Στον σημερινό όγδοο «σταθμό» της δημοσιοποιούμενης δεκάλογης πορείας (μέσα από την κατάθεση των απόψεών μας) για τις επόμενες (και όχι μόνον!) δημοτικές εκλογές, αναφερόμαστε στην αναγκαιότητα (και όχι, απλώς χρησιμότητα!) κάποιων «ιδιοτήτων», οι οποίες θα πρέπει να αξιολογούνται από όλους (υποψήφιους υποψηφίους, υποψήφιες παρατάξεις, και ψηφοφόρους)!
Η (πραγματικώς!) ελεύθερη σκέψη, πού μπορεί να «πετά» απαλλαγμένη από οποιαδήποτε «βαρίδια» συμβιβασμών, υποδείξεων, δεσμεύσεων κλπ. χρειάζεται, διότι τα (πραγματικά!) οράματα και οι ιδέες βρίσκονται «ψηλά» και εκεί πρέπει να παραμένουν.
Στην συνήθη «πρακτική», οι διάφορες υποψηφιότητες περνούν μέσα από «κνισάρες» περιορισμών, προϋποθέσεων, συμφωνιών (εξαιρείται το πρόγραμμα, το οποίο θα πρέπει να αποτελεί, και να είναι, το «Σύνταγμα» μιας οποιασδήποτε συνεργασίας), εγκρίσεων και αποκλεισμών, μετρήσεων και υπολογισμών, (εντός και εκτός εισαγωγικών), προσωπικών σχέσεων και αντιπαθειών (δικαιολογημένων ή αδικαιολόγητων!), κομματικών «χρωμάτων» και «αχρωματοψιών», κλπ. κλπ. κλπ. από τις οποίες… φυσιολογικά και αυτονόητα «δεν χωρούν» και «δεν περνούν», και έτσι αποκλείονται, πολλοί, (αν όχι όλοι!), από εκείνους που «θα ‘πρεπε να αναζητούνται» και «αν ακόμη δεν υπήρχαν»!
Είναι φυσιολογικό, και ταυτόχρονα… αποδεικτικό αυτής της αλήθειας τους, όλοι εκείνοι που «έχουν ένσημα» συμμετοχής σε διάφορους αγώνες, να έχουν «στεναχωρήσει» κάποιους, να έχουν βρει «απέναντι τους» κάποιους άλλους, να αποτέλεσαν ή να αποτελούν «εμπόδιο» για κάποιους άλλους, να έκαναν (αν θέλετε!) και κάποια λάθη (αλάνθαστος είναι μόνον εκείνος που δεν έχει κάνει ποτέ και τίποτα στην ζωή του, έχοντας όμως κάνει το μέγιστο λάθος της μη συμμετοχής του, του ότι έμεινε «άκαπνος» και απόλεμος!) τα οποία (με σκοπιμότητα!) τα «απομονώνουν» τα «τονίζουν» τα «υπεραξιολογούν» και τους «τα χτυπούν», να έχουν «ταυτότητα» και «ναυτικό φυλλάδιο» τα οποία (για κάποιους!) να «προκαλούν», να υπάρχουν ανθρώπινες αδυναμίες που παρεισφρέουν στις εκτιμήσεις και αξιολογήσεις και να επηρεάζουν σημαντικά τις τελικές συγκρίσεις και κρίσεις, κλπ. κλπ. κλπ.
Για να μην «πολυλογούμε», καταθέτουμε την άποψή μας, ότι στην σύγκριση και στις τελικές κρίσεις μας μπαίνουν πολλές και διάφορες «παράμετροι», οι οποίες ελάχιστα (για να μην απολυτολογήσουμε, και να πούμε «καθόλου»!) λαμβάνουν υπ’ όψει τους αυτήν την τεθείσα αναγκαιότητα της ελευθερίας «πετάγματος» της σκέψης στα «υψηλά κείμενα», στα ιδανικά και στα οραματικά!
Η αυτογνωσία είναι μια δυσκολοεύρετη ιδιότητα, η οποία, συνήθως, δεν φύεται στα προεκλογικά (και πολλές φορές, ούτε στα μετεκλογικά!) «χωράφια», διότι την καταπνίγουν τα «αυτοφυή ζιζάνια» της σκόπιμης διαφημιστικής υπερτόνισης και της φουσκωτικής αυτοπροβολής (σχεδόν) όλων όσοι «εκτίθενται» στην προεκλογική «βιτρίνα» ετούτων των διεργασιών.
Όμως, μια, αναμφισβήτητη, απλή και αυτονόητη αλήθεια, είναι πως όλοι δεν κάνουν για όλα! Κάθε δράση, κάθε σχεδιασμός, κάθε λειτουργία, κάθε δραστηριότητα, κάθε ενέργεια, απαιτεί αντίστοιχες προϋποθέσεις και δυνατότητες (έμφυτες, διδαχθείσες, αποκτηθείσες με την εμπειρία, κλπ. κλπ. κλπ.), για εκείνους που θα καθοδηγήσουν και που θα οδηγήσουν την σχετική προσπάθεια και τον σχετικό αγώνα ο οποίος, πάντα, χρειάζεται.
Είναι σαφές (και το έχουμε υποστηρίξει επανειλημμένα), ότι η συνολική συμμετοχή και χρειάζεται και απαιτείται, όμως καθένας μας πρέπει να έχει τον αντίστοιχο «ρόλο» του, την αναλογούσα σε εκείνον «θέση ευθύνης» του, και, για να είναι υπαρκτή η συμμετοχή πρέπει να είναι και ρεαλιστικής «διάστασης» (δηλ., π.χ., δεν μπορείς να περιμένεις χρόνο συμμετοχής από πολίτη «πνιγμένο» σε υποχρεώσεις χωρίς «ελεύθερο» χρόνο, κλπ.).
Δεν θα θέλαμε να κρίνουμε τίποτα και κανένα, όμως δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη διαπιστωτική άποψη, πως αυτή η «παράμετρος» δεν «συναντιέται» στα «φόρα» και στα «τραπέζια» των προεκλογικών αναζητήσεων!
Ευτυχώς υπάρχουν περιπτώσεις, που οι ίδιοι οι εκάστοτε «προτεινόμενοι» και «συζητούμενοι» επιδεικνύουν αυτογνωσία και «ευχαριστούν αλλά δεν παίρνουν» το «χρίσμα» που τους δίδεται.
Σε μια οποιαδήποτε συζήτηση, σε μια οποιαδήποτε διαδικασία λήψης απόφασης, σε μια οποιαδήποτε αναζήτηση λύσεων και αλλαγής δεδομένων πρέπει να πρυτανεύει ο ορθολογισμός και η ευθυκρισία, κάτι που διασφαλίζει, μόνον, η ψυχραιμία!
Θα λέγαμε ότι ετούτη η αναγκαιότητα, δεν πολυσυναντιέται στα προεκλογικά πράγματα, διότι συνήθως επικρατεί μια «φανατισμένη» ατμόσφαιρα, (από τους περισσότερους) εναντίον όλων των «απέναντί» μας!
Θα λέγαμε ότι οι περισσότεροι θεωρούνε το «δημαρχείο» σαν κάστρο που πρέπει να κατακτηθεί, τις εκλογές τις βλέπουν σαν πόλεμο που πρέπει να κερδηθεί, τους αντιπάλους τους θεωρούν σαν «εχθρούς» που πρέπει να καταποντισθούν, τους ψηφοφόρους τους «αξιολογούν» και τους «μεταχειρίζονται» σαν αγοραστές που πρέπει να προτιμήσουν το δικό τους «εμπόρευμα» (τον υποψήφιό τους!), και όλη ετούτη την συνολική διεργασία την εννοούν σαν εμπορικό πανηγύρι, όπου όλοι προσπαθούν να «πουλήσουν και να κερδίσουν»!
Αν όμως δούμε «με ψυχραιμία» την εκλογική διαδικασία, θα συμφωνήσουμε πως… χρειάζεται ψυχραιμία!
Δεν υπάρχει κανένα «κάστρο», δεν υπάρχει κανένας «πόλεμος», δεν υπάρχει κανένας «εχθρός», δεν υπάρχει κανένα «εμπόρευμα» και κανείς που να «πουλεί» ούτε που να «αγοράζει», δεν υπάρχει κανένα εμπορικό «πανηγύρι», μόνον υπάρχουν πολίτες που ζητούν (όλοι!) την εξουσιοδότηση των πολιτών να διαχειρισθούν (όλοι μαζί, όσοι εκλεγούν!) τις τοπικές υποθέσεις κατά τον πιο όπτιμο τρόπο.
Οι διαχωρισμοί και οι «πολεμικές ιαχές», δεν εξυπηρετούν τον τόπο αλλά έχουν άλλες σκοπιμότητες εντελώς «ξένες» προς τις πρεπούμενες και τις χρειαζούμενες.
Μην ξεχνούμε πως στην χώρα μας υπήρξαν «εποχές» που και στο κάθε μικρό χωριό, υπήρχαν «χρωματισμένα καφενεία», τα οποία χώριζαν (γιατί άραγε!) τις μικρές κοινωνίες σε (μικρά) αντιμαχόμενα στρατόπεδα!
Δεν έχει καμιά (θετική!) χρησιμότητα, καμιά (τοπική!) σκοπιμότητα, καμιά (κοινή!) ωφελιμότητα, ο τέτοιος αψύχραιμος διαχωρισμός, ετούτη η διαλυτική ανάλωση των τοπικών δυνάμεων και δυνατοτήτων, αυτή η λαθοπροσανατόλιστη κατάσταση, γιατί δεν εξυπηρετεί την πρεπούμενη στοχοθεσία, που είναι η συνεργασία όλων μας για «το κοινό καλό»!
Οι (τοπικές) δημοτικές εκλογές πρέπει να βγάζουν εποικοδομητικές συνεργασίες, πρέπει να διασφαλίζουν το καλλίτερο δυνατό αποτέλεσμα, πρέπει «να κοιτάζουν μπροστά», πρέπει να «ξεχορταριαστούν» από όλα εκείνα τα «αγριόχορτα» που μειώνουν την απόδοση του τοπικού μας «χωραφιού»!
Θεωρούμε, ότι η ανάδειξη της αναγκαιότητας και χρησιμότητας, της ελεύθερης σκέψης της ειλικρινούς αυτογνωσίας και της καλόκαρπης ψυχραιμίας, αποτελούν αναγκαίες και ικανές συνθήκες, ώστε οι επόμενες (και όχι μόνον!) δημοτικές εκλογές να αποφέρουν το άριστο αποτέλεσμα για τον δήμο και για τους συνδημότες μας.
Ας τις αναδείξουμε, έστω και σήμερα, για να μπορέσουν να καρπίσουν τον προσεχή Μάιο!
* Ο Νίκος Νίνος είναι δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στον Δήμο Ρεθύμνου
