Έχουμε βαλθεί εδώ και χρόνια στον τόπο αυτό να μην μπορούμε να διακρίνουμε και να διαχωρίζουμε το νόημα και την αυτοτέλεια των εκλογικών διαδικασιών και των πολιτικών μας επιλογών. Έχουμε εκλογές για την επιλογή των αυτοδιοικητικών μας εκπροσώπων; Τις μετατρέπουμε σε «δημοψήφισμα» για την κυβέρνηση! Έχουμε Ευρωεκλογές; Πάλι κρίνεται η κυβερνητική σταθερότητα! Αποτέλεσμα; Αντί να επιλέγουμε τους ικανότερους να ανταποκριθούν στα αντίστοιχα κάθε φορά καθήκοντα, οι μεν ψηφίζουν για να «τιμωρήσουν» την κυβέρνηση και οι δε για να της δώσουν πολύτιμο πολιτικό χρόνο… Τι γίνεται στη συνέχεια; Όταν πια έχουν επιλεγεί οι ακατάλληλοι και αδαείς, τότε όλοι μαζί ενωμένοι στρεφόμαστε ενάντια στο «κράτος» με μια τάση μηδενισμού, κατηγορώντας τους πάντες για ανικανότητα! Έτσι απλά και ισοπεδωτικά όπως ψηφίζουμε το ίδιο ισοπεδωτικά ασκούμε κριτική και αποδίδουμε ευθύνες…
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και η σύνδεσή της με διάλυση της Βουλής και προσφυγή σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Άλλη μια αδυναμία λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος. Μια λανθασμένη ερμηνεία του συνταγματικού νομοθέτη… Και αναφερόμαστε τόσο στα κόμματα που συγκροτούν την κυβερνητική πλειοψηφία όσο και στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Κι ας ξεκινήσουμε από την αντιπολίτευση που βλέπει την προεδρική εκλογή ως την μεγάλη της ευκαιρία να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες κάλπες, ελπίζοντας ότι τα κόμματα της συμπολίτευσης θα ηττηθούν, λόγω της ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών. Για το λόγο αυτό αρνούνται να δώσουν θετική ψήφο σε οποιοδήποτε πρόσωπο και αν προταθεί από την κυβερνητική πλειοψηφία! Απλά και ισοπεδωτικά! Ο σκοπός, δηλαδή, αγιάζει τα μέσα! Παρερμηνεύοντας με τον τρόπο αυτό το πνεύμα του συνταγματικού νομοθέτη που ορίζοντας αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτικών ψήφων, επιθυμεί να υπάρχει ευρύτερη συναίνεση για την εκλογή του ανώτατου άρχοντα και όχι μια αφορμή για πρόωρες εκλογές! Το πολιτικό μας προσωπικό, δηλαδή, αρνείται να διαχωρίσει τις δυο εκλογικές διαδικασίες και να τις αντιμετωπίσει με αυτοτέλεια. Χάνεται έτσι στα «αζήτητα» μια ευκαιρία συναίνεσης σε ό,τι αφορά την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μια πράξη που εκτός των άλλων θα μπορούσε να συμβάλλει στη μερική ανάκτηση του χαμένου κύρους για το πολιτικό μας σύστημα.
Κι αν θεωρήσουμε ότι έτσι έχουν τα πράματα στα κόμματα της αντιπολίτευσης, δυστυχώς και τα κόμματα της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν συμβάλλουν με τη στάση τους ούτε στην αναβάθμιση του θεσμού ούτε στη βελτίωση του κύρους για το πολιτικό σύστημα. Η εντύπωση που τα στελέχη τους αφήνουν να διαφανεί είναι μια προσπάθεια να «προσαρμοστεί» ο θεσμός στο πρόσωπο… Με άλλα λόγια; Να βρεθεί ένα πρόσωπο που από τη μια θα μπορέσει να συγκεντρώσει ψήφους των ανεξάρτητων βουλευτών και ταυτόχρονα θα εκθέτει πολιτικά την αντιπολίτευση που αρνείται να δώσει θετική ψήφο σε οποιονδήποτε υποψήφιο. Στόχος στην περίπτωση αυτή να χρεωθεί τις πρόωρες εκλογές. Κι όλα τούτα στο βωμό της πολιτικής σταθερότητας!
Μπορεί οι εξουσίες του Προέδρου να είναι σχεδόν ανύπαρκτες, υπάρχει όμως ο συμβολικός χαρακτήρας του αξιώματος και η ελληνική κοινωνία δίνει μεγάλη σημασία σ’ αυτόν το συμβολισμό. Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η προσωπικότητα, το κύρος και η ικανότητά του να ενώνει του Έλληνες θα πρέπει να αποτελούν τα βασικότερα χαρακτηριστικά επιλογής του προσώπου που θα προταθεί για το αξίωμα του Προέδρου. Σε κάθε άλλη περίπτωση το «Προεδρικό κοστούμι» δεν θα είναι στα μέτρα του…
Οι όποιες άλλες πιθανές παρασκηνιακές ενέργειες ούτε την πολιτική σταθερότητα υπηρετούν, ούτε στην καλύτερη δυνατή επιλογή προσώπου είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσουν.
Γιατί σε μια περίοδο πολυεπίπεδης κρίσης, αναζητούμε το μέγιστο δυνατό… Αναζητούμε τους εκφραστές των θεσμών μεταξύ των κορυφαίων Ελλήνων!
Το έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη αυτό στις μέρες μας!
Καλό θα είναι το πολιτικό μας προσωπικό -στο σύνολό του -να αναζητήσει σε αυτό ένα ακόμα παράγοντα σταθερότητας…
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter:@pgiannoulakis