Κάθε πρωί, όπως ανέτειλε ανάμεσα στα σύννεφα ο χειμωνιάτικος ήλιος, θαρρείς πως γινόταν ένα σύμβολο ελπίδας για τους έλληνες. Μακάρι να γινόταν, μονολογούσα, να έδιωχνε ο ήλιος τα σύννεφα και να ζέσταινε λέει τις καρδιές μας. Μα καθώς έπεφτε το βράδυ, κάθε φορά το όνειρο χάνονταν ανάμεσα σε προαπαιτούμενα, νέους φόρους, απλήρωτους λογαριασμούς, ένα αληθινό παραλήρημα δυστυχίας.
Ώσπου ήρθε η 29 του Δεκέμβρη 2014, που λες και ο ήλιος επιτέλους νίκησε! Κανένα σύννεφο δεν μπόρεσε να τον σκιάσει. Η κυβέρνηση κατέρρευσε κάτω απ’ το βάρος της ανεργίας, της ανθρωπιστικής καταστροφής της φτωχοποίησης της υγείας και της παιδείας, της απροσμέτρητης δυστυχίας και του ξενιτεμού των παιδιών μας.
Η χώρα βαδίζει πλέον προς εκλογές, και αυτές οι εκλογές σίγουρα θα μείνουν στην ιστορία.
-Επιτέλους, αναστέναξε ο Θωμάς, θα μπορέσουμε τώρα να ξαναχτίσομε τη λεηλατημένη αυτή χώρα. Ανατέλλει χρονιά ελπίδας για όλους τους Έλληνες.
Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα που πρέπει τώρα να αντιμετωπιστεί είναι η απαξίωση της πολιτικής στη συνείδησή των πολιτών και μάλιστα των νεότερων ηλικιακά πολιτών, σαν αποτέλεσμα της απογοήτευσης μπροστά στον καταιγισμό των απίστευτων σκηνών που διαδραματίστηκαν στην πολιτική μας σκηνή τα τελευταία χρόνια.
Η χειρότερη ζημιά νομίζω ότι έχει γίνει στους νέους. Ένα μέρος της νεολαίας έχει σταθερά αποστασιοποιηθεί από την πολιτική και το δηλώνει. Λένε ότι δεν πιστεύουν σε κανέναν. Βαρέθηκαν, λένε, να είναι ενεργοί πολίτες σε μια χώρα που τους απαγορεύει τα στοιχειώδη, δουλειά, αξιοπιστία, αξιοπρέπεια. Προσπαθούσαν και πάλευαν για μια καλύτερη ζωή, και όμως η ζωή τους γινόταν εφιάλτης. Πάλευαν για να γίνουν αφεντάδες της ζωής και τελικά καταντούσαν επαίτες.
Οι νέοι διψούν για ζωή αλλά όχι για μια ΤΕΤΟΙΑ ζωή. Διψούν για μια ζωή δομημένη πάνω σ’ ένα σύγχρονο, ζωογόνο σύστημα αξιών που θα τους επιτρέπει να αναπνέουν ελεύθερα και θα τους εμπνέει για την οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας. Να που ο δρόμος τώρα ανοίγει.
Εκείνοι που θα κληθούν από δω και μπρος να αναλάβουν τις τύχες της χώρας, καλούνται να δώσουν τη μάχη του συγκεκριμένου, του πειστικού, του τεκμηριωμένου. Χωρίς αλαζονεία, χωρίς επανάπαυση, με ανοιχτό πνεύμα, με αξίες, με διαφάνεια, με συνεχή δημόσιο έλεγχο, με βάθεμα της Δημοκρατίας, επιζητώντας την άμεση συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις.
Έτσι μόνο θα συγκινηθούν οι νέοι μας. Μόνον έτσι θα μπορέσομε να τους έχομε πάλι μαζί μας για να ξαναχτίσομε τη χώρα μας έτσι καθώς την ονειρευτήκαμε, εμείς και οι νέοι μαζί.
*Ο Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός
