των παραδόσεων του Ρεθύμνου στον τομέα των αξιών.
Ιδιώτευσε για κάποιο διάστημα απολαμβάνοντας πάντα την κοινωνική καταξίωση και μετά αφοσιώθηκε στην υπέροχη οικογένειά του μελετώντας και αποφασίζοντας να μας δώσει το πολύ χρήσιμο χρήσιμο βιβλίο του με τίτλο «Λευκόγεια, το χωριό και οι οικογένειες του δια μέσου των αιώνων», που εξεδόθη από τη Γραφοτεχνική το 2012. Μια εξαιρετική έκδοση με πολλές πληροφορίες για το χωριό το οποίο πάντα λάτρευε.
Το Ρέθυμνο θα τον θυμάται με ευγνωμοσύνη.
Με τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του ευχόμαστε να είναι ελαφρό το χώμα που θα τον σκεπάσει και αιωνία η μνήμη του.