Την ευκαιρία να συνομιλήσει με νέους της Τρίπολης αναφορικά με τη νεανική επιχειρηματικότητα και τις προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης της χώρας είχε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Ρεθύμνου Γιάννης Α. Κεφαλογιάννης. Ο Ρεθεμνιώτης βουλευτής είχε την ευκαιρία να ανταλλάξει απόψεις με τους νέους της περιοχής και να αναπτύξει σκέψεις και προβληματισμούς γύρω από το ζήτημα της νεανικής επιχειρηματικότητας και τη συμβολή που μπορεί να έχει τόσο στην οικονομική ανάκαμψη της χώρας μας όσο και στη διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού προτύπου. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε μετά από πρωτοβουλία της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ Τρίπολης, παρουσία του υπεύθυνου επαρχιακών οργανώσεων της ΟΝΝΕΔ κ. Θάνου Κολοβού.
Μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο κ. Κεφαλογιάννης ανέφερε: «Το πρώτο ερώτημα είναι: υπάρχουν νέοι διαθέσιμοι να ασχοληθούν με αυτή τη μορφή επιχειρηματικότητας; Υπάρχουν «ρυάκια» ελπίδας μέσα σε αυτό το τέλμα που βρισκόμαστε; Τι είναι αυτό που τους κινητοποιεί, όταν οι περισσότεροι γύρω τους είναι αποκαρδιωμένοι, ή έτοιμοι να μεταναστεύσουν; Και τι μπορεί να κάνει η οργανωμένη πολιτεία για να τους στηρίξει; Καταρχάς, υπάρχουν. Οι έρευνες επιχειρηματικότητας δείχνουν ότι οι νέοι αυτοί είτε βλέπουν ευκαιρία για μια μεγάλη επιτυχία στο επιχειρείν, είτε δε βλέπουν ευκαιρίες αλλού, ενώ δεν θέλουν για προσωπικούς λόγους να μεταναστεύσουν. Οι έρευνες επιχειρηματικότητας ονομάζουν τις δύο αυτές περιπτώσεις επιχειρηματικότητα «ευκαιρίας» και «ανάγκης». Υπό ποιες προϋποθέσεις αυτή η κατηγορία των νέων ανθρώπων σήμερα κινητοποιείται; Το πρώτο είναι η γνώση. Πιστεύουν ότι έχουν μια ειδική τεχνογνωσία, κάτι δηλαδή που γνωρίζουν καλύτερα από τους ανταγωνιστές και που αποτελεί τη βάση για το προϊόν που θα προσφέρουν. Συνήθως η γνώση έχει παραχθεί σε κάποιον οργανωμένο θεσμό όπου έγινε η προεργασία. Στην Ελλάδα έχουμε τέτοιους θεσμούς. Στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα παράγονται ερευνητικά αποτελέσματα που έχουν δυνητικά μεγάλη αξία. Τα πανεπιστήμια διαμορφώνουν δεξιότητες και αξίες για τη μεσαία τάξη, γι’ αυτό και θα επηρεάσουν την έκβαση στο σταυροδρόμι όπου βρισκόμαστε. Προκειμένου η γνώση αυτή να αποκτήσει μεγαλύτερη δυναμική, απαιτείται μια καλύτερη και οργανωμένη διασύνδεση των πανεπιστημίων με την πραγματική οικονομία. Και αυτό προϋποθέτει την εξοικείωση των φοιτητών με την εφαρμογή project.
Η δεύτερη προϋπόθεση υπό την οποία επιχειρεί αυτή η κατηγορία των νέων ανθρώπων σήμερα είναι το κεφάλαιο. Χρησιμοποιούν αποταμιεύσεις, όσο έχουν. Αξιοποιούν ακίνητα ή κτήματα ή εξοπλισμό που είχε αγοραστεί για άλλη χρήση. Σπάνια, ίσως βρουν κάποια χρηματοδότηση από τράπεζα ή επενδυτές. Αν είναι ερευνητές, ίσως έχουν βρει πόρους από προγράμματα της Ε.Ε. Και εδώ είναι που πρέπει να παρέμβει η Πολιτεία. Με πρόσβαση σε εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης. Ειδικά σήμερα, που η τραπεζική χρηματοδότηση είναι μειωμένη και μέχρι αυτή να αποκατασταθεί, είναι εξαιρετικά κρίσιμο να παρέχονται φορολογικά και άλλα κίνητρα προς εταιρείες διαχείρισης επενδυτικών κεφαλαίων (private equity), επιχειρηματικών συμμετοχών (venture capital) για την ανάπτυξη πρωτοβουλιών που δημιουργούν εναλλακτικές πηγές κεφαλαίων. Είναι επίσης απαραίτητο να αξιοποιηθούν στο έπακρο με στοχευμένες δράσεις για τους νέους επιχειρηματίες τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Η τρίτη προϋπόθεση υπό την οποία επιχειρούν οι νέοι σήμερα είναι το δίκτυο. Για να ξεκινήσει ένας νέος σήμερα την περιπέτεια του επιχειρείν, πρέπει να έχει χτίσει κάποιες συνεργασίες. Συνέταιρους, προμηθευτές, δυνητικούς πελάτες. Η κρίση έχει αποψιλώσει τα εγχώρια δίκτυα, αλλά τα έχει κάνει πιο ισχυρά. Δηλαδή έχουν λιγοστέψει οι άνθρωποι, γιατί πολλοί έφυγαν ή αποτραβήχτηκαν απελπισμένοι, αλλά όσοι υπάρχουν επικοινωνούν και συνεργάζονται περισσότερο.
Τα δίκτυα αυτά πρέπει να τα ενισχύσουμε, να τα εκκολάψουμε. Οι κυβερνήσεις πρέπει να ενθαρρύνουν τη δημιουργία περιφερειακών επιχειρηματικών οικοσυστημάτων που θα περιλαμβάνουν σχήματα ευρύτερης διακυβερνητικής συνεργασίας, τοπικών πυρήνων επιχειρηματικής δραστηριότητας και δικτύων συνεργασίας μεταξύ τοπικών επιχειρηματιών, φορέων και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Η τέταρτη προϋπόθεση – και ίσως η πιο σημαντική – υπό την οποία αυτοί οι νέοι σήμερα κινητοποιούνται είναι η διάθεση. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καταφέρει να απομονώσουν τον θόρυβο της δημόσιας σφαίρας για να εστιάσουν στο δικό τους σχέδιο, ή, εναλλακτικά, μετέχουν προσεκτικά σε αυτή, και αντλούν δύναμη από αντίδραση. Η αυτοπεποίθηση, η τεχνογνωσία και το δίκτυό τους είναι τα στηρίγματά τους. Η σχετική σιγουριά τους κλονίζεται όμως από ακραίες καταστάσεις, όπως το δημοψήφισμα και τα capital controls, ή από τη φορολογική τρέλα, όταν αυτή τους ακουμπά. Αν θέλουμε να ξεκινήσουμε να συζητάμε σοβαρά για τις πολιτικές ενίσχυσης της νεανικής επιχειρηματικότητας σήμερα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την οπτική των νέων ανθρώπων που επιχειρούν σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον.· Η ελπίδα και ο φόβος πηγάζουν και από άλλα βιώματα, πέρα από την οικονομία: από τον λόγο των πολιτικών, τη συμπεριφορά της Δικαιοσύνης, την αίσθηση ότι επικρατούν οι σώφρονες ή οι έξαλλοι στη δημόσια ζωή. Η τωρινή κυβέρνηση έχει κάνει μεγάλη ζημιά σε αυτό το πεδίο. Το δημοψήφισμα του 2015 έδιωξε από τη χώρα πολλούς που, ενώ είχαν δουλειές και σκέφτονταν να τις επεκτείνουν, είπαν «δεν μπορώ να ζω σε μια χώρα που μπορεί να ξεκόψει από την Ευρώπη μέσα σε μία νύχτα».· Σήμερα λείπει ακόμα από την κοινωνία μας το πνεύμα της εποχής, που θα επιτρέψει σε εκατό χιλιάδες ανθρώπους να δράσουν ώστε να αλλάξουν τη χώρα, αν και δειλά δειλά, όπως δείχνουν πρόσφατες έρευνες, όπως αυτή της Διανέοσις αυτό αλλάζει. Δεν είναι όμως ακόμη πλειοψηφικό ρεύμα. Ό
πως και να έχει, εκεί έξω και εδώ σε αυτή την αίθουσα υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούν να τραβήξουν όλη την κοινωνία έξω από το τέλμα. Θα το κάνουν μόνο όταν οι πολιτικοί πάψουν να τους υπονομεύουν και να τους απειλούν και όταν η υπόλοιπη κοινωνία αναγνωρίσει ότι τους χρειαζόμαστε.
