Εντάξει θα περιμένουμε τη «μονομαχία» στη δεύτερη ψηφοφορία για να γνωρίζουμε ποιος τελικά θα είναι ο αρχηγός της Ν.Δ. και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Οι δύο Κρήτες πολιτικοί στις 10 Ιανουαρίου θα επιδιώξουν να πάρουν την ψήφο των πολιτών που πρόσκεινται προς το κόμμα τους. Ίσως σκεφτόσαστε προς τι το ενδιαφέρον μου για την αρχηγία ενός κόμματος που ως γνωστόν δεν συμπίπτουν οι ιδέες μας. Δεν ξέρω φίλοι μου τι λέτε εσείς που επίσης δεν ανήκετε πολιτικά στη Ν.Δ. αλλά ο γράφων έχει πολιτικές προτιμήσεις σε πρόσωπα που ανήκουν σε άλλα κόμματα και διεκδικούν την εξουσία.
Έτσι υπάρχουν κόμματα που ενδόμυχα θα ήθελα να μην αυξήσουν τη δύναμή τους ως και πρόσωπα.
Και υπάρχουν κόμματα που με νοιάζει ποιοι ηγούνται σ’ αυτά και με ποια πολιτική γραμμή.
Ελλάς Ελλήνων πολιτών λοιπόν και πολιτικών.
Όσοι λοιπόν έχουν ενδιαφέρον για την ηγεσία της Ν.Δ. είτε γιατί συμφωνούν με την πολιτική της γραμμή και ιδεολογία, είτε απλά τους ενδιαφέρει ποιοι στο μέλλον θα ηγούνται αυτού του κόμματος περιμένουμε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της 10-1-16 με ανάλογο ενδιαφέρον.
Φυσικά ο καθένας έχει την ιδεολογική και πολιτική του φιλοσοφία, έχει όμως και προτιμήσεις σε πολιτικούς από άλλους χώρους και μάλιστα όταν πρόκειται για κόμματα εξουσίας.
Και εντάξει στην περίπτωσή μας της ψηφοφορίας για αρχηγό της Ν.Δ. υπεισέρχεται και ο παράγων της τοπικής προέλευσης των ανταγωνιζόμενων. Ο κριτικισμός για να εξηγούμαστε κάπου με έχει και μένα μπολιάσει.
Εντάξει δεν αποσκίρτησα από την παιδιόθεν ιδεολογική μου βάση αυτό είναι κατανοητό.
Κατά τα άλλα η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα μετά την υπογραφή του στην «Συμφωνία» αναγκαστικά είναι και η πιο ενδιαφέρουσα άποψη πολιτικής κρίσης, επειδή εκ των πραγμάτων παίζει στις εξελίξεις τον πρώτο ρόλο και στη ζωή των πολιτών. Των πολιτών της εργατικής, αγροτικής και υπαλληλικής τάξης, οι οποίοι κυρίως υποφέρουν από την γενικότερη οικονομική κρίση και φυσικά από την επίδρασή της στην Ελλάδα που πλήττεται περισσότερο λόγω και των υπέρογκων δανειακών της υποχρεώσεων στις οποίες οι προηγούμενες κυβερνήσεις την ενέπλεξαν.
Και για να μη ξεχνιόμαστε πάντα οι αγώνες του εργαζόμενου λαού είναι σε πρώτο πλάνο αυτοί που μπορούν να κάνουν κάτι.
