Η πολιτιστική, περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική σημασία της ελαιοκαλλιέργειας και η διατροφική και υγιεινή αξία του ελαιολάδου, αναδείχθηκε μέσα από τα λογοτεχνικά έργα που συμμετείχαν στο διαγωνισμό που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την ευαισθητοποίηση του κοινού για την αξία του ελαιολάδου.
Χθες στο Ρέθυμνο, στο χώρο του Σπιτιού του Πολιτισμού στη διάρκεια ημερίδας έγιναν οι βραβεύσεις των συμμετεχόντων ενηλίκων και μαθητών από όλη την Κρήτη που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό.
Ο πρόεδρος του ΣΕΔΗΚ Γιώργος Μαρινάκης, αναφερόμενος στην πρωτοβουλία του ΣΕΔΗΚ, τόνισε: «Σκεφτήκαμε να εκμεταλλευτούμε την κλεισούρα του covid και να δώσουμε υλικό σε έφηβους και σε μεγάλους να εκφραστούν με αφορμή την ελιά. Έγινε λοιπόν ένας διαγωνισμός με πολύ μεγάλη συμμετοχή. Είχαμε επιλεγμένες επιτροπές που αξιολόγησαν τα κείμενα που μας δόθηκαν και επαινέσαμε με την απονομή των βραβείων τους συμμετέχοντες. Με την ευκαιρία αυτή θέλω να πω ότι η ελιά πάντα εμπνέει και συνέγειρε τους Έλληνες και ιδιαίτερα τους Κρητικούς. Για μας η ελιά δεν είναι απλώς μια υγιεινή διατροφή. Αποτέλεσε και μια δημιουργική απασχόληση του κοινού κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η ελιά και το λάδι είναι πολιτισμός, είναι η ιστορία μας και νομίζω ότι μέσα από τα κείμενα και τα ποιήματα των ανθρώπων που συμμετείχαν και κυρίως εκείνων που βραβεύτηκαν αυτό αναδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο. Θα συνεχίσουμε με τέτοιες πρωτοβουλίες γιατί θεωρούμε ότι όλοι έχουμε μια υποχρέωση αυτό τον πολιτιστικό αλλά και διατροφικό θησαυρό να τον διαφυλάξουμε και να τον αναδείξουμε και να του δώσουμε την αξία και την υπεραξία που δικαιούται».
Σε σχέση με την σημερινή κατάσταση της ελαιοκομίας και την τιμή του ελαιολάδου ο κ. Μαρινάκης πρόσθεσε ότι: «και το λάδι είναι ένα χρηματιστηριακό προϊόν. Εξαρτάται από την παγκόσμια αγορά. Η σημασία που πρέπει να δώσουμε είναι στο πως θα το κάνουμε επώνυμο τυποποιημένο προϊόν. Το χύδην προϊόν ποτέ δεν πρόκειται να δώσει υπεραξία στον παράγωγο. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Αυτή την υπεραξία την εισπράττει ο έμπορος και εκείνος που το αξιοποιεί και το προωθεί στην αγορά. Το λάδι μας είναι χρυσάφι. Όμως δεν πρέπει να είμαστε αυτάρεσκοι και να θεωρούμε τα πάντα δεδομένα. Πρέπει και εμείς να οργανωθούμε καλύτερα να φτιάξουμε εκείνες τις υποδομές που απαιτούνται, να συγκεντρώσουμε τις μονάδες μας γιατί αυτή η πολυδιάσπαση που υπάρχει δεν είναι για το καλό του προϊόντος και ίσως έτσι δεν θα είναι η καλή τιμή του λαδιού, ένα παροδικό φαινόμενο αλλά θα είναι κάτι το σίγουρο, το βέβαιο. Κι έτσι δεν θα αφήνουμε ελαιόκαρπο αμάζευτο όπως έγινε και φέτος. Αυτό είναι ύβρης της φύσης. Τους καρπούς πρέπει να τους συλλέγουμε και να προσπαθούμε αξιοποιώντας τα σύγχρονα μέσα, την τεχνολογία, την επιστήμη και την καλή ενημέρωση να αναδεικνύουμε αυτά τα προϊόντα και να τους δίνουμε την αξία που πρέπει να έχουν».
Από την πλευρά του ο επιστημονικός συνεργάτης του ΣΕΔΗΚ, Νίκος Μιχελάκης ανέφερε: «Η εκδήλωση επιχείρησε να ανάδειξη για πρώτη φορά μια πτυχή από την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά που διαθέτει η ελαιοκομία της Κρήτης. Τον μοναδικό στο κόσμο πολιτισμό της ελιάς και του ελαιολάδου που έχοντας βαθιές ρίζες και καταβολές στη μινωική Κρήτη συνεχίζει της νεώτερες περιόδους και φτάνεις ως τις μέρες μας με τα πολύ αξιόλογα έργα μικρών και μεγάλων καλλιτεχνών και λογοτεχνών. Ο πολιτισμός της ελιάς στην Κρήτη αποτελεί ένα μοναδικό πλούτο που όμοιός του δεν υπάρχει σε πολλά μέρη του κόσμου και ο πλούτος αυτός αξίζει να αναδειχτεί και να αξιοποιηθεί για μια σειρά από σοβαρούς λόγους. Πρώτον γιατί ανεβάζει το πολιτιστικό επίπεδο των κατοίκων του νησιού και καλλιεργεί τα έμφυτα πνευματικά προσόντα τους, δεύτερο γιατί μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό προωθητικό μοχλό για την διάθεση του ελαιολάδου και τρίτιο γιατί μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη μιας μορφής τουρισμού, του ελαιοτουρισμού, η οποία άρχισε να κάνει τα πρώτα μικρά αλλά σταθερά βήματά της τα τελευταία χρόνια στο νησί. Ήδη έχουν δημιουργηθεί στο νησί πολλά ελαιομουσεία και έχουν αναπλαστεί αρκετά μνημειακά ελαιόδεντρα που συγκεντρώνουν χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, ενώ παράλληλα σύγχρονα ελαιοτριβεία δημιουργούν χώρους υποδοχής τουριστών. Και σε όλα αυτά βασικό στοιχείο επίδειξης και προβολής είναι ο πολιτισμός της ελιάς, ο οποίος με διάφορα μέσα, εικόνες, φυλλάδια, βίντεο, βιβλία μπορεί να προβάλλεται στους ντόπιους και ξένους επισκέπτες. Σε όλα τούτα συνέβαλλαν οι διαγωνισμοί ζωγραφικής και λογοτεχνίας για την ελιά και το λαδί που προκήρυξε ο ΣΕΔΗΚ. Όλοι οι διαγωνισμοί αυτοί παρότι μπορεί να φαίνονται απλές δράσεις υπήρξαν τελικά πολυσύνθετες και επίπονες προσπάθειες που έγιναν δυσκολότερες εξαιτίας της υγειονομικής κρίσης και τις συνθήκες που αυτή επέφερε. Ευχαριστούμε τους φορείς Περιφέρεια, Δήμους, και το ΜΑΙΧ. Επίσης ευχαριστούμε τα μέλη της επιτροπής οργάνωσης Ελπινίκη Νικολουδάκη, Αταλάντη Μιχελογιαννάκη, Μιλτιάδη Παπαδάκη, Μιχάλη Τρούλη, Μαλμου Αγγέλα, και Βασιλική Χαρωνίτη. Ευχαριστούμε όμως και τα μέλη της επιτροπής αξιολόγησης για τα έργα λογοτεχνία ενηλίκων τους Μαρία Φραγκιαδάκη, φιλόλογο (Ηράκλειο), Γιάννη Χρονάκη, φιλόλογο (Νεάπολη), Θεόδωρο Πελαντάκη, φιλόλογο (Ρέθυμνο) και παιδιών και εφήβων την Ειρήνη Βογιατζή, φιλόλογο (Ρέθυμνο), Έλση Ορφανάκη, φιλόλογο (Άγιο Νικόλαο), Λεωνίδα Βεγλιρή, δάσκαλο (Χανιά)».
Σημειώνεται ότι στη διάρκεια της χθεσινής εκδήλωσης για την ελιά και το λάδι ως πηγή έμπνευσης των λογοτεχνικών έργων έκαναν ομιλία ο Μιχάλης Τρούλης, πρόεδρος της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ρεθύμνου, ενώ για την ελιά και το λάδι στην Λογοτεχνία μίλησε η Αιμιλία Μιχελιδάκη – Πολιτική και Κοινωνική Επιστήμων.
Οι διακριθέντες στο διαγωνισμό «Ελιά και Λάδι στην Λογοτεχνία»
Χρυσή Μινωική Ελιά
Ενήλικες: Φρυγανάκης Γεώργιος, Ρέθυμνο, για το έργο του «Προσκυνώ τη χάρη σου ελαία»
Παιδιά: Δελιμηχαήλ Δημήτριος, για το έργο του «Στον ίσκιο μιας ελιάς»
Αργυρή Μινωική Ελιά
Ενήλικες: Σιγανός Χαρίδημος, Λασίθι, για το έργο του «Η Ελιά»
Πλατανάκης Γεώργιος, Σητεία, για το έργο του «Η ελιά σαν παραμύθι»
Παιδιά: Δακανάλη Ελισάβετ, 15° Δημοτικό Σχολείο Ρεθύμνου, για το έργο της «Η ελιά»
Χάλκινη Μινωική Ελιά
Ενήλικες: Κατσιφαράκη Ελευθερία, Χανιά, για το έργο της «Το λάδι μας» Μακρυνάκης Νικ., Σητεία, για το έργο του «Μια μέρα λιομαζώματος.
Πιτυκάκης Μιχαήλ, Αθήνα, για το έργο του «Στην ελιά»
Τζιάκη Δέσποινα, Χανιά, για το έργο της «Μια δοκιμή»
Τρακάκης Κώστας, Χανιά, για το έργο του «Εγώ, το δέντρο, η ελιά»
Παιδιά: Άλτα Βερενίκη – Ρέθυμνο, για το έργο της «Η ελιά»
Έπαινοι
Ενήλικες: Γρυφάκη Μαρία, Χανιά, για το έργο της «Έχεις ελιά ευλογηθεί»
Δεβεράκη Αννέτα, Ρέθυμνο, για το έργο της «Έλαιον το πολύτιμον»
Ελληνικάκης Μιχαήλ, Σητεία, για το έργο του «Ο Μπάρμπα Γιάννης και η ελιά»
Καπριδάκης Γεώργιος, Χανιά, για το έργο του «Για ένα μπετονάκι λάδι»
Καραγιάννη Ευαγγελία, Ηράκλειο, για το έργο της «Η ελιά στη ζωή μου»
Καραγιάννης Αθανάσιος, Ηράκλειο, για το έργο του «Λιοξανθόχαρη»
Καρακατσάνη Βαγγελιώ, Ηράκλειο, για το έργο της «Η μικρή ελιά»
Καρκανοραχάκης Αντώνης, Χανιά, για το έργο του «Ελιά»
Κυριακάκης Νίκος, Ηράκλειο, για το έργο του «Οδοιπορικό στο λιοστάσι»
Μαλαξιανάκης Γιάννης, Χανιά, για το έργο του «Ειμ’ η ελιά η ευλογημένη»
Μπιτσάκης Γιάννης, Χανιά, για το έργο του «Ελιές – Λάδι»
Μπιτσάκης Γιώργος, Ηράκλειο, για το έργο του «Ελιά, το Ιερό Δένδρο»
Παπαηλιάκης Μιχαήλ, Ηράκλειο, για το έργο του «Στ’ λαγού τσ’ ελιές»
Τραχαλάκη Δέσποινα, Ρέθυμνο, για το έργο της «Προσεχέ την, την Ελιά!»
Τσιγδινού Δέσποινα, Ρέθυμνο, για το έργο της «Ύμνος στην Ελιά»
Χαραλαμπίδου Πετρούλα, Ημαθία, για το έργο της «Στα λιόδεντρα»
Παιδιά: Μαθητές 15ου Δημοτικού Σχολείου Ρεθύμνου
Ανδρονικίδου Αικατερίνη, Βροντάκης Φίλιππος, Γαβαλάκη Ηλιάνα, Κοκοτσάκη Ειρήνη, Κουντή Ευαγγελία, Κωνσταντινίδη Μιχαέλα, Σταρένιου Χλόη