Τον Ιούλιο του 2011, συγκεκριμένα στις 29 και 30, το νότιο κομμάτι του Άη Βασίλη έζησε εφιαλτικές ημέρες και οι κάτοικοι των χωριών (Κεντροχώρι – Πλατανέ – Ακούμια – Κρύα Βρύση – Ορνέ – Σαχτούρια – Μέλαμπες), βιώσαν τη χειρότερη πυρκαγιά στην ιστορία της περιοχής.
Μέσα σε δύο μέρες η περιοχή μεταβλήθηκε σε «κρανίου τόπος» αφού καταστράφηκε ένας από τους σημαντικότερους και παλαιότερους ελαιώνες της Κρήτης, με τη γηγενή ποικιλία της χοντρολιάς (θρούμπα) και αφανίστηκαν χιλιάδες στρέμματα δασικής βλάστησης ντόπιων αρωματικών φυτών, αλλά και χιλιάδες μέλη της πανίδας στην περιοχή.
Οι ντόπιοι στην περιοχή έμειναν να ανιστορούνται τις παλιές καλές εποχές με τις βεντέμες και τις λαδοχρονιές που γέμιζαν τα πιθάρια, έχοντας αποκομίσει τον κόπο και την απόδοση της περιουσίας τους. Η περιοχή ουσιαστικά καταστράφηκε!
Κροκοδείλια αποδείχτηκαν τα δάκρυα των παραγόντων, που διάβηκαν την περιοχή θέλοντας αποκομίσουν τα πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια.
Δυστυχώς όμως αποδείχτηκε ότι οι υποσχέσεις ήταν ψέματα, δηλώνοντας για άλλη μια φορά, πως η ανικανότητα και η αμετροέπεια κυριαρχούν, σε όλα τα μεγέθη του πολιτικού μας βίου.
Δυστυχώς δεν λήφθηκε καμιά μέριμνα για την αποκατάσταση της περιοχής, τη βοήθεια στους κατοίκους, αλλά και την αναγέννηση του φυσικού περιβάλλοντος.
Ξέχασαν τόσο γρήγορα και υποβάθμισαν ένα γεγονός, που ανέτρεψε την πορεία και τις ζωές των ανθρώπων, που ζουν σε μια ολόκληρη περιοχή, κρίμα!
Μόνοι τους οι κάτοικοι έδωσαν την μάχη με όλες τις αντιξοότητες και κάτι άρχισε να φαίνεται στον ορίζοντα.
Αλλά υπάρχει και ένα πελώριο γιατί; Ποιος και γιατί το έκανε;
Και στις 23 Μαΐου στο Κακουργιοδικείο Χανίων φτάνει η ώρα της κρίσεως, οι ένοχοι κατά το κατηγορητήριο δικάζονται σε δεύτερο βαθμό για την απεχθή πράξη τους, που προκάλεσε όλη την τοπική κοινωνία.
Καλείται σήμερα λοιπόν η ίδια η τοπική κοινωνία να δώσει το παρόν, για να πάρει απαντήσεις από το δικαστήριο, για το πώς και το γιατί αυτή η πράξη οδήγησε τον τόπο μας στον μαρασμό και στην καταστροφή.
Γιατί αυτός ο τόπος έχει φωνή που μέσα από την ολική καταστροφή, επιζήτησε την αναγέννηση και έστειλε μηνύματα ότι παρόλα τα χτυπήματα αντέχει και ελπίζει.
Μάχεται και επί επτά ολόκληρα χρόνια μετά την καταστροφή για πρώτη φορά φέτος οι κόποι ξανάρχισαν να αποδίδουν καρπούς, να ζωντανεύει το όνειρο ότι μπορεί αυτός ο τόπος να ελπίζει πάλι.
Αυτό το όνειρο όμως δεν μπορεί να ξανασβήσει δεν έχουμε το δικαίωμα ολιγωρήσουμε και να αφήσουμε απροστάτευτο αυτό τον τόπο επτά χρόνια τώρα τίποτα δεν έχει συμβεί άραγε είναι τυχαίο?
Την Τετάρτη 23 Μαΐου η κοινωνία πρέπει να πάρει απαντήσεις, έχει δικαίωμα να μάθει αν και γιατί υπάρχουν ένοχοι για το έγκλημα αυτό και αν υπάρχουν, το δικαστήριο οφείλει να αποδώσει δικαιοσύνη, για να πάψει πλέον οι κοινωνία να κατασκευάζει διλήμματα και ενόχους δεν είναι δουλειά της αλλά δικαιούται να μάθει και να κρίνει.
Να σταματήσει επιτέλους αυτός ο ακήρυχτος πόλεμος στην περιοχή που την οδήγησε με στενευμένες κινήσεις στην εγκατάλειψή του και στον μαρασμό.
Εμείς το χρέος μας το κάναμε!
Ας ελπίσουμε ότι το ίδιο θα κάνουν και όλοι αυτοί που έχουν την ευθύνη!
