«Όσα ποιήματα κι αν γράψεις,

δεν είναι τίποτε, άνθρωπέ μου,

 μπροστά στη θεία Ποίηση μου!

Όσους κι αν κάνεις πίνακες,

δεν είναι τίποτε μπροστά σε

 μία Ανατολή ή μία Δύση μου!

Όσα γλυπτά και αν σμιλεύσεις,

δεν είναι τίποτε απολύτως μπρος

στου κορμιού μου τα Ανάγλυφα!

Όσα τραγούδια και αν συνθέσεις,

δεν είναι τίποτε μπροστά στο Φλοίσβο

των κυμάτων, το Θρόισμα των δέντρων

ή τους Κελαϊδισμούς των αηδονιών μου!

Όσους χορούς και αν χορογραφήσεις,  

δεν είναι τίποτε μπρος στους Ιριδισμούς

 της θάλασσας, τους Ελιγμούς της φώκιας,

 ή τα Σκέρτσα του χελιδονιού, του γλάρου,

   και της ανεμιζόμενής μου κλαίουσας!…

..…………………………………………

Όσα κι αν κάνεις, είναι όλα ψίχουλα,

 μπροστά στα πόδια μου, παιδί μου,

και μπρος στα δώρα που σου δίνω

 μέσ’ από την απέραντη ποδιά μου.

Δεν έχει η τέχνη τα απαιτούμενα

 για ν’αποδίδει τη θεία φύση μου.

Όμως, μπορεί να αναπαριστά

θρηνητικά και καταγγελτικά

τα μύρι’αφύσικά μου Πάθη,

που είναι έργα ανθρώπων .

ανθρώπων μητροκτόνων

αδελφοκτόνων, αυτοκτόνων!»

Με αφορμή τη σημερινή (5/6)Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος