Ένας αιωνόβιος Κρητίκαρος, ο μπάρμπας Μενέλαος, έχει αγέραστα μερακλήκια, αλλά κι αρκετές λόξες… Και ποιος στ’ αλήθεια είναι τέλειος;
Εκεί στο μικρό χωριό ζει με τη Γλυκερώ του 75 ολάκερα χρόνια! Όμως ακόμη δεν τον συγχώρησε, γιατί λέει την εξαπάτησεν και της απέκρυψεν την πραγματική του ηλικία. Και μου κάνει και τη θεοσεβούμενη, η αντίχριστη! Τα εφτά τους παιδιά είναι διασκορπισμένα σ’ όλην την επικράτειαν, εκτός από το όγδοο, τον Μανούσο.
Την ημέρα την πρωτοχρονιάς του 2016 πήγε και στους δυο καφενέδες, του Αλέκο και του Παντελή, οι θαμώνες νεαροί του πρότειναν να τον κεράσουν, αλλά δεν τους επέτρεψεν, έφυγε μάλιστα βιαστικά, γιατί θα κρύγιαινεν το φαγητό, τα τσιτσιριστά χόρτα με τα σίγλινα. Η Γλυκερώ καλή νοικοκυρά όπως ήταν, ευχαρίστησεν τον σύζυγο, δεν είχαν σηκωθεί από το τραπέζι και κτύπησε το τηλέφωνο. Παππούλη, σας παίρνω με τον Τάκη μου για να σας πω το πιο ευχάριστο «νέο». Ποιο Τάκη μωρή, πιο Τάκη; Τον Δημήτρη, θες να πεις… Ναι παππούλη δώσε μου και τη γιαγιά. Όχι, πρώτα θα μου πεις το «ευχάριστο». Κι η νεαρή γυναίκα μετρούσε και τις συλλαβές της και έλεγε! Γεννήθηκε το τρισέγγονο και θα του δώσουμε το όνομά σου, παππούλη μου. Να ζήσει το κοπέλι και λογικέψου, θα δώσετε όνομα από το σόι του Τάκη, Τάκη σου. Πάρε και τη γιαγιά σου και γερά να τα πείτε. Γερά γερά ήθελε να πει…
Σε πελάγη ευτυχίας κολυμπούσεν η γιαγιά και δεν είδεν πότε έφυγεν ο Μενέλαος που είχεν μπει κιόλας στο μεζέδικο της Βαρβάρας και διέταξεν να κεράσει όσους ήταν μέσα, αφού όρθιος άρχισεν να εξαγγέλλει: Χωριανοί μου έχει τρεις μεγάλες χαρές τούτον τον ευλογημένον χρόνο. Η κανέλα μου έκαμενε εννιά κουνέλια, ούλα απής μεγαλώσανε θα τα πέψω στα κοπέλια, δεύτερον: η πουλαρίνα μου γέννησεν ένα πουλαράκι και το πούλησα κιόλας 1.000 ευρώ, γιατί λέει εξέλιπεν το είδος, βέβαια γαϊδάροι, με δυο πόδια γεμάτος ο κόσμος.. Γέλια, γέλια ηχούσαν στο εστιατόριο κι οι νεαροί ξεκαρδισμένοι ρωτούσαν, θα πεις και τρίτα γεννητούρια μπάρμπα; Ο γεράκος δε μιλούσε, ένα χοντρό δάκρυ κυλούσε στο μάγουλο που το ‘χουν φάει τα βάσανα ολάκερου του εικοστού αιώνα. Ναι, γεννητούρια πάλι θα πω, η δισέγγονή μου με ‘κανε παππού μιας τρίτης γενιάς απογόνων!
Μπράβο μπάρμπα και ‘μεις σου ευχόμαστε ο τρισέγγονός να σου μοιάσει σε όλα, μα δεν πρόλαβε να ευχαριστήσει και μπήκε ένα αλαφιασμένο παλικάρι και φώναξε, εκλέψανε του μπάρμπα το πουλάρι. Ο Μενέλαος αναψοκοκκίνισε χωρίς να τα χάσει, έφεξεν στο σπίτι του κι άρπαξε μια κατσούνα που κι ο πιο δυνατός αν έτρωγε μια ραβδέ, δε θα τον γλίτωνεν, ούτε ο γιατρός του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα. Ευτυχώς το πουλαράκι δεν απηγάγην, λιαζόταν κάτω από ένα χαντακάκι, εδώ στην χώραν του φωτός και της θαλασσένιας ελπίδας, της χειμαρρώδους λεβεντιάς και της κελαρυστής φιλοξενίας, της ανυπότακτης λευτεριάς και της καρδιάς που τρέχει σαν ποτάμι με μέλι και πρεπειά!
Καλό κι ευλογημένον χρόνον
Αλεξάνδρα Πολυχρονάκη
